SÖYLEYEMEDİKLERİM

 Söyleyemediklerim..

 Bilinmezlere gidip gelirdim,
Bilinmedim,inandığım her şey adına yasak sorular sordum kendime

Bütün denklemlerin bir bilinmeyeni ben oldum,

Sevgiyi sordum neden bu kadar yalnızdık,sen söyle,

Beş duyumu yitirdim kaç zamandır anlayan yoktu,

Yutkundum arsenik tadında yaşamam sandım,

Kaçıyorum bu dünyadan nedenini hiç sorma  

Bakışlarım benim değil artık sesim değişti özünden

Bu kez başka gittim kendimden söylemesseler bilemiyecektim,

Ağlayınca uzun ağlarım kimseler olmaz,

susmanın konuşmaktan zor olduğu anlardır

 bu anlarmısın

Boğazımın düğümlendiğini yaşam ne tuhaftır

Sen anlıyorsun,biliyorsun her şeyi  

Biliyorsun,anlıyorsun,yanılmıyorum,

anlayamayan bendim yaşamın

Bir düş penceresi olmadığını,

Çiçekleri severken dalları kırmak olmaz sanırdım

Yokluğunda Aşkı,kendi rengiyle taşıyıp,

İçimi sancılar bastığında,

 Avuçlarımda kederi eritip yürüdüm sandım

Kimselerin bilmediği yerlere bütün tanımları değiştirip,

Öylesine hesapsız hiç beklenmeden gittim

Severler sanırdım,gözümün önünde vurdular beni

Birden bire bensiz kaldım yok olan yokluğunda

Durduk yere kendiliğinden düştü ellerim,

Oysa bedenimde,cehennem benzeri ateşler vardı.

Sana her şeyi anlatamadım,

Şimdi hangi aynaya baksam kimliksizim ben.

Büyük kederleri anlatamadım

Büyük mutlulukları bulmalıyım

Derin ve keskin acılar yaşamakta olan insanlar

İçindeki imkansızlığımı,

Taşınması zor acılar yaşamış insanlar,

 Bazen büyük bir mutluluk ihtimali,

Kapılarını çalsada

O kapıyı açacak gücü ve cesareti,

 Kendilerinde bulamazlar 

Sessizce beklerler kapılarını çalacak olanları