MELEKLER ÖLMEZ

Melekler yaşarlar.
Hep yaşarlar! Sondan daha uzun insandan daha mutsuz yaşarlar mutlu melekler.
Bir var bir yokturlar ama yaşarlar. Başkaları için deli gibi yaşarlar; bıkmadan usanmadan
başkaları için mutlu yaşar mutsuz melekler, bıkmadan usanmadan...
Birilerine ihtiyaç duyarız bazen mutsuz olduğumuzda ya da öyle mutluyuzdur ki eksiklikler
göze çarpar istemeden ama yokturlar; öyle sanmamızı ister mutsuz mutlu melekler?
Kanatları mı? Meleklerin kanatları olmaz?
Çünkü o kanatlar ağır gelir onlara siz onların kanatlarını taşıyabilecek güçteyken.
Bazen uçmaları için ona verdiğiniz değeri göstermeniz yeter.
Bazen uçamaz melekler korkarlar korudukları kişiler zarar görecek diye.
Yaşarlar başkaları için, deli gibi yaşar yorgun bıkmaz melekler. Kanatları kırıktır meleklerin,
kan bulaşmıştır bazı tüylerine.
Üzerine bütün yağmurlar yağsa da çıkaramaz pıhtılaşmış kanı. Ağlamak?
Kutsal gözyaşlarınız acılarına acı katar; kanatırsınız kanadını daha bir acılı?
Başkaları için yaşarlar amaçsızca mutsuz mutlu melekler. Özleri olan meleklikten çıkmak
ister bazı melekler ağır bir sorumluluk altına gireceklerini bildikleri halde.
İnsan gibi olmayı tercih ederler. Sadece kendisi için kendince yaşamak isterler.
Ne verirseniz verin almaz, kabul etmez melekler başkaları için yorgun düşmüş melekler,
sadece melektirler. Kanatsız kanatları olan; uçamadan uçan, mutsuz mutlu melekler?
Hep sevgi görürler ve o sevginin yükünü bile bile severler. İyiler hep kaybeder, karanlık
karanlık olduğu için korkutur bizleri.
Çünkü kötülükler karanlık çukurlar tarafından kusulur sürekli?
Melekler hep yaşarlar melek oldukları sürece kendilerince mutsuz mutlu melekler?
Asla gitmeyecekler. Kendilerini sevmek için köşeye çekilir bazen melekler, bilerek ve
kaybederek hiçbir şeylerini. Melekler hep yaşarlar karanlık sokakların o bitmeyen
karanlığında; o karanlığın en sonunda, aydınlıktan aydınlık aydınlığın göz kırptığı aydınlıkta.

Çünkü aydınlık karanlıkken, karanlıktır aydınlık aslında! Bazen ölmek için yaşar melekler, karşılarına çıkacak ışığı beklemeden, mutsuz mutlu melekler.
SADECE MELEKLER, ÖYLESİNE SESSİZ KARANLIKTA BİZİM İÇİN BEKLERLER NE KADAR  IŞIK VEREBİLDİĞİMİZİ GÖREBİLMEK İÇİN MELEKLER.
Asla ölmeyecek melekler ölecekleri anda, yanındaki dostları taşıyacak onları karanlığın sonundaki o aydınlıktan aydınlık aydınlığa!
Tam benim bittiğim andır diyecek melek, küçük dostu çıkacak ?bitecek an değil bu an? demek için en içten gülümsemesiyle.
Melekler hep yaşarlar kendileri için hep başkalarıyla, en zor anınızda en güçlü halleriyle
bizimle kendileri için yaşar sevgiye muhtaç olmayan yorulmuş bıkmaz melekler?
Asla ölmeyecekler, sevdikleri küçük her an yanlarında bitecekler..