 | Denebilir ki, bu konu artık kabak tadı verdi, yazıldı, çizildi ve hattâ bıktırdı. Haklı olabilirsiniz fakat bana göre Shabbataizm ideolojisinin ve Shabbataist hareketin önemi abartılacak derecede… O kadar ki, Dünya’nın hemen bütün Kabbalistler’i ve Talmud uzmanları, gerek konuşmalarında, gerek eserlerinde gerekse de makâlelerinde Shabbataizm’in dalyanına mutlaka takılır ve kolay kolay da kurtulamazlar. Shabbataizm’i dogru temelde çözümleyen, birçok bilinmezi de kavrayabilecektir. Burada Shabbataizm’i enine boyuna ele alarak Müslüman halkımızın ufkunu biraz daha genişletmeye çalışacagız. Shabbataist hareket, (Süleyman) Mâbed’in yıkılışından ve Bar Kokhba isyânından [yahudi tarihinin en büyük direniş hareketi olarak kabul edilen bu gerilla hareketi Roma karşısında yenilgiyle sonuçlanmış ve bu yenilgi yahudilerin yaklaşık 2000 yıl boyunca anavatanlarından tard edilip dagılmalarına yol açmıştır] sonra yahudi ‘Mesihlik’ tarihinin en önemli ve en geniş hareketidir ve hem Yahudi, hem Hristiyan ve hattâ İslâm âleminde çok önemli ve sarsıcı etkiler bırakmıştır. Böylesi mühim bir hareketi derinlemesine ele almamak İBDA baglıları için bir eksiklik olur. Bu hareketin bu denli yaygınlaşmasının ardındaki etkenler muhtelif olmakla birlikte, özellikle surgunde (Diaspora) yaşayan yahudilerin, gerek siyâsî gerekse de mânevî bir tahlis (Lîtrosis-Redemption-Kurtuluş-Halas) arayışı ki bu, yahudi gelenegiyle ilgili bir durumdur. Bu arayış yahudilik fikriyatında büyük bir etkiye sahibtir. Bu nedenle, Mesihlik hareketleri-faaliyetleri bu mümbit alanda (zihinlerde) büyük ölçüde yeşerme fırsatı bulmuştur. Şubhesizdir ki, 1665 yılında ortaya çıkan bu harekete soluk veren hususî nedenler ve şartlar da mevcuttur. 1648 yılında, Polonya ve Rusya’da yaşanan anti-semit (yahudi karşıtı) hareket dalgası Aşkenaz yahudileri derinden etkiledi ve ciddi altüstoluşların yaşanmasına yol açtı. 1655’teki Rusya-İsveç harbi sırasında da yahudiler’e karşı büyük bir saldırı süreci yaşandı. Özellikle Polonya ve Rusya yahudileri bu dönemde bir ‘Mesih’ arayışına girdiler. Sabbataist hareketin ortaya çıkış ve yaygınlaşmasında temel ve baglayıcı faktör dinî tabiatlıdır ve 16. Yy’da Safed’den mütevellit bir ruhî yenilenme vetiresi, yahudiligin dinî dünyalarında derin bir metamorfoza (başkalaşım) baglıdır. Bu belirleyici (kritik) dönemeçte, yahudi hayatında Kabbala ileriye dönük ve baglayıcı bir rol ustlendi. Safed’de ortaya çıkan yeni Kabbala, Mesih fikrini ön plana çıkarıyordu. Mesihlik fikri dinamik ve yeni bir unsur olarak, tümleyici bir konumda yahudi mistisizmine giriş yapıyorlardı. Lurianik Kabbala’da ibâdet uygulamalarıyla ve dualarla Mesihlik söylemi arasında kurulan ilişki nisbeten daha dardır. Yahudi itikâdında, Yardılış’ın ilk ânından beri Mevcudat sürgündedir ve yerli yerinde olmayan eşyâyı hakikî yerine koymak (iâde etmek) yahudiligin misyonudur. Öyle ki, Tarih ve Kader Kâinat’ın vahdetini temsil ederler. Uluhiyyet’in kıvılcımları her tarafa dagılmıştır, aynı ‘İlk Âdem’in (Adam Qadmon: Âdemler Âdem’i) ruhunun her yana yayılması gibi. Fakat, bunlar ‘Kötülüğün Kudreti’ olan Kelippah tarfından hapsedilmişlerdir ve özgürleştirilmelidirler. Bu kurtuluşher defâsında, nihaî bir eylemle noktalanamamış ama uzun vâdede ardışık eylemlerle gerçekleşecektir. Kabbalistler’in "Tikkun" (Düzenleme, yenileme-restorasyon) dedikleri şey aynı zamanda “Âheng"i yakalama süreci olarak da kabul edilir. Âheng, yahudiligin temel degeridir. Mesih tarafından ilân edilecek olan kurtuluş hâli nihaî dömin işâretidir. Ulus efsânesi, siyâsî hürriyet gibi seküler kavramlar, kozmik bir dille ve örüntüyle bu şekilde ifâde edilir [Burada, mevcut İsrail toprakları degil, vâdedilen-promised Eretz (Büyük) İzrael kastedilmektedir]. Bunun kökleri de, Kâinat’ın Sırları’nda saklıdır. Bu baglamda, Mesih fikrinin geleneksel siyâsî ve millî muhtevâsı ile yeni ruhî ve mistik açılım arasında ortaya çıkabilecek çelişki ve çatışma da önlenmiş olmaktadır. Kabbalist ilâhiyat konusunda hassas olan yahudiler-ki, çoğunluğu oluştururlar -faaliyetlerini "Tikkun Âlemi"nin (paradigmasının) gelişi dogrultusunda teksif ediyorlar, buna baglı olarak çok disiplinli bir hayat sürüyorlardı [Kabbalistler’de zikir ileri derecede önemlidir]. Bu Mesihçilik, her zaman, uzak bir gelecegi hedefleyen mücerret bir umut degildi. Lurianist anlayışta Yahudi tarihinin kesinkes bir hakikati olan, Kurtuluş’un süreklilik arzettigi fikri hâkimdi. Yeni anlayışa göre ise, nihaî evre gelip çatmıştı. Sabbataizm, Yemen ve Pers ülkesinden başka, Batı Anadolu’da (İzmir, Bursa, Edirne, İstanbul), Kuzey Afrika’da, Balkanlar’da, İtalya’da ve Dogu Avrupa’da (Polonya, Litvanya, Romanya) devâsa bir hareket alanı bulurken, Lurianizm’in ön açıcılıgı inkâr edemez. Ancak, onun altında kalmayıp bilakis gelişir. Amsterdam, Livorno ve Selânik gibi, yahudiler’in nisbeten rahat (daha hür) oldukları yerlerde hızla yükselip kök saldı. Bu ideolojinin merkezinde bulunan şahsın hayatı da ilginçliklerle doludur. Yahudi tarihinde mühim rolleri olan bütün şahıslardan daha ayrıntılı bir biyografiye sahiptir. Şabbatay Zevi, 9 Av 1626 tarihinde [Av (Ab) ayı Yahudi takviminde, Temmuz’la Ağustos arasına denk gelen bir ay olup. 9 Ab (Tişa b’Ab) Mâbed’in yıkılış tarihi ve Mesih’in gelecegine inanılan tarihi ifâde eder]. Babası Mordehay Zevi, Mora (Moria-Peloponisos) yarımadasından Patra veya Pirgos kökenlidir. İspanya göçmeni (Sefarad) yahudilerden olan Mordehay’ın lâkabı Karamenteş’tir. Gençliginde İzmir’e yerleşen Mordehay önceleri Kümes hayvanları ticâreti yapar, bilâhare Hollandalı ve İngiliz büyük tüccarların acentalıgını üstlenir. Zevi, Zvi veyi Sevi İbrânîce ‘Geyik’ anlamına geliyor. Bu ismin Bask çingeneleri arasında yaygın oluşunun sebebi meçhuldür. Sevi ailesi İzmir’in en zengin ailelerinden biridir. Şabbatay’ın kardeşleri Êliyah ve Yasef de büyük tüccarlardır. Şabbatay egitimini Isaac de Alba’dan daha sonra da İzmir’in ünlü rabbilerinden Yasef Escapa’dan alır, 18 yaşında haham olur. Çok derin bir Talmud ve Kabbalah bilgisi olan Şabbatay Zevi’nin yanında diğer hahamlar ve âlimler silik birer figür olarak kalırlar. Bazı kaynaklara göre 15 yaşından itibâren münzevî bir hayata başlar ve hocalarının telkinlerini reddeder. Bu dönemde Sefer ha-Kanah, Sefer ha-Pel’iah ve Zohar gibi temel kaynaklar üzerinde yogunlaşır. Zaman içinde bazı mevzuların yanlış tefsir edildigini iddia ederek bu konularda içtihadlarda bulunur. Bu tutumları yahudi âlimleri ‘Ma’asim Zarim’ (Garip-çelişik eylemler) olarak değerlendirildi. Zevi, Allah’ın ‘Tetragram’ (Y-H-W-H) ismini sürekli zikir hâline getirdi ve yine gelenekçi çevrelerin büyük tepkisini aldı zira bu zikir Rabbinik Kanunlar tarafından yasaklanmıştır. [Özellikle günümüz Sabbatologları onun keskin bir siklotimi eski adıyla Psikoz-Manyak Depressif (PMD) hastası olarak degerlendirmektedirler. Yani agırlıklı olarak depresyon ve bu depresyon süreçlerinin arasında manik çıkışlarla karakterize bir klinik tablo. Sabbataizm ideologları ise bunun ladinî bir degerlendirme olarak derinlikli olmadıgını, bahsi geçen evrelerin bir ‘cezbe’ hâli oldugunu ve bu hâlin ‘mani’ olarak izah edilemeyecegini söylerler. İllumination-Aydınlanma olarak da adlandırılan bu hâl daha sonraları ‘Illuminati-Aydınlananlar’ isimli Masonik organizasyonu da isim teşkil edecektir] Zevi’nin ilk olarak ‘Mesihligini’ dile getirmesi 1648 yılına rastlar fakat bu pek etkili olmaz. 1645-50 yılları 2 kere evlendi ve boşandı. Bu dönemde çevresindekilere "İmân’ının Allah’ından ve “Allah’ın Sırları”ından bahsetmeye başladı. Yine Sefer Sefirot (10 sayı, ilke) arasında özellikle ‘Tiferet’in (Allah’ın Güzelliği) çok önemli oldugunu belirtiyordu. Ama, en önemlisi konuşmalarında sürekli vurgu yaptıgı ve üzerinde durdugu ‘Elohei Yizrael’ (İsarail’in İlâhı) mefhumunu mistik bir işâret olarak kullanmasıydı. Bu konuşmaların neticesinde İzmir’den tardedildi. Zevi’nin bundan sonraki (1654’ten sonra) hayatı Selânik’le Edirne arasında geçti ve hatırı sayılır bir cemaat gücüne ulaşır. 1658’de İstanbul’a geldi ve burada 9 ay kadar kaldı. Orada ünlü Kabbalist David Habillo ile dost oldu ve Kabbala üzerine yogun degerlendirmeler yaptılar. Bu vetirede Zevi yavaş yavaş Yahudi itikadını zorlamaya başlar ve ‘cezbe’ hâllerinden birinde şöyle der: "Yasaklanmış olana izin verdim ". Bu, Yahudi akaidi açısından apaçık bir küfür (Vlasfimîa-Blasphème) ve şirkti. İstanbul’dan da tardedildi, tekrar İzmir’e geldi ve orada 1662 yılına kadar kaldı. 1662’de Rodos ve Kahire üzerinden Kudüs’e gitti. 1663’te-bir iddiaya göre bazı Rabbiler’in tavsiyesiyle-Mısır’a (Kahire’ye) gitti ve 1665 Nisan’ına kadar burada Mısır Musevî Cemaati lideri Rafael Yasef Çelebi’nin yanında kaldı. Çelebi, Zevi’ye ciddi bir destek verdi ve bu destek önemliydi. 31 Mart 1664’te, Polonya kökenli bir İtalyan Aşkenaz yahudisi olan Sarah’la evlendi. Gazze’den gelen bir haber Sabbataist hareketin reel başlangıç tarihi olarak kabul edilir. Gelen haberler yanlış olarak Gazze’de yeni bir Mesih’in ortaya çıktıgı yönündeydi ve bu Mesih her isteyene ruhunun ihtiyacı olan özgün şekli (Protomorfos-Tikkun şekli) veriyordu. Gazzeli Nathan ’ın kudreti üzerine üretilen binbir rivâyet dalga dalga yayıldıkça Zevi’nin sıkıntısı arttı ve nihâyet Gazze’ye dogru yola çıêôı. 1665 Nisan’ının ortalarında Gazze’ye ulaştı. Gariptir, Nathan 1665 Şubat’ında istiâreye yatmış ve Zevi’nin ‘Mesih’ oldugunu görmüştü. Bu nedenle, Zevi’yle Nathan’ın karşılaşması, “Hz. İsa ile Hz. Yahya’nın karşılaşmasına” benzetildi. Zevi ve Nathan, Kudüs ve Hebron’a gittiler ve ‘Yeni Paradigma’yı tartıştılar. Gazze’ye geri döndüler ve bir iddiaya göre, Şavu’ot kutlamaları idrâk ettikleri sırada Nathan ‘cezbe’ye girdi (trans’a geçti) ve orada bulunan cemaate [Şavu’ot (Pendikostôs-50. Yıl, 50’de bir mânâsına), erken yaz kutlamalarıdır. Tarihî mânâda, Allah’ın 10 Emir’i Şavu’ot Günü’nde Sina dagında Hz. Musa’ya verdigine inanılır. Mânevî anlamda, Mısır’dan kurtuluşun ancak Torah’ın Sina’da ‘Zuhur’uyla (Apokalipsis-Revelation-Meydana çıkma, ortaya çıkma, örtünün kalkması) hitam bulacagı kabul edilir. Ziraî mânâda, son hububat hasadını ve ilk meyvelerin ortaya çıkışını ifâde etmektedir]. Zevi’nin ‘Arş Ricâli’ndeki yerini açıkladı. Bir diger iddiaya göre ise, Nathan, Abraham le Hassid’e atfedilen gizli bir metin elde etti. Burada Hassid, Zevi’yi ‘İzrael’in Kurtarıcısı’ ilân ediyordu. 17 Sivan (Mayıs-Haziran arasına denk gelen bir ay, 31 Mayıs 1665’te) günü Gazze’de, cemaatinin önünde-ki, aralarında rabbi Yakob Najara da vardı-‘Mesihlik’ini güçlü bir biçimde dile getirdi. (Yakob Najara’nın babası ünlü şair İzrael Najara’dır). Daha sonraları’nin Zevi, şakirdleriyle beraber Lübnan Dagları’nda bir süre inzivaya çekildigi rivâyet edilir. Bu gelişmelerden sonra Zevi’nin nâmı başta Filistin olmak üzere bütün Ortadogu’da yürümeye başladı. Bu, bazı mühim isimleri Zevi’ye karşı muhalefet bayragı açmasına yol açtı, bunların arasında Abraham Amigo, Yakob Hagiz (Nathan’ın mürşidi), Samuel Garmizon, ünlü Kabbalist Yakob Zemah ve David ben Ârî de vardı. Gelenek geregi Zevi’nin Kudüs’ü 7 kere tavaf etmesi gerekiyordu ve o da bunu yaptı. Zevi, Nathan’a artık büyük kitlelerin kalblerini fethetme zamanının geldigini ve örgütleme aşamasına gelindigini belirtti. Bu ifâdeler Sabbataizm’in örgütlü yayılma vetiresinin başlangıcına işâret eder. Dünyanın her tarafından insanlar ‘ Mesih’in yanına akmaya başladılar. Aynı dönemde Zevi-Nathan ikilisi şok bir fetvayla 17 Temmuz orucunun iptâl edildigini açıkladılar fakat kitlelerde kaydadeger bir tepki olmadı bilakis bunu ‘Mesihlik’ misyonuyla izah ettiler. Zevi’nin ismi bazı ilâhilere (psalmôs-psalme) girdi. Bütün bu gelişmeler Diaspora’ya misliyle ulaştı. Mektuplarda, kayıp 12 İsrail kabilesinin ortaya çıktıgından ve mucizeler gösteren bir "Allah Adamı”nı tâkib ettiklerinden bahsediliyordu. Bazı mektuplarda, Zevi’nin Mekke’yi fethetmek üzere oldugu ve İslâm’a karşı yahudiligin zafer kazandıgı yazıldı. Bir diger mektupta, 12 kabilenin Sahra çölünde buluştuğunu ve buradan Vâdedilmiş Topraklar’ı (Arz-ı Mev’ud) kurtarmak için harekete geçeceginden, bir başkasında ise Pers ülkesinde büyük bir hareketin başladıgından sözediliyordu. Nathan, Rafael’e gönderdigi mektupta, Zevi’nin ‘En Büyük Balıkçı’yı (Hz. İsa’yı kastediyor) dogrulama kudreti oldugunu, bu dünyanın en dogru insanı oldugunu, dünyayı büyük felâketlerle cezalandırabilecegini, onun şiddete başvurmaksızın Osmanlı sultanının tacını alıp sultanı hizmetkâr yapacagını, 4-5 yıl içinde Sambatyon nehrine geri dönüp kayıp kabileleri kurtaracagını ve Hz. Musa’nın 13 yaşındaki kızı Rebecca ile evlenecegini belirtir ve Zevi’den menkul bazı duaları ekler. Bu mektubun bir nüshâsı da Avrupa’ya gönderilir ve Mesih’in 1665 yılının sonunda gelecegi propagandası da güçlü bir biçimde yayılır. Zevi’nin isminin bizzat zikredildigi ilk metinler Avrupa’ya 1665 yılının Ekim ayında ulaşır. 2 ay içinde daha detaylı ve efsânevî metinler İtalya’yı, Polonya’yı, Hollanda’yı ve Rusya’yı sarsmaya başlar. Zevi, 20 Temmuz 1665-12 Agustos 1665 tarihleri arasında Halep’te kaldı ve bazı Yahudi liderleriyle görüştü, oradan İzmir’e geçti ve kardeşi Êliyah’ın yanına gitti. Eylül’de Halep’te Zevi lehinde büyük nümâyişler meydana geldi. Göstericiler arasında her zümreden insana rastlanması devleti de endişelendiriyordu. Hele, Kudüs’ün en karizmatik rabbilerinin başında gelen Moiz Galante’nin de Halep’e kadar gelip Zevi lehinde tavır alması devlet açısından çok mânidârdı zira Galante devlete yakın duran biriydi. Zevi’nin İzmir’e gelişiyle beraber burada da ortam ısındı. Yalnızca yahudiler degil, İngilizler, Hollandalılar ve İtalyanlar da Sabbataist harekete destek verdiler. Zevi sabah dualarını kitleyle birlikte yapıyordu ve sesinin güzelligi ve müzikalitesi insanları derinden etkiliyordu. Duadan sonra fakirlere sadaka dagıtıyor, gece 12’de denize giriyor ve bunu insanlara tavsiye ediyor ve kitleyle birlikte deniz duası yapıyordu. Moiz Galante ve Daniel Pinto da İzmir’e gelip Zevi’ye destek verdiler. Hanukah haftasında (25 Kislev’de başlar. Kislev Kasım’la Aralık arasına denk düşen bir