DİLSİZ YÜREĞİM

Hiç bir zaman gözlerinin içine bakmaya cesaretim olmadı benim… Bu şehre gece çöktüğünde sana gider bir yanım... Sössüz sözler çığıldar yüreğimden yüreğine.Bir şeyler akıp gider en kuytulara...Bilinmezliklere...Semaya yükselen ellerim bi kuşun kanadına takılır…Alır götürür senin avuçlarına bırakır avuçlarımı...Rüzgarda benden yanadır.Senin kokunu taşır odama.Her yer sen kokar..Sensizlik kokar. Bu şehirde gündüz olunca seni gölgelerde arar bu yürek.Sonra gece oluncayıldızlara sorar seni. Ki ne zaman yıldızlara baksamgözlerin kayar yüreğime. Kaymayan yıldızlarsa seni anlatırlarken daha da bi ihtişamla parlarlar…Diğer bi dileğe yolculuk için bir yıldız gözükür gözüme. -Yine mi ona dileğin dercesine gülümser-Ve sonra bi umutla kayar sonsuz boşluğa… Sen giderken ardındansonsuzluğa kaymaya hiç cesaretim olmadı benim.Tüm duygularımı alıp götürdün gidişinle.Sadece ardından bakakalma yetimi bırakıp gittin…Birazda damlamaya hazır gözyaşı …Yaşamaya değer olmayan yaşantıların arasında yaşayabilme yetimle bırakıp gittin beni.Hani insan önce anlamsızlaşır sonrada bu anlamsızlığı içinde hayatı anlamlandırmaya çalışır ya; işte bu anlamsızlığın kuytusundayım bu gidişinde... Ya sen tüm bunlar olurken n’parsın.Pencerendeki sardunyalarını mı sularsın ilk bahar duygunla.Yoksa kulağının arkasına aldığın bir papatyaya teninin kokusunu mu kıskandırırsın...Söyle n’parsın benden sonra bensiz...Belki başka kollardasın.Belki de sen de yıldızları izlersin benim gibi.Ama ben yıldızlara bakarken sadece seni düşünürüm herkeslerden sıyırıpsense benden başka herkesi düşünüyorsundur beni sıyırıp.Bizimkisi Platonik bi aşktı...Ya da sadece benimkisi.. Yine de hiçbir zaman ellerini tutmaya cesaretim olmadı benim...Ah dilsiz dillerim.Hep sustu yanında..Ne vardı o büyülü kelimeyi fısıldasaydı kulağına.Ne vardı bi akşam vakti omzundan tutup çevirip gözlerine akıtsaydı seviyorumlu cümlelerimi...Ah diyorum ah...Ama sen hep pencerendeydin sana bakmak istediğim anlarda…Ahu Gözlerin hep başkasını gözlerdi seni en çok canım çektiği vakitlerde…Yine de niye ona bakıyorsun diye yargılayabilme cesaretim olmadı hiç.Dedim ya sebebsiz bir sevgiydi benimkisi..Birazda platonik… Geceleri yanımda olmanı hayal ettim hep.Boş bir hayal de olsadüşündüm işte… Yanımda uyumanı düşledim hep.Düşlerime düşürdüm bu anı soğuk gecelerde.Hep yanımdaydın.Ama yine de yanımdayken sen hemen uyumagözlerin gözlerime bakmaktan yorulduğunda kapansın.Sonra gözlerini öpeyim açılsın.Sonra tekrar kapansın.Rüyana al götür beni orda da ben olayım.. Ama uzaktasın işte.. Yine de ardından bir çok –iyikiler- bırakıp gitmişsin..Hani iyi ki diyorum; bu denli kendini sevdirmissin.Beni kör etmissin sevginle. Hem de yanındayken sana karşı oluşan duygularımıkalbimden geçenleri söyleyemeyecek kadar kör.Platonik bi sevdaydı benimkisi...Söylemlerin söylenemeyen kısmında yaşatıyordum aşkımızı.Ya da sadece aşkımı...Ama yine de iyi ki diyorum ardından bakarken... İyi ki …İyi ki sevmişim seni...