BENLİ CÜMLELER KURMA
Ben’li cümleler kurma…
yazılarına düşmesin karanlığım…
içimdesin kanıyorum beyaz sayfalarına bulaşmasın kirli kanım…
sevdim seni kendime bile itiraf
etmekten korkacak kadar sevdim…
bu yüzdendi senli cümlelerimi en derinime
hapsedişim…
bu yüzdendi uzanan elini görmezden gelişlerim…
bu yüzdendi “gel”
deyişlerini duymamazlık gidişlerim…
Sevdim seni… nedensiz, beklentisiz,
gerekçesiz, tanımsız…
sevdikçe korktum kendimden… sevdikçe uzaklaştım senden…
yeni hayaller, yeni düşler kuramayacak kadar yorgunum…
sevme beni, benim
bezmişliğim değmesin sıcacık yüreğine…
Sevme beni, korkuyorum…
Alışık
değilim bana dair yazılar yazılmasına…
Bugüne kadar hep bendim içini döken beyaz
sayfalara başkaları adına…
Hep bendim satır satır kanayan…
Şimdi senin satır
aralarında kendi adımı hecelemek hiç görmemem gereken mavi bir düşü
anımsatmakta…
Bu düşe dalmak istemiyorum…
Çünkü biliyorum, her düş karabasana
dönüşmeye mahkum…
Biliyorum her düş apansız bir uyanışla son bulmakta…
Bu düşe
dalmak istemiyorum, bu düşten uyanmak istemediğim için…
Sevme beni,
korkuyorum…
Bu ruh, bu yürek alışık değil yaralarının sarılmaya çalışılmasına…
Ömrümce içimi cam kesikleriyle lime lime edenlere koştum ben…
Benden beni çalıp
geri vermeyenlere uzandı ellerim yıllarca…
Hep bekleyendim, hiç olmadı
bekleyenim…
Şimdi ne olursa olsun bekleyenim olacaksın biliyorum ama
inanamıyorum…
Bilip de inanmamanın nasıl olduğunu sorma bana…
Yine, ben
anlatmasam da beni anlamana sığınıyorum…
Sevme beni, korkuyorum…
O kadar
uzun zaman beklentisiz, karşılıksız sevdim ki insanları ve o kadar uzun zaman
beklentisiz, karşılıksız sevilmeyi bekledim ki, artık yitirdim inancımı…
Artık
onlardan biri olmak için kendime rağmen kendimle cebelleşirken çıktın karşıma…
Sevme beni, kendime geri dönmemeliyim…
Sevme beni, korkuyorum…
Korkumdan
yazmadım sana bunca zaman…
Korkumdan içimdesin…
Ben’li cümleler olmasın
satırlarında….
Okuyunca içim içime sığmıyor…
Yansımamı sende görmek yüreğimi
yakıyor…
Sen yazdıkça, çok eskide kalan bir masal belli belirsiz benliğime
süzülüyor…
Sevme beni, korkuyorum…
Şimdi zamansızlıklarımda boğuluyorum…
Gereksiz meşguliyetler yarattım dünyevi istekler adına…
Kaçışımı kolaylaştırsın
diye önemli insan rollerine büründüm ahmakça…
Kendimi kandırıp, kendimden kaçıp
kaybolmanın, yok olmanın, hiç olmanın derdindeyim…
“Ben” olarak tutunamıyorum…
Sevme beni, korkuyorum…
Sevme beni, “Beni sevme” derken içimi
parçalıyorum, içime kanıyorum…
Sevme beni, hak etmiyorum…
Sevme beni,
seni seviyorum......
alıntı...