aydır) gerçekleşen bu ziyârette, Zevi çok tartışmalı fetvalar verdi. Meselâ, yasaklanmış olmasına ragmen ‘Yaglı’ gıdalar yedi ve bunu halka önerdi. ‘Mü’min Çoğunluk’la (Sabbataistler), ‘Sapkın Azınlık’ (diger yahudiler) arasında kapanmaz bir uçurum oluştu öyle ki, ‘Ma’aminim’ (Mü’minler) ve ‘Koferim’ (Kâfirler) kavramları tamâmen Zevi taraftarları ve karşıtlarını ifâde etmeye başladı. Zevi baglıları hiçbir ilâhiyat rezervi koymuyorlardı, ona vahy geldigi konusunda en ufak bir şübheleri yoktu. Başlarını Hayyan Pena’nın çektigi Zevi karşıtı yahudiler’in oturdugu Portekiz mahallesi Zevi taraftarları tarafından defalarca basıldı ve yagmalandı. Zevi bunları, Tevrat’ta zikredilen kirli ve sadık olmayan hayvanlarla kıyasladı. Zevi, Yusufoglu Mesih’in (İsa Mesih’in), Davud]un oglunun gelişinden sonra olacagını, Davud’un oglunun Abraham Zalman oldugunu ve Zalman’ın 1648’deki Rusya’daki olaylar sırasında şehid düştüğünü ve onu müteâkiben ‘Mesih’in geldigini söyledi. Söylevlerini yahudi halk şarkılarıyla da süsleyen Zevi, Kabbala ebcedine göre 15 Sivan 5426 (18 Haziran 1666) tarihinin Kurtuluş Günü oldugunu açıkladı. Söylevlerinde kadınlara da sıklıkla yer veren Zevi, “Hepiniz Havva’nın kötülüğünden arınacaksınız" mesajını veriyordu. Kitle artık bilinçli ve örgütlüydü ve istikâmet İstanbul’du. Tam bu sırada garip bir fetvayla 10 Tevet (28 Aralık) orucunu yasakladı. Bu fetvaya şiddetle karşı çıkan ünlü Kabbalist rabbi Salomon Algazi, kitlenin yogun tepkisi karşısında İzmir’i terkedip Manisa’ya kaçtı. Yine bir diger rabbi Aaron Lapapa da İzmir’i terketti. Bilâhare, Osmanlı sultanının ismi, çok ince bir yöntemle (oyun) resmî mektuplardan ve vaazlardan çıkarıldı. Bunun yerine-devleti huylandırmama bâbında-‘Amirah’ kavramı kullanılmaya başlandı. ‘Amirah’ kelimes’ ‘Emir’ anlamını taşımasına ragmen asıl olarak, “Adonaynu Malkenu Yarum Hodo " cümlesinin baş harflerinden oluşan bir yapma kelimeydi ve cümle, "Efendimiz ve Melikimiz O’nun Yer’deki hazretleridir" anlamını taşıyordu yani sultanla, emirle hiçbir ilgisi olmayan bilakis ‘Efendi-kral’ olarak Zevi’yi tanıyordu. Amir; Alef-Mem-Yod-Reş-Hes: 259, Mesih: Mem-Sameh-Yod-Hes: 118 (59x2), Mehdi; Mem-Heh-Daled-Yod: 59. Zevi yeni bir siyâsî manevrayla İzmir’de peygamber soyundan gelen 150 kişi bulundugunu, bunların arasında kendi eşi ve muhaliflerinden birinin kızının da oldugunu iddia etti ve muhaliflerinin agzına bir parmak bal çaldı. Bu çıkıştan sonra sayısız insan, rüyâlarında Zevi’yi ‘ Bir tahtta oturur vaziyette’ gördüklerini söylediler. Bu arada günlük okunan ilâhiler arasındaki 21 no.lu ilâhide Zevi’nin ismi de zikredilmeye başlandı. İstanbul’a gelişinden önce Bursa’nın ünlü rabbilerinden Moiz Suriel , Zohar kitabında Zevi’nin gizemlerinin yeraldıgını ve bunu ilham yoluyla kendisine ulaştıgını öne sürdü. Bu açıklamayla Zevi’nin karizması biraz daha arttı. Bu olup bitenler İstanbul hükümetini huzursuz etti ve ziyâreti engellemeye çalıştı. Zevi karşıtları, Hristiyanlar ve bazı Müslümanlar yollara dökülerek onu Şeytan’ın oglu ve ‘Büyük Zındık’ ilân ettiler. Buna mukâbil Zevi taraftarları da İstanbul’a gelişinden evvel şehirde ortaya çıkan büyük bir sel felâketinin onun mucizesi olarak degerlendirdi. İstanbul hahambaşılığı ise Zevi’nin iddialarını reddeder ve onu bir “heretik " (sapkın) olarak ilân eder. Sinagoglara girmesini yasaklar. Sevi’nin, bu karara cevabı çarpıcıdır, kendisini “Süleyman’ın ruhu, Davud’un nesli Yasef’in oglu" ve "Şahlar şahı Süleyman " gibi sıfatlarla tanıtmaya başlar. Dönemin sadrazamı Köprülüzâde (Kuprili) Fazıl Ahmet Paşa ’nın talimatıyla Zevi, İstanbul’a girişinde tutuklandı (6 Şubat 1666) ancak bu gelişme Zevi’nin ününü daha da arttırdı. Sabbataistler’in elinde bulunan İstanbul ticâreti durma noktasına geldi. Zevi 9 Şubat tarihinde başkanlığını Köprülü’nün yaptığı divana çıkarıldı. İlginç olan, bu döneme ait hiçbir Osmanlı arşiv belgesinin olmaması, sanki bu olay hiç gerçekleşmemiş gibi. Yabancı kaynaklarda da çelişkiler var. Yalnız, ortak bir görüş olarak, Köprülü’nün Zevi’nin karizmasından etkilendigi biliniyor. İstanbul’da kısa süreli bir tutuklulugun sonrasında önemli siyâsî suçluların kaldıgı Gelibolu kalesine [Kumkale-Avidos beldesi] gönderildi. Nakil, Paskalya arefesi olan 19 Nisan’da gerçekleşti (Bu tarih, Zevi’nin istegiydi ve baglılarına bir mesajdı). Onun Gelibolu kalesine gelişiyle birlikte, Şabbataistler arasında kalenin ismi ‘Migdal Oz’ (Mukavim Kale) olarak anılmaya başlandı. Ancak bir sonuç alınamadı zira sayısız ziyâretçi Sevi’yi Kumkale’de ziyâret eder ve öte yandan Avrupa’nın ve Ortadoğu’nun her yerinden resmî ya da gayrıresmî yollardan Osmanlı devletine onun serbest bırakılması yönünde talepler gelmeye başladı. Osmanlı önce onu, ilmî yöntemlerle vazgeçirmeye çalıştı. Birçok Yahudi ulemâ getirtilip Zevi’yle tartıştırıldı ve fikriyâtının yahudi inançlarına uymadığı anlatılmaya çalışıldı ancak Zevi, bütün bu bilim adamlarını boşa düşürdü ve ünü daha da arttı. 17 Temmuz’u tâkib eden hafta içinde, aralarında Polonya’nın rabbi otoritesi olan Rabbi David ha-Levi Lvovay’ın oglunun da bulundugu bir Rabbiler heyeti Zevi’yi ziyâret etti. Zevi’nin karizması ve birikimi onları derinden etkiledi ve çogu onun üstünlügünü kabul ettiler. Bu gelişmelerden sonra yahudi inancında 17 Temmuz orucu günü, "Zevi’nin ruhunun yeniden doguş günü”, 9 Ab günü ise “Zevi’nin fizikî dogum günü" olarak kabul edildi. Herkes onun hapsedilmesinin sembolik bir durum oldugunu düşünüyor ve Nathan’ın Kabbalistik bir tâbir olarak kullandıgı, ‘Ejderler üzerine bir eser" ifâdesine itibar ediyorlardı. Nathan bu degerlendirmesinde, Mesih’in ruhunun yaradılış zamanından kendisinin bedenlenme (Ênanthropisis-Incarnation) dönemine kadarki dilim içindeki ‘Kötülüğün Kuvvetleri’ne (Kelippot) karşı verdigi savaştaki metafizik biyografisinin Şabbatay Zevi özelindeki psikolojisini anlatıyordu yani Gelibolu, ‘bedenlenme’nin prova mahallerinden biriydi. Aynı dönemde Yemen’de bu mevzuyu işleyen ‘Gei Hizzayon’ (Tefe’ül Vâdisi) isimli bir eser kaleme alındı. Şabbataist hareketin bu kadar yaygınlaşmasının ardındaki temel faktörler şunlardır;
1-Mesihlik çagrısı Mukaddes cografyadan geliyordu. Mukaddes topraklar saf ruhaniyyetin merkeziydi. Aksi hâlde böyle bir mesajın, Yemen, İran veya Kürdistan gibi ülkelerde büyük bir saygı uyandırması mümkün olamazdı. Eger bu mesaj Polonya, Rusya veya İtalya’dan gelseydi hiçbir etkisi olmaz, gülünüp geçilirdi.
2-Vahy’in yenilenmesi ve Gazzeli Nathan figürü, disiplinli dinî hayat Zevi’nin, kitle bilincindeki şekillenişini netleştirdi.
3-Geleneksel ve Folklorik kıyâmet inancının, Zevi tarafından iyi işlenmesi. Eski eskatolojik (uhrevî) kabuller muhafaza edilmek kaydıyla birçok yeni unsurun bu zihniyete entegre edilmesi. Nathan’ın metinlerinde kullandığı geleneksel-mitolojik terminoloji (sembolizm) kitleleri hayli etkiliyordu.
4-Nedâmete (Metamêlia-Repentance) çagrı belirleyici bir rol oynuyordu. Kim Mesih’in pişmanlık çagrısını reddedebilirdi? Her yahudi, bu çagrıyı kalblerini yıkamak için bir fırsat olarak algıladı.
