gece yavaş yavaş son buluyor
bu uçsuz bucaksız karanlık sona eriyor
zaman su misali akıp gidiyor avucumda
herşeyin iyi kötü bir sonu var
ayrılık çalıyor kapımı yavaş yavaş tan ağırırken
yaşanan güzel günler geçirdiğimiz onca zaman
zalimce imzalanan birer hatıradan ibaret artık
bilmediğim bir yolculuğa çıkmak üzereyim dönüş biletim yok
adı üstünde ayrılık bu
yolum bilmediğim bir şehre
belki de ıssız bir sahile düşer
düşünmüyorum olacakları olanlar olmuş zaten
kafam darmadağın düşüncelerim paramparça
ceketimin cebine hayallerimi
güneşin o benzersiz sıcaklığına umutlarımı sakladım
kendimi yanlız hissediyorum
bu yolculuğun sonunu bilmediğim için korkuyorum
ve bu korku vicuduma dayanılmaz ağrılar saplıyor
yeni bir sayfa açıldı artık hayatımda
ufka açılan bir yelken gibi sonsuzluğa yol alıyorum
adı üstünde ayrılık bu
yollarımız ayrıldı artık
belki birer dost belki de iki yabancıyız
bildiğim tek şey sen yoksun artık
isteyerek veya istemeyerek sen bensiz ben sensiz
artık yaşam nasıl akar gider bilemiyorum....
