Öyle soğuklarda yanarım ki kimse üşüdüğümü bilmez.
Kimse kendime
yettiğimi de bilmez de yalnız kaldığımı farzeder
En çok kışı severim ben
En çok kışın ısınmayı
Kış karları, karlar üşümeyi ve üşümek de ateşi,
yazı sevdirir
Her kış gelecek yazı düşler ve ısınırım
Ve düşlerim öyle
geniştir ki karlar ortasında güneşi düşünerek ısınırım
Benim kışlarım yaza
benzer
En çok kendim inanırım
Kendim bilirim en fazla karların
dondurduğu kadar yaktığını da
Ve bir yaz günü kaybettiğim umutlarımı, bir
kışın göbeğindeki boranlarda ararım
Ben en çok yazları üşürüm
Kışın
geleceğini bilmek, gelecek korkusunu depreştirir yüreğimde
Kışı düşünmekten
yazı yaşayamam da
Onun için benim yazlarım kışa benzer
Ve yüreğimde
yazları yaşarım, bedenim karlar altındayken
Bir tek düşüncelerimi tutsak
edemem ben
Hislerimi tutsak ettiğinden ve kuşkularımı örttüğünden başka
Hep bir kış ortasında yazın ölmeyi düşlerim
Ölürüm de zaman zaman;
yinede öldüğümü hepinizden gizlerim