5-Kurtuluş fikrinin Ütopist yahudiler üzerinde uyandırdıgı heyecan. Ayrıca hareketin millî karakteri iç çelişkileri de gizliyordu. Amsterdam’da ünlü okkültist (gizemci) ve esoterist (Batıncı, içrekçi) Peter Serrarius, Zevi’nin ‘mesih’ oldugu fikrini ve propagandasını Avrupa’nın birçok yerine yaydı. [Yeri gelmişken söylemekte yarar var, Amsterdam’ın mevcut belediye başkanı John Joël Kohen ve öncekiler Şabbataist’tirler]. Bu propaganda karşısında Avrupa yahudiligi ciddi bir muhalefet ortaya koymadı. Aynı dönemde Nathan’ın el yazmaları Amsterdam, Frankfurt, Hamburg, Prag, Venedik gibi yerlerde yaygın olarak okunuyordu. Bu arada, kar’ın içinde çıplak yatmak, kendini kamçılatmak, dikenlerin üzerinde oturmak gibi ritüeller de gelişmeye başlamıştı. Kadınlar ve çocuklara pazartesi ve perşembe günleri, erkeklere ise haftada 3-4 gün oruç ibâdeti konuldu. Birçok asil ve tüccar da evlerini ve diger mülklerini satıp Filistin’e gitmeye, fakirleri de beraberlerinde götürmeye başladılar. Yeni bir dönemdi bu; artık mektuplara ve bazı kitaplara. Krallıgın ve peygamberligin 1. Yılı biçiminde tarih düşülüyordu. İran yahudiliği tarafından da ilgiyle karşılanan Zevi’nin mesihliği burada resmen tescil edilmiş ve bunun üzerine İran yahudileri devlete vergi vermeyeceklerini ve devlet hizmetlerinde çalışmayacaklarını, itaat edecekleri tek devletin Mesih’in kuracagı Yahudi Devleti olduğunu ilân etmişlerdir. İtalya’nın en saygıdeger Kabbalist’i Moiz Zacuto da Şabbataist harekete destek verdigini açıkladı. Amsterdam’ın en zengin yahudisi Abraham Pereira hareketin Batı Avrupa’daki en önemli finansörü oldu. Polonya’da hareket o kadar gelişti ki, 1666 yılının Mayıs başlarında Kral Şabbataistler’in toplantı ve gösteri yapmalarını yasakladı. Zevi’nin kâtibi Samuel Primo mektupları öylesine edebî ve san’atsal bir dille kaleme alıyordu ki, âdeta Zevi’nin ruhuydu. Zevi bu metinleri, ‘Allah’ın ilk oglu”, “İzrael Babanız”, “Torah’ın Sözlüsü" gibi müstearlarla imzalıyordu. Bilâhare, "İlâhınız-Efendiniz Şabbatay Zevi” biçiminde imzalamaya başladı. Bu imza nedeniyle Moiz Galante’nin hareketten ayrıldıgı biliniyor. Dönmelik kavramı literatüre, 17. Yüzyıldaki bazı gelişmelerden itibâren girmeye başladı. Osmanlı’nın çeşitli şehirlerinde ve özellikle de Selânik’te müslüman isimleri ve kisvesi altında yaşayan “gizli yahudiler”e -sözde- İslâm’a döndükleri gerekçesiyle “dönme” denmeye başlamıştır. O dönemlerde daha ziyâde “avdetî" kavramı kullanılıyordu. İhtida (Apostasis) vetiresi;
Kaderin yine bir cilve yaptı; Polonyalı bir kabbalist olan Nehemiah ha-Kohen 3 Eylül’de Zevi’yi ziyârete geldi ve 3 gün onun yanında kaldı. Bu z’yâretle ilgili veriler çelişkilidir. Kimilerine göre, Nehemiah, Zevi’nin faaliyetleriyle eski Kabbala metinlerinin Mesihlik anlayışı arasında dogru bir ilişki olmadıgını iddia etti. Bir diger görüşe göre ise, Nehemiah’ın kendisi de mesihlik iddiasındaydı ve Zevi’yi tartmaya gelmişti. Fakat çok ilginç bir şey oldu ve kalede bulundugu sırada, herkesin önünde Nehemiah Müslüman oldugunu açıkladı, götürüldüğü Edirne’de ise, Zevi’yi, Mesihlik konusunu sürekli gündemde tutarak devletin içindeki filosemit (yahudisever) kligi öne çıkarmayı hedefledigini iddia etti. Bu gelişmeler karşısında Şabbataistler’in tezi ise, Nehemiah’ın devlet tarafından angaje edilen bir şahıs (ajan) oldugu ve Şabbataist hareketi sabote etmek için getirildigi biçimindeydi. Bu tezi dogrular biçimde Nehemiah, Polonya’ya döndükten sonra tekrar yahudilige döndü ve Zevi’ye karşı geliştirdigi tavrın hatalı oldugunu çevresindekilere söyledi. Bunun üzerine Zevi, 15 Eylül günü Edirne’ye getirildi ve padişah 4. Mehmed ’in kafes ardından izlediği çok geniş kapsamlı bir sorgulamaya tâbî tutuldu. Sorgulamada, Edirne kaymakamı Mustafa Paşa, Şeyh-ül İslâm Minkârîzâde Yahya Efendi, Ulemâ’dan Şeyh Vanîzâde Mehmet Efendi , Hekimbaşı Hayatîzâde Mustafa Feyzî (esas ismi Moşe ben Rafael olan bir yahudidir) hazır bulundular. Sorgulama sırasında Şabbetay kendisine atfedilen suçları reddetti. Sorgulama sonucunda İslâm’a geçmek ile idam arasında tercihe tâbî tutuldu. Bunun üzerine Müslüman olmayı kabul eder ve Mehmed Aziz Efendi adını aldı. Ayrıca kendisine 150 akçe maaş bağlanıp Kapıcıbaşılıkla taltif edilir. Bazı kaynaklarda ismi “Sabbatay Levi" olarak da geçmektedir. Zevi, yine kazançlı çıkmıştır zira artık saraya rahatlıkla girebilmekte, beklemediği düzeyde taltif görmekte öte yandan da şehirdeki yahudileri örgütleme faaliyetine devam etmekte bunu da, diğer yahudileri de hidâyete erdirme adına yaptığını belirtmektedir. Artık önü tamamen açılmıştır. Ziyâretçileri bu sefer Edirne’ye akın etmeye başladılar. Özellikle Kudüs, İran ve Bağdat yahudileri ona çok ilgi gösteriyorlardı. Bir kısmı ise geri dönmüyorlardı. Havralarda da vaaz vermesine izin verilmişti. Bütün bunlar bize Osmanlı devlet bürokrasisi içinde yahudi sızmalarının ne denli gelişkin olduğunu göstermesi açısından önemli ipuçları veriyor. Aksi hâlde bir gayrımüslimin bu kadar açık ve pervasız eylemliliğine göz yumulmasının ve hattâ ona maaş bağlanmasının izah edilebilecek bir tarafı yoktur. Gelinen noktada ciddi bir sessizlik süreci başladı. Bir grup Şabbataist imânlarından hiçbir şübhe duymadılar ve Zevi’nin Mesih olduguna inanmaya devam ettiler, az sayıdaki bir grup ise, bir yanılsama içinde olduklarını, iç tecrübelerine ve kanaatlerine mukâbil ‘düşman’ bir dış tecrübenin ortaya çıktıgını kabul ettiler. Zevi’ye baglı kalanlar Zevi’nin eyleminin dogru oldugunu, bunun çok zor bir süreçten başarıyla çıkmak olarak izah edilmesi gerektigini savunurlar, haklıdırlar da zira Zevi asla ihtida etmemiştir bilakis bunu siyâsî bir avantaja dönüştürmüştür. Kendini mesih ilân eden bir Musevî’nin İslâm’ı gönülden kabul etmesi mümkün degildir. Yeni yahudi politikası hem Avrupa’da, hem İstanbul’da hem de Ortadogu’da süreci uyutmak biçiminde gelişti. Özellikle rabbilikler tam bir ‘Resmî Sükunet’e daldı. Bu sessizlik döneminde Gazzeli Nathan önemli bir rol üstlendi ve Apostasis’in (İhtida) teolojik izahını yaptı ve yeri geldiginde bunun meşru bir savunma vasıtası olabilecegini ortaya koydu ve bu, Şabbataistler’i rahatlattı. Büyük bir toplulukla Zevi’yi ziyâret etmek için Gazze’den yola çıktı fakat bu İstanbul rabbiligi bu ziyâreti engellemeye çalıştı. Nathan İzmir’e geldi ve ihtidanın konjonktürel olarak dogru ve gerekli oldugu propagandasını yapmaya başladı. Ona göre, Zevi’nin bu eylemi misyonun nihaî ve en zor bölümünü oluşturuyordu ve nefsinin olumsuzlugu (kelippah) fethetmesi gerekiyordu. İşte bu nedenle İslâm’a geçmişti. Bu ihtida tamâmen ‘şeklî’ydi. İhtida’nın agırlıgını ancak ve ancak bir Mesih veya bir aziz kaldırabilirdi. Mühtedî Mesih (Messie Apostat);
Meşru Kurtarıcı paradoksu ve trajedisi Gazzeli Nathan’ın maharetli ellerinde Şabbataist ilâhiyata ve günümüze kadar devam edecek bir ideolojinin temellerine dönüştü. Bu mühtedî mesih mes’elesi yıllarca yahudi ilâhiyatçılarının, Talmudçular’ın ve Kabbalistler’in en temel mevzularından biri hâline geldi. Eski Ahid kahramanlarının öyküleri, Aggadah’ın (Aggadot Şel Dofi) hayret veren hikâyeleri, Zohar’daki gizemli bölümler, Mesih’in skandal tavrını tefsir (eksigisis) için degerlendirildi. Bu kişiler kendi aralarında, birbirlerini tanımlamak için İbranîce “Ma’aminim " (Mü’minler) ve "Haberim" (Ortaklar) ya da "Ba’ale Milhamah" (Mücahidler) kavramlarını kullanıyorlardı. Edirne ve havalisinde ise bu dönmelere "Sazanikos " veya "Sazanaki" adları veriliyordu ki bu kelimeler Yunanca “Küçük sazan balıkları, sazancıklar” anlamlarına gelmektedir. Böyle denmesinin iki nedeni olduğu söylenmekte: Birincisi, Dönmelerinin toplantı yerlerinin daha doğrusu mâbedlerinin Edirne’deki balık pazarı mevkiîne yakın olması. İkincisi ve daha kuvvetli olan ihtimal ise dönmeliğin kurucusu olan Sabbatay Zvi’nin (Şabbatay Sevi), yahudilerin kurtuluşlarının ve refahlarının Hud (Balık) burcu altında vâkî olacağı biçimindeki kehânetidir. Buna istinâden biraz da alaycı bir biçimde, sazanikos lakâbı takılmıştır. Şabbataistler’in ‘Dönme-Avdetî’ olarak hareket kabiliyetleri daha genişlemişti. Kisveleri itibarıyla müslüman oldukları için kimse onlara birşey söyleyemiyordu. Şabbataizm’in teorisyen düzeyine gelen ilk öncüleri saray hekimleriydi: Guidon Daniel İzrael ve Bonafoux (Ben Avi). Bunların yanısıra Berekyah ben Yakob. Bir süre Zevi, Edirne’den İstanbul’a gelir. Bunun gönderilme mi yoksa iradî olarak gelme mi olduğu konusunda kesin bir görüş yoktur ama muhtemelen kendi isteğiyle gelir ve Kuruçeşme semtine yerleşir. Burada örgütleme faaliyetlerine devam eder. Genelde Zohar ve Kabbalah eğitimi verir. Bu hareketin ideolojik-politik bir hareket olduğu ve TC’nin kuruluşunda, M.Kemal’in eğitiminde, İttihat-Terakki’nin örgütlenmesinde en üst düzeyde belirleyici olduğu kesindir. Örneğin TC’nin mevcut dışişleri bakanı İsmail Cem İpekçi, Şabbetaizm’in en belli başlı örneklerinden sadece biridir. Zevi, daha sonra Kağıthane’ye yerleşir ve örgütlemesini orada sürdürür. Bilâhare 1672’de yeniden tutuklandı ve Ocak 1673’te Arnavutluk’a gider (bazılarına göre sürgün edilir) ve Ülkün (Dulcigo, Alkun) şehrine yerleşir. 