EN ÇOK ÖZLENİLDİĞİ ZAMAN SEVİLİR GİDEN

En çok özlenildiği zaman sevilir giden  Özledikçe severiz, sevdikçe özlemler birikir göğsümüzün en yangın yerinde  Sevgi varken yaşanan ayrılıklar sızılı bir masaldır  Sebep ya şartlardır, ya zamandır,  ya da belki de sevginin göz alıcı, sihirli ışığına teslim olmaktan korkmaktır  Ne olursa olsun bu masal ayrılıkların ayrılıklarla başlamadığını anlatır  "Hoşça kal" der bir yazı, ya da bir ses  Yüzünü sevgilinin yüzüne değdirmeyi kimse bu anda istemez  Çünkü en çok o ana isyan eder belki çıldırasıya sarılma, delice öpme isteği  ("Dur gitme! Hoşça kalamaz ki kimse, ne giden ne de kalan geriye")  (Gidenin biz olduğumuzu düşündüğümüzde hep kalan olmadık mı aslında geriye?  Gittiğimizi düşünüp aynı yerde saydık hep  Doğum günleri çoğaldı avuçlarımızda,  takvim yaprakları anılarıyla düştü yüreğimize  Ne yana kaçsak aynı yerde kaldık hep  Vakitli vakitsiz hasretler nöbeti,  gece yarısı sevgilinin o güzel hayali,  gözlerde lanetli bir hıçkırığın intihar eşiği)  Sevdikçe sevilenin yürekte kalmasındandır aslında hepsi  Oysa aslında bitmemiştir değil mi?  Sözler söylenmiş, gereği düşünülmüş, süren sürülmüştür  Ama bir bekleyiştir, içinde taşıyan ümidi  Beklersin, neyi niye niçin beklediğini bilmeden  Aslında bilirsin, çünkü geriye sevgi ve şiir kalmıştır, terk edemez ki onları seven  Evet şimdi ne zaman bir şarkı, bir söz, bir hatırlayış olsa  hep bir pay bırakır bana ve sana olan sevdama)  UNUTMA BEN GİDERKEN DÖNÜP DOLASIP HEP SANA GELİYORUM ASLINDA Arkama baksam da bakmasam da umudum "Gitme" sözünün fısıltısında