Menekşe Gözlerinde Ölmek
Bir dağ serinliğini vurup gönül ülkeme
upuzun yollara vurdum kendimi mecalsiz
üşüdü bakıp kimsesizliğime turna kuşları
üşüdü börtü-böcek ve tüm dağ çiçekleri
gitsem ayaklarım ıslak, başım dönüyor
kalsam hep kahır renginde iner gözlerime akşam
sevda hayatın neresinde duruyor ey yar
herkes bildi sevdiğimi, bir sen bilmedin
Sustu başımdaki mavi rüzgar, içimdeki kar beyazı
hayallerimdeki düş martısı.
hüznün zifir saçları sardı gecelerimi,
ıpıslak hayaller düştü düşülkeme
yağmur olup aktı gözlerim dünyanın üzerine
ırmak olup ağladım, sel olup çağladım
rüzgar olup estim çığlık çığlığa
herkes duydu feryadımı, bir sen duymadın ey yar
Kör kuyulara sarkıtıp özlemlerimi
kaç mevsimsiz hazan düştü yaprağıma
kaç yıl gözlerim yollarda seni bekledim
kaç yıl oldu sensizim, avareyim, divaneyim
kaç yıl oldu sözlerim dudaklarımda suskun
şiirlerim dudaklarımda öksüz
hayalin gözlerimde perişan
gidenler dönüp geldi ey yar, bir sen gelmedin
yüreğime yazdım seni ey vefasız yar
aldığım nefese yazdım
sen artık benim vazgeçilmezimsin
bilki ömrüm yettikçe seni her gün bekleyeceğim
hayallerim bozguna uğramış bir düş bahçesi gibi solsa da
alnım çizgi, yüzüm hüzün, saçlarıma ak düşse de
yine de seni delikanlı yüreğimle seveceğim
Ve bir gün ölürsem de menekşe gözlerinde öleceğim...
Nuri CAN