1674’te karısı Sarah öldü, bunun üzerine Esther’le (Yoşebed) evlendi. Esther, Zevi’nin müridlerinden ve Selânik’in saygın rabbilerinden Yasef Filosofos’un kızıydı. Zevi’ye göre, ‘İzrael’in İlâhı’, ‘Ein-Sof’ta (Heryerde mevcut olan Sonsuz Allah-Ebediyet) birinci temel sebeb degil, Sefirah Tiferet’te mukîm olan (içinde bulunan) ‘ikinci sebeb’ti. Yani İzrael’in İlahı, Tiferet (Allah’ın Güzelligi) ilkesi üzerinden (vasıtasıyla) zuhur ediyordu. Şabbataizm felsefesinin en önemli iki ayrılıgı şunlardır; 1-İzrael’in İlâhı’yla birinci (temel) sebebi birbirlerinden ayırması. Yaradılış üzerinde yalnızca İzrael’in İlâhı’nın tasarrufu vardır ve fakat birinci sebebin Yaradılış’ta hiçbir tasarrufu yoktur. İzrael’in İlâhı’nın mevcudiyetinin kabulü ‘Zimzum’ hareketi çerçevesindedir. Bu yaklaşım Orthodoks Yahudilik tarafından büyük bir tepki almış ve heretik (sapkın) olarak tanımlanmıştır. 2-Bu ayrımsama tamâmen Gnostisizm’in (Bilinircilik) ifâdesidir. İkinci yüzyılın, Allah’ı, ‘Gizli-Hakikî’ Allah olarak kabul eden Gnostik düşünce yahudiler’in ilâhını ikinci sırada tutarken Zevi, Nathan ve Cardoso, ‘Kıymetler Hiyerarşisi’ni degiştiriyor, İzrael’in İlâhı’nı ‘Hakikî İlâh’ telakki ediyor, birinci sebebi ise ‘hiç’ mesâbesine indiriyordu. Zevi’nin dikte ettirdigi bilinen ‘Raza di Meheimanuta’ (Hakikî İman’ın Sırrı) isimli eserde bir tür Kabbalistik Üçleme ortaya konmaktadır: 1-Attika Kadişa (Aziz İhtiyar), 2-Malka Kadişa (Aziz-Mukaddes Melik= İzrael’in İlâhı), 3-Şekhinah ilkesi. Daha sonraları Nathan, Sefer Beri’ah (Yaradılış Kitabı) isimli eserinde, bu kompozisyonu bazı degişikliklerle netleştirdi. Zevi, 17 Eylül 1676’da, ‘Büyük Tevbe’ gününde öldü. Nathan, bu günü ‘Arş’a Yükseliş’ olarak niteledi. Bu bir ‘Apotheosis’ (Déification-İlâhlaştırma) teorisiydi. Nathan 11 Ocak 1680’de Üsküp’te (Makedonya) öldü. Ölümünden 1 yıl kadar sonra, öğrencilerinden İzrael Hazzan de Castoria, Zevi ve Nathan’ın teorisini tahkim eden detaylı bir şerh yazdı. Şabbataist Kabbalah üzerine;
Zevi genelde metaforik (igreti-mecâzî) bir dil kullanırdı. Bu nedenle Nathan, Lurianik Kabbalah’nın yeni bir versiyonu ile Mesih’in rolü hakkındaki bazı orijinal anlayışları birleştirmesi açısından oldukça karmaşık (sofistike) bir sistemin ortaya koyucusu olarak kabul edilir. Nathan, Lurianik Kabbalah’daki Zimzum teorisini kabul eder fakat, ‘İlâhlık’ telakkisine çok daha derin ve yeni bir boyut ilâve eder. Başlangıç veya Ein-Sof’ta iki tür ‘Nur-Işık’ veya tecelli mevcuttur. Bunlara ‘Sıfat’ diyenler de vardır. Meselâ Baruh Spinoza’nın bahsettigi ‘Fikirli Nur-Işık’ ve ‘Fikirsiz Nur-Işık’. Birincisi; Yaradılış Perspektifi içinde yönlendirilmiş olan herşeyi hâvîdir. Fakat Ein-Sof’un sonsuz zenginligi içinde Yaradılış’a mütemayil olmayan kuvvetler ve prensipler de mevcuttur ki, tek hakikat oldukları gibi kalmaları ve oldukları yerde durmalarıdır. Onlar, Yaradılış’a dogru yönlenme türündeki bütün fikirlerden âzâde olmak ölçüsü içinde ‘Fikirsiz’dirler. Bir ‘Kosmos’ oluşturmak (ortaya koymak) için üretilen Zimzum hareketi, ancak ve ancak ‘Fikirli Işık’ın önünde, ‘fikrini’ gerçekleştirme, onu ilkel (ilk) Uzay’a (Tehiru) yansıtma ve orada Yaradılış’ın yapılarını (unsurlarını) yükseltme fırsatı belirir. Fakat, bu ‘Işık’ geri çekildiginde, Uzay’da geriye ‘Fikirsiz Işık’ kalır ki, onun Yaradılış’a hiçbir katkısı-katılımı yoktur ve hattâ-tabiatı geregi-yaratıcı her türlü degişime karşıdır. Yaradılış diyalektigi içinde bu ‘Fikirsiz Işık’ düşman ve tahripkâr bir kudret hâline gelir ve ‘Kötülüğün Kudreti’ (Kelippah) adlandırılır. En son tahlilde, bu ‘Fikirsiz Işık’ da menşeini, İlah’ın ‘Yaratıcı olmayan Nuru’ndan alır. Şekil ve Madde ikiligi (duality) yeni bir kılıga bürünür; her ikisi de Ein-Sof’ta kurulurlar (temellenirler). ‘Fikirsiz Işık’ kendi başına ‘kötü’ degildir ancak ‘kötü’ kisvesine bürünür zira Ein-Sof olmayan (dışnda kalan) bütün mevcudata zıddır ve ‘Fikirli Işık’ tarafından üretilen yapıları bir biçimde tahrib eder. Zimzum’dan sonra bazı ‘Fikirli Işık’ kalıntılarıyla karışan ve ‘Fikirsiz Işık’la dolu (kaplı) Tehiru ‘Golem’ olarak adlandırılır ve ‘Şekilsiz İlkel Madde’ anlamına gelir. Yaradılış Vetiresi’nin bütünü iki Işık arasındaki diyalektik eylemlilikle oluşur (devinir), diger bir deyişle; Ein-Sof varlıgından köken alan bir diyalektik işler. Zimzum’dan sonra, ‘Fikirli Işık’ yeniden ve ışınsal olarak Uzay’a yayılır (dagılır). İlkel Uzay’ın sâdece üst yarısına hulul eder, ‘Fikirsiz Işık’ı aşagıya iter ve onu dönüştürür ve kendi orijinal dünyasını inşâ eder. Ama Tehiru’nun alt yarısına ulaşamaz. Torah’ın kudreti sâyesinde gerçekleşmesi gereken Tikkun (Kozmik Restorasyon) teorisi ve Lurianik Ontoloji (Varlıkbilim) önermeleri Tehiru’nun üst yarısında gerçekleşmektedir. Tehiru’nun alt yarısı Mesih’in gelişine kadar kaotik ve amorf (şekilsiz) görünümünü muhafaza edecek, ancak ve yalnızca Mesih ‘Fikirli Işık’ı buraya hulul ettirmek suretilye onu düzene koyacaktır (mükemmelleştirecektir). Zohar kitabında ‘Sitra Ahra’ adıyla anılan (Öte taraf, Öte Yan) Şeytânî Kudretler, Ein-Sof’un diger tarafından (diger yüz) başka bir şey degillerdir. Nathan, daha henüz Ein-Sof’un ışının bile içine hulul etmedigi Tehiru vetireleri hakkında yeni bir teori geliştirdi. Bu süreçler, ‘Fikirli Işık’ kalıntılarıyla, ‘Golem Kuvvetleri’nin karşılıklı etkileşimiyle (interaction) tahrik edilmişlerdir (harekete geçmişlerdir). Bunlar, Torah ve Kozmik Yazı’yı oluşturacak olan ilk harf konfigürasyonlarının (Şeklî parçaların uyarlanması) oluşumunu belirleyen modelleri ürettiler. Ancak ve ancak, ışın’ın Tehiru’ya hululünden sonra, çok üst düzey bir evrede, ilk Yaradılış’ın (Arş-ı Âlâ’nın yaradılışı-Ma’aseh Bereşit) eseri olarak isimlendirilen bu ilk yapılar bilâhare nisbeten daha maddî (somut) yapılara dönüştüler (Ma’aseh Merkavah). Netice itibârıyla bütün süreçler iki ‘Işık’ın diyalektigine uyarlanmışlardır. Bu Yaradılış anlayışında, Mesihlik tâ baştan beri temel bir rol oynar. Mesih’in ruhu, Tehiru’nun alt yarısına gönderilmiştir. Mesih’in ruhu, Tehiru’nun içinde bulunan ‘Fikirli Işık’ kıvılcımlarının bir bölümünü oluşturmak suretiyle ya da bir biçimde Kelippotlar tarafından yerleştirilmiş olarak bu Zaman’ın başlangıcından bu yana Kelippotlar alanında bulunmaktadır (mahpustur). ‘Fikirsiz Işık’ akımları tarafından sarılan (etrafı örülen) ve onun hükmü altına giren bu Ruh, dünyanın başlangıcından beri özgürleşmek ve büyük misyonunu gerçekleştirmek, tarifi imkânsız acılar içinde mücâdelesini yürütmektedir: Tehiru’nun alt bölümünü ‘Fikirli Işık’ın hululüne açmak ve Kurtuluş’u ve Tikkun’u Kelippotlar’a ulaştırmak. Onların nihaî dönüşümü ile birlikte, Ein-Sof’un iki yüzü arasındaki Vahdet ve Ütopik Denge gerçekleştirilmiş olacaktır. Mesih, Tikkun vetiresinde yer alan bütün ruhlardan temel olarak farklıdır. Gerçekte, kendisine baglı ruhlar ve ‘Fikirli Işık’ın kudreti tarafından kullanılan mistik enstruman olan Torah otoritesinin ‘öznesi olma durumu’ dışına çıkmadı. Mutlak bir biçimde yeni bir şeyi, tarihî veya kozmik sürgün durumunu idâre eden kanunlara boyun egmeyen bir otoriteyi temsil eder. Kendi öz yasasına göre davranır. Bu kanun dünyanın ‘Ütopik Kanunu’ olmalıdır. Bu ruhun iptidâî tarihi ve hususî misyonu, Kelippah zindanından kurtarıldıktan sonra, kendi tavrını izah edecektir. Böylelikle Nathan, Zevi’nin antinomik (sistem karşıtı) davranışlarını (cezbe, inziva vs) ve ihtidasını izah etmeye çalışıyordu. Zevi’nin Arnavutluk, Nathan’ın Makedonya, Atina ve Kastorya yolculuklarını anlamak zor değildir. Arnavutluk, Bektaşiliğin ve dönmeliğin sürekli hükmü altında bulunan bir ülkedir. AEP (Arnavutluk Emek Partisi) in kurucuları arasında birçok dönme ve Bektaşî bulunmakta olup sosyalist lider Enver Hoca da Bektaşî bir aileden gelmektedir. İşte bu süreç Kemalizm-Bektaşîlik-Dönmelik+Neo Mevlevîlik çizgisinin oluşmasına ve özellikle de Balkanlar alanında beslenmesine ve nihâyet semirerek gelişmesine, daha sonra da devletleşmesine yol açmıştır. Bu nedenden ötürüdür ki, TC devletinin ideolojik profilini çıkarırken en önemli ayağın bu çizgi olduğunu hiç bir zaman unutmamak ve buradan hareketle çözümlemelere ulaşmak olmazsa olmaz koşuldur. Coğrafî yayılım ve gelişim alanı olarak bu çizgi, Arnavutluk-Makedonya-Selânik-Batı Trakya hattından geçer. İttihat Terakki’nin, Jön Türkler’in, Kemalizm’in, Balkan Bektaşîliğinin ve dönmeliğin ortak yeşerme ve serpilme alanları buralardır. Bütün bunların tarihî aktörü ve ideolojik altyapısı da Şabbataizm’dir. Şabbetay’ın ölüm haberinin yayılmasından kısa bir süre sonra “Mesih göğe çekildi " söylentileri halk arasında yayılmaya başlar. Bu söylentiyi karısı Esther, karısının babası Yasef Filosofos ve Nathan’ın yaymıs olması ihtimali çok güçlüdür. Bunun üzerine Şabbataistler, halk onun karısı Ayşe ’nin (Esther) etrafında Selânik’te toplanır. Kimilerine göre, Ayşe, Zevi’nin gerçek karısı değil ruhanî eşidir. Kimilerine göre ise hem ruhanî hem fizikî anlamda Ayşe, Zevi’nin eşidir. Ayşe ilginç bir iddiayla ortaya çıkar. Buna göre, kendi öz kardeşi Yakob aynı zamanda Zevi’nin oğludur ve bu çocuk 12 yaşında olarak doğmuştur. Yakob aynı zamanda, Zevi’nin manevî yoldan ve Ayşe’den edindiği oğludur. Yani, Yakob hem Ayşe’nin erkek kardeşi hem de Zevî’nin Ayşe’den olan manevî oğludur. Ayşe, oğlunun, Zevi’nin “ Lâhut" âleminden "Nâsut" alemine intikali olduğunu ve Zevi’yi temsil ettiğini (Zevi’nin incarnation’u-bedenlenişi) söyler ve onu Mesih ilân eder. Şabbataycılar, Yakob’a ispanyolca sevgili anlamına gelen “Querido" adını taktılar. Hahambaşılık ise bu tarikatın mensuplarını “Koferim" (Kâfirler) olarak tanımlar afaroz etti. Selânik’te bulunan Şabbetaycılar’ın evleri arasında gizli geçitler bulunmuştur. Bunun nedeni bir baskın olduğu takdirde kolaylıkla bir evden diğerine rahatlıkla geçilebilmesi ve yakalanma riskinin ortadan kaldırılmasıdır. Şabbataist âyinler genellikle yeşil ışık altında yapılır ve ibâdete Şabbetay Zevi’nin adıyla başlanır (Onun adına besmele çekilir). İbâdet yerlerine “Kal" (Kahal) adı verilmektedir. Âyini, “Payyetan" adı verilen yahudi ulemâsından biri yönetir. Vaazları ise “Abbetdin" denen şahıslar verir. Âyin, Şabbetay’ın ruhuna okunan dualarla sona erer. Şabbetaycılar üç sınıfa ayrılmakadırlar.
1-İlk imân etmiş olanların soyundan gelenler. Bunlara “İzmirliler " adı verilir.
2-Yakob’a bağlanmış olanlar ki, bunlara “ Yakubî" denir.
3-Şabbetaizm’in ulularından Osman Bevvab (Kapıcı Osman, Othman Pyloros veya Baba Osman Ağa-Baruhiah Russo) ın bağlıları ki, bunlara “Kuniosos" denmektedir. Bir diğer sınıflamaya göre ise (Danon sınıflaması):
1-Başlarına özel bir sarık saran Şabbataistler: Bunlara “ Tarpuşlular" adı verilir.
2-Ucu sivri bir pabuç giyen Şabbataycılar: Bunlara “ Kavalyeler" (Cavalieros) denir.
3-Kısa ve basık burunlular “ Honiosos". 1689 tarihinde, örgütte bir iç hesaplaşma yaşandığı ve önderliğini Mustafa Çelebi (gerçek adı David ben Levi) isminde bir şahsın Yakob’a karşı bayrak açarak cemaatten ayrıldığı beraberinde de birçok Şabbataist’i götürdüğü biliniyor. Bir başka zümre ise, Zevi’nin ölümünden 9 ay sonra Abdurrahman Efendi adındaki bir kişinin sulbünden dünyaya gelen Osman isminde bir çocuğun vücudunda Şabbatay’ın bedenlendiğini, esas Mesih’in Yakob değil ve fakat Osman isimli bu çocuk olduğunu iddia ederek ortaya çıktı. Bu çocuk daha sonraları Osman Bevvab (Baba Osman Ağa, Kapıcı Osman, Othman Pyloros) olarak anılan efsanevî Şabbataist lider olacaktır. Osman Ağa grubu içinde de, 1725’lerden itibâren bir klikleşme ve bunu müteâkip bir ayrışma yaşanır. Osman’ın ölümünden sonra, İbrahim Ağa adında bir şahıs kendini Mesih ilân eder ve Şabbatay’ın kendisinde vücutlandığını ileri sürer ve beraberindeki bir grup Şabbataycı’yla birlikte Osmancılar’dan ayrıldı. Osmancılar daha ziyâde ticarete dönük faaliyetlerde bulunmaya başladılar ve iktidarın yolunu parada gördürler. Yakubîler ise, felsefî ve dinî hayata dalmışlardı ve kapalı bir yaşam sürüyorlardı. Şabbataizm’in ilkeleri:
1-Allah birdir ve Şabbetay Sevi onun resûlüdür.
2-Kâtil olma
3-yalancı şâhitlik yapma
4-cebire başvurma
5-hırsızlık yapma ve rüşvet alma
6-zinâ etme
7-müslümanlarla izdivaçtan çekin
8-hayır işle ve insanlara şefkatli yaklaş
9-müslüman âdetlerine zâhiren riayet et
10-Hergün gizlice Mezmur (Zebur) oku. Bunların büyük bir kısmı, Hz. Musa’nın 10 Emir’iyle örtüşmektedir. Yani yahudi şeriatının belirleyici prensipleridir. Şabbataycılar, kendilerini hilkatin sebeb-i hikmeti olarak görürken diğer insanları (kavmleri) de hilkatin sonucu olarak algılarlar. Cennet sadece onlara ayrılmıştır diğerleri ise iki cihanda onların kulu ve kölesi rolünü üstlenirler. Bu da yahudi ideolojisinin yapıtaşlarından biridir. Yine onlara göre bir Müslüman’ın cennet ehli olabilmesi için 40 kere dünyaya gelmesi hiç günah işlememiş olması gerekir. Şabbataizm’in sınıflarının birer ruhanî lideri vardır ki, bunlar “Nesl-i Şerif” (Şerefli Nesiller, soylar) olarak adlandırılan ailelere mensupturlar. Bunlar cemaatin iç işlerinden sorumluydular. 19. yüzyıla gelindiğinde Selânik’in ticarî, siyâsî ve kültürel yönetimi 3 büyük Şabbataist ailenin elindedir: Bunlar, aralarında Selânik belediye başkanı olan Hamdi Bey (Hamdet Bey)in de mensubu bulunduğu Hamidîler klanı, Karakaşlar klanı ve Kapancılar klanıdır. Hamidîler en radikal aile olup, tesettüre önem verirler ve yeniliklere kapalı bir tutum alırlar. Diğer iki aile ise daha liberal ve yenilikçi görünmektedirler. Her üç aile de ticâret ve endüstri alanlarında çok ileri gitmiş olup bunun yanısıra siyâset, hukuk, tıp alanlarında da öne çıkmışlardır. Valilikler, idâre memurlukları, müsteşarlıklar, milletvekillikleri ve hattâ bakanlıklar yavaş yavaş bunların eline geçmeye başlar. Akademisyenlik ve gazeticilik alanları bunu izler. Özellikle 19. Yy’ın sonundan itibâren eğitime el atarlar ve Selânik’te birçok ilkokul ve iki lise açarlar: Fevziye Mektebi ve Terakki Lisesi. Bunlar size yabancı gelmeyebilir. Doğrudur. Şişli Terakki Lisesi ve Fevziye Mektepleri Vakfı Işık Lisesi ile günümüzde inşa edilen Koç Üniversitesi de Şabbataistler’e aittir. İsmail Cem’in de mensup olduğu İpekçi ailesi de Şabbataist bir aileye bağlı bir alt-klandır. Karakaşlar büyük klanına bağlıdırlar. Aile 1920’lerde Türkiye’ye gelmiş ve filmcilik ve fotoğrafçılık alanlarında tekelleşmeye gitmiştir. Milliyet gazetesi başyazarlarından Abdi İpekçi , ünlü modacı Cemil İpekçi, işadamı Mikail İpekçi, Sabah gazetesi yazarlarından Güngör Mengi ve Ruhat Mengi, Milliyet, Hürriyet ve Posta gazetelerinin ve Kanal-D televizyonunun sahibi Aydın Doğan , Bülent Ecevit’in karısı Rahşan (Rahel) Ecevit, Ekonomi’den sorumlu devlet bakanı Kemal Derviş (Bükey), Demir Bükey, devlet bakanı Şükrü Sînâ Gürel, Hürriyet gazetesinin kurucusu Sedat Simâvî, TC’nin Belgrad eski büyükelçisi Mario Kohen, 500. Yıl vakfı başkanı Harry Ojalvo, Hürriyet’in eski sahibi Erol Simâvî, Günaydın gazetesinin eski sahibi Haldun Simâvî, Panda dondurmalarının sahibi Vedat Behar, Milliyet gazetesi yazarı Sami Kohen, Cumhuriyet gazetesi yazarı Ali Sirmen, Hürriyet gazetesi yazarı Vivette Canetti, 1995 yılında öldürülen tefeci Nesim Malki ve ortağı Erol Erkohen, ünlü işadamı Yafes Öztürk, işadamı Ebi Yaffe, Profilo Holding genel müdürü Nesim Levi, diplomat Onur Öymen, CHP eski genel başkanı Altan Öymen, eski gazetecilerden ve yazarlardan Edip Emil Öymen, Örsan Öymen, gazeteci-yazar Sabiha Sertel, Zekeriya Sertel, yazar Mario Levi, turizmci David Levante, müzayedeci Raffii Portakal, TÜSİAD üyelerinden Cem Boyner, Cem Hakko, Vitali Hakko, Cem Adler , Jeff Kamhi, Jack Kamhi, Alarko Holding’in sahipleri; İshak Alaton ve Üzeyir Garih, İzzet Garih, Tunç Tonger, Halil Bezmen, Fuat Bezmen, Leon Maraşlıoğlu, Esin Maraşlıoğlu, Rahmi Koç, Mustafa Koç, Moiz Behar, Cem Behar, Hayyam Garipoğlu, işadamı Niso Benhason, sanayici Eli Acıman, Escort bilgisayarlarının sahibi İbrahim Özer, İsmail Karakaş, Edirne’de Ar ailesi, Yılmazer ailesi, Alp Yalman, Faruk Süren, tiyatro sanatçısı Nedim Saban (Dr. Stress), televizyon programcısı İrep Güner, sosyete fotoğrafçısı Erol Atar, yazar Ilgaz Zorlu, ünlü yazar Hâlide Edip Adıvar, şarkıcı Nilüfer, İzel , Candan Erçetin, Rober Hatemo, Uzay Heparı, Sertab Erener, romancı Orhan Pamuk, Haldun Dormen, Erman Kunter ve daha birçok isim Şabbataist’tir. Türkiye’nin en ünlü modacılarından biri ve İsmail Cem İpekçi’nin de yakın akrabası olan Cemil İpekçi, 2000 yılında Aksiyon dergisinde yaptığı röportajda Şabbatayist olduğunu kabul etmiş, İsmail Cem’in de İpekçi ailesinin bir ferdi olduğunu belirtmiş ve bundan da gurur duyduğunu ifâde etmiştir. Yine Şabbataist yazar Ilgaz Zorlu, " Evet, Ben de Selânikli’yim" adlı kitabında Selânik yahudilerini bütün boyutlarıyla anlatır ve birçok isim verir. Millî gazete yazarı ve ilâhiyatçı Mehmet Şevket Eygi , "Dönmelik " adlı kitabında İpekçi ailesi başta olmak üzere Şabbatayizm’i inceler. Milliyet gazetesi eski başyazarı ve 1979 yılında öldürülen Abdî İpekçi’nin kızı Nükhet İpekçi İzet de, 2000 yılında Kanal-7’de katıldığı “ İskele-Sancak" programında İpekçi ailesinin yahudi kökenli bir aile olduğunu kabul etmiştir. Son tecritte;
Bu mevzuu netleştirmeden Türkiye devlet ve siyâset paradigmasının derinligine kavranması nâmümkündür. Düalist ve kendi ilâhından bile kuşku duyup ona alternatifler arayan buzagıcı ve kelipotçu (şeytancı-satanist) yahudilik bu vatanı ‘demirden-bankadan-parlamentodan-üniversiteden-san’attan-bilimden!’ aglarla örmüs olup Müslüman halkımızın zihnini mengeneye sıkıştırdı ve tedricen cenâze marşımızı çalıyor, pabuçlarımızı ters giydirmeye devâm ediyorlar. Merhum Mustafa Sabri Efendi’nin dedigi gibi, ‘Ümmet-i Muhammed uyumaya devâm ederse Köle pazarlarında satıldıgına da şahid olacaktır’. Vatan evlâdı unutmamalıdır ki, verdigi vergi, ödedigi borç ve yaptıgı bagışlar kendisinin katilleri olan Şabbataistler’in cebine gitmektedir. Şairin dedigi gibi, ‘Celladımıza gülümserken resim çektirmek’ istemiyorsak gafletten uyanmak zorundayız. Sabetaycılık, Sabah Gazetesi ve Çevik Bir
28 Subat 1997 tarihli MGK toplantisi ile baslayan "yari askeri yönetim" sürecinin en önemli Pasalarindan biri daha emekli odu. Üzerinde Türk Ordusunun üniformasi varken, Orduya zarar verme kaygisi ile yapilamayan, ertelenen elestirilerin ilgili kimse emekli olduktan sonra yapilmasi elbette mantiklidir. Biz de, 30 Agustos 1999 tarihli Yüksek Askeri Sura toplantisinda yas haddinin dolmasi sebebiyle emekli edilen Orgeneral Çevik Bir hakkinda simdi yazi yazmayi daha uygun buluyoruz. Orgeneral Çevik Bir'in kamuoyunda fazlaca tartisilmasina sebep olan, belki de darbe yapip -yapmama karari öncesinde nabiz yoklama amaciyla gittigi ABD ziyareti esnasinda "balans ayari yaptik" seklindeki sözleri idi.
Bununla birlikte, esas ilginç olan ve bizim dikkatimizi çeken, Sabah Gazetesinin her firsatta Çevik Bir'i mansete tasimasi ve sürekli desteklemesidir. Gerçekten de 28 Subat sürecinde Sabah Gazetesi çok sayida Çevik Bir'li mansetlerle yayinlandi ve 28 Subatçi Generaller içinde Çevik Bir'e özel bir yer yarildi. Sabah'in Çevik Bir'den yana olan tavri, normal terfilerde önü kapali olan Çevik Bir'e, Ordu gelenekleri göz ardi edilerek Genel Kurmay Baskanligi yolunun açilmasi yönünde de kendini gösterdi, ancak basarili bir sonuç elde edemedi. 2000 yilinin Mayis ayindaki Cumhurbaskanligi seçiminde Sabah grubunun adayi da Çevik Bir olarak kendini gösterdi. Seçim tarihi yaklastikça bu anlamda ilginç gözlemler yapma imkâni da bulabiliriz saniyorum.
Bu noktada esas sorulmasi gereken soru sanirim sizin de akliniza gelmistir. Evet, Sabah neden Çevik Bir'i bu derece kesin ve sürekli biçimde desteklemektedir? Çevik Bir ile Sabah arasindaki iliski elbette basit bir menfaat iliskisi olamaz. Peki bu iliskinin mahiyeti ne olabilir?
Sabah Gazetesi sahibi Dinç Bilgin ve Sabah'in önemli bazi köse yazarlari Sabetayci, yani Selanik Dönmesi'dir. Sabetaycilar, bundan bes yüz küsür yil önce Ispanya'dan Türkiye'ye göç eden Yahudiler'in bir grubu olup, dis görünüste Müslüman kendi aralarinda ise gizlice Yahudi-Sabetayci bir hayat sürmektedirler. Bunlarin meshurlari Ipekçi ailesi (Abdi Ipekçi, Ismail Cem Ipekçi, modaci Cemil Ipekçi vb.), Dilber ailesi ve Atabek ailesi fertleri arasindan çikmistir. Hürriyet Gazetesi eski sahipleri Erol Simavi ve Sedat Simavi de Sabetayci kökenli idiler.
Selanik sehri, Ispanya'dan göç eden Yahudilerin yerlestirilmesiyle çogunlukla Yahudi Ispanyolca'si konusulan, daracik sokaklari ile mimari açidan da kendine has özellikler gösteren tipik bir Yahudi sehri görünümü tasiyordu. Daha sonra Sabetayciligin kurucusu Yahudi Hahami Sabetay Sevi'nin yolunu takip eden 200 ailenin buraya yerlesmesi ile sehir Selanik Dönmeleri diye de adlandirilan bu grupla birlikte anilir olmustur. Kendi aralarinda Ortodoks Yahudilikten ayrilarak Sabetay Sevi'nin kurallarini koydugu Sabetayciligi yasayan bu Dönmeler, dis görünüsleri bakimindan Müslüman imaji vermeye özen göstermekte, hatta bazen Müslüman görüntüsü vermek için namaz da kilmaktaydilar.
Simdi gelelim Çevik Bir'e... 2 Ekim 1999 tarihinde gazeteci Ismet Solak'la NTV'de yaptiklari sohbette emekli Orgeneral söyle demektedir: "Babam Manastir'li, annem Selanikli'dir." Diger bütün kavim ve kültürlerin aksine Yahudilikte soy anneden devam etmektedir. Yani Yahudiler, babasi Yahudi olani degil, annesi Yahudi olani kendilerinden saymaktadirlar. Böylece Sayin Çevik Bir'in annesinin Selanik Dönmesi olmasi kendisinin Yahudi kabul edilmesi için yetmektedir.
Elbette her Selanikli muhakkak dönmedir, yahut bir baska deyisle Sabetaycidir demek istemiyoruz. Nitekim Mustafa Kemal Atatürk de Selaniklidir, ama dönme degildir. Peki Çevik Bir için neden ayni seyi söyleme imkânini bulamamaktayiz? Su sebeple; Çevik Bir sabah Gazetesi tarafindan öylesine kayitsiz ve sartsiz bir biçimde desteklenmektedir ki, ister istemez onun da Sabah sahibi Dinç Bilgin gibi Selanik dönmesi oldugu akla gelmektedir. Evet, bu destegin anlami, Sabetaycilar arasinda mevcut olan kuvvetli dayanisma ile açiklik ve anlam kazanmaktadir.
2 Ekim 1999 tarihli Hürriyet'te Ertugrul Özkök, 28 Subat sürecinde Genel Kurmay'ca verilen brifnglerin sonuncusuna katilmis ve sonrasini anlatiyor: "Brifingden sonra Çevik Pasa'nin odasina gittik. Randevuyu rahmetli Gülçin Telci aldi. Aramizda cep telefonundan Çevik Bir'e ulasabilen tek kisi oydu." Gülçin Telci'nin Sabetayci oldugu ise biliniyor. Ölüm ilaninda Bezmen ailesinin kuzenleri oldugu yazilmisti. Bu arada, Çevik Bir'in "Musevi Ulusal Güvenlik Sorunlari Enstitüsü" adli kurulus tarafindan, kendisine "Türkiye'nin ABD ve Israil iliskilerinin gelismesine yaptigi katki" sebebiyle bir ödül verimek üzere ABD'ye davet edildigini ve 30 Agustos'ta emekli olan Bir'in Ekim ayi içinde ABD yolcusu oldugunu da eklemek gerekir.
Yine Ekim ayi içinde egitim-ögretim sezonunu açan "Isik Üniversitesi"nin açilisina katilan Çevik Bir, ilk dersi veren kisi olmus... Sabetaycilara ait Feyziye Mektepleri'nin devami niteliginde olan Isik Üniversitesi'ne Bir'in bu yakinligi da ilginç degil mi?
Önemli oldugunu düsündügüm bir baska husus, Genel Kurmay bünyesinde kurulan "Hasan Tahsin Bilgi Merkezi"dir. Bilindigi gibi gerçek adi Osman Nevres olan Hasan Tahsin Sabetaycidir ve Yunan'a ilk kursunu onun atip atmadigi çok tartismalidir. Zira, Sabetaycilar ve diger azinliklar ne I.Dünya Savasi esnasinda ne de Kurtulus savasi esnasinda Türk'ten yana tavir almamislardir. Sonraki dönemin meshur gazetecisi Sabetayci Ahmet Emin Yalman da o tarihlerde Amerikan Mandasini savunuyordu. Genel Kurmay'da açilan basin merkezine Hasan Tahsin adi verilmesini ille de kötüye yormak istemiyorum. Yani bu Çevik Bir'in yönlendirmesi ile de olabilir, ama olmayabilir de...
Benim burada dikkat çekmek istedigim sey; Türk Ordusunda subay olabilmek için yapilan soy-sop, dini mensubiyet ve milli baglilik arastirmalarindan bu insanlarin nasil olup da geçtikleridir. Hele kurmay olabilmek için çok daha hassas ölçülerin kullanildigi bilindigi halde, bu ölçüler sanki sadece dindar olanlari ayiklamaya indirgenmis gibi görünüyor. Dedesi imam olanlari subay yapmayan sistem acaba neden zor duruma düstügümüzde bizi arkadan vuranlari bas taci yapmaktadir?
Bu ülkede, Rahmetli Necip Fazil'in Sakarya siirinde söyledigi "Öz Yurdunda esirsin, öz vataninda parya" misraini hakli çikaran daha ne kadar örnek yasayacagiz? Ülkenin asli unsuru Müslüman-Türkler sistem için tehlike görülürken, asil tehlike olanlar bas köseye kurulmuslar.
Kemal Gürüz de Dönme mi?
Üniversitelerdeki basörtüsü zulmünün planlayicisi, kamuoyu önünde pek konusmayan ama perde arkasindan yapacagini yapan YÖK Baskani Kemal Gürüz'den bahsediyorum. 28 Subat sürecinde YÖK Baskanligi ile üniversiteleri 28 Subat çizgisine esir eden, "irticaci" olduguna kanaat getirdigi ögretim üyelerini isten atmayla yetinmeyip, hiçbir sekilde Profesör ve Doçent gibi unvanlarini kullanmalari yasaklayan meshur yasakçi... Hani Türkiye Üniversitelerinin basinda dururken, "Türkçe bilim dili degildir" diye cevherler yumurtlayabilen zat... KTÜ Rektörlügünden TUBITAK Baskanligina atanan ve bu kurumu perisan eden, KTÜ Rektörü iken Yahudilerin Ispanya'dan Türkiye'ye göçlerinin 500.yildönümünü kutlama komitesi üyesi olan kimse...
Her ne hikmetse röportajda Nuriye Akman soruyor: "Dönme oldugunuz dogru mu?" Cevap: "Sosyolojik anlamda Müslümanim". Simdi bunu nasil degerlendirelim. Nuriye Hanim acaba neden bu soruyu sorma geregi duymus? 500 Yil Kutlama Komitesindeki herkes Yahudi veya Sabetayci (Yahudi dönmesi) miydi ki buradan bir sonuç çikardilar? Cevabi bilmiyorum, ama Kemal Gürüz'ün cevabi yeterince kuskulandirici... Bir kere "dönme degilim" diyerek bin belayi defetmek; dedikodulari önlemek varken, dönme olmayan birinin böyle bir cevabi vermesi hiç mantikli degil. Eger dönme ise o zaman en uygun cevap bu verdigidir, çünkü dönme degilim dese muhakkak bir sekilde ortaya çikar, dönmeyim dese aleyhine kullanilir.
Cevaptaki ikinci ipucu Müslümanliginin "sosyolojik" oldugunu söylemesi. Yani kendisi Mü'min (inanan) degil, toplum içinde Müslüman sifatini aliyor, bu sekilde niteleniyor. Iste Sabetaycilik tam da budur, yani "inanmadigi halde inaniyormus gibi Müslüman görünmek"... Toplumsal yasantida Müslüman göründükleri için sabetaycilar için en uygun Islami niteleme; "sosyolojik olarak Müslüman" ifadesidir. Ben bu cevaptan Kemal Gürüz'ün çok büyük ihtimalle dönme oldugu sonucunu çikariyorum. Sunu da söyleyeyim ki, hiç kimsenin ne kökenini ne de inancini kinamiyorum, ancak kendisi imanli bir Müslüman olmadigi halde, Müslümanlari basörtüsü sebebiyle en temel insan haklarindan biri olan "egitim hakki"ndan yoksun birakmaya hakki olmadigini düsünüyorum.
YÖK Baskanligi döneminde en önemli icraatlarindan bir baskasi da, "aydin din adami yetistirme" amaciyla açilmis olan iki yillik "Imam-Hatip Meslek Yüksek Okulu" adli okullari kapatmasidir. Iste size bir baska icraat; Dekanligini Yasar Nuri Öztürk'ün yaptigi Istanbul Üniversitesi Ilahiyat Fakültesi bünyesinde Heybeliada Papaz Okulu benzeri bir Ortodoks Ilahiyat Bölümü açmaktalar. Elbette ülkemizdeki Hiristiyanlarin ihtiyaci nisbetinde gerekli din adami da bu ülkede yetismelidir, fakat Türkiye'de imam yetistiren okullari kapatirken, ülke disi ihtiyaç ve çogunlukla da politik maksatlarla papaz okulu açilmasini iyi düsünmek gerekir. MHP ve ANAP'in da Hükümette olduklari bir dönemde, 1997 yilindaki bir MGK kararina istinaden, Hükümet karariyla bu uygulamaya geçildigi söylenmektedir.
<<>><<>><>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>>
Dönme ve dönmeler Sahabe-i Kiram müşriklikten döndü. İslam tarihi devam ettikçe Hıristiyanlar, Yahudiler, Mecusiler, Hindular, Şamanistler, Moğollar daha neler neler, döndüler, İslam'la şereflendiler Müslüman oldular. İslam tarihi dönmelerle doludur; 610 yılında ilk ayet inzal buyurulduğunda Sasani İmparatorluğu, Bizans İmparatorluğu ve Müşrikler İmparatorluğu vardı; Müslüman olanlar hep bu imparatorluklardan geldi, yani hepsi dönmeydi. "Oğuz boyundanız" derken, dönme olduğumuzu da söylüyoruz. Karahanlılar onunca asırda, hicretten üç yüz elli sene sonra İslamiyet'le şereflendiler. Dikkat etmeli, her ırkı, her dini bağrında barındıran devletler büyürken, bir dine yahut bir ırka bağlı devletler hep küçük kaldı.Osmanlı Devleti'nde gayrimüslimler yarıya yakındı. İttihad ve Terakkiciler, Jön Türkler Türktü ve Müslümandı. Hadis-i şerifte buyurulduğuna göre: "Her milletin iyisi iyidir." Bugün ABD, yüzden fazla ırkı ve dini bünyesinde toplayarak güç kazandı, hâlâ topluyor... Ahmed Cevdet Paşa Kısas-ı Enbiya'sında: "İslam'da köle almak, köle olmaktır" diyor. Çünkü Resulullah buyurmuş: "Kölelerinize yediğinizden yedirin, giydiğinizden giydirin." Böylece İslam'ı onlara sevdirdiler. İslamiyet, kölelere bu kadar hak tanırken, zimmilerin de malını, canını ve namusunu korumuştur. Bir zamanlar "siyonistler, masonlar" diye tutturdular. Onlar dünyayı parmağında oynatıyormuş, peki biz ne yapıyorduk? Türkiye'de kayıtlı masonların adedi bin beş yüzü geçmez. Eğer bu ülkeyi onlar yönetiyorsa, Müslümanlar işe yaramıyor demektir. Peki dindarlar ne yapıyor? Sabataycılar varmış, bunlar bu milleti bu hale getirmiş... Yani kahvede oturan, meyhanede içen, sanatı, işi olmayan, cahil, beceriksiz Müslümanlar iyi, sabataycılar kötü imiş...Siyonizm, masonluk, sabataycılık, lions kulüpleri, rotary kulüpleri, bunların bütünü Yahudi idealiyle ilgilidir. Keşke Müslümanlar da Yahudiler kadar birbirini tutsaydı, keşke Müslümanlar da Yahudiler kadar ekonomide, politikada ve kültürde birbirine yardımcı olsaydı... Keşke Yahudiler birbirine "birader" derken, bizimkiler de kardeşliğin gereğini yapsaydı. Dönmelerden değil, dönen çeklerden, senetlerden, kalitesiz mallardan, atılan imzaya sahip çıkmamaktan korkmalı... Yahudilerden değil, artık Yahudileşen (Müslümanları aldatan) Müslümanlardan korkmalı... Bir avuç Yahudi dünya ticaret imparatorluğunu kurarken iki milyar Müslüman'ın ekonomik esaretine gözyaşı dökmeli... Her Yahudi birkaç lisan bilirken İstiklal Marşı'nı, Nutuk'u anlamayan, Türkçeyi bilmeyen Türkler'e acımalı. Dönmelere karşı çıkmayın, o yol açık kalsın, Almanlar'dan, Amerikalılar'dan pek çok kimse dönüp Müslüman oluyor. Keşke Türkler'in, Sünnîler'in hepsi gülsuyuyla yıkanmış olsaydı da suçluyu dışarda arasaydık.Irkların birbirine üstünlüğü yoktur, insanları üstün kılan prensiplerdir.
Hekimoğlu İSMAİL 
<<>><<>><>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>>
DÖNME OKULLARI Siz hiç, herhangi bir İslam tarikatı adına kurulmuş bir okul gördünüz mü? Peki, böyle bir şeye izin verirler mi? Hiç sanmam. "Bir başbakan tarikat şeyhlerine iftar verdi" iddiası ile bu ülkede yer yerinden oynar, ama mesela masonik tarikatlar için hiçbir şey yapılmaz. Bu ülkede darbelerle meclis, siyasi partiler kapatılır; ama mason localarının kapısına kimse kilit vuramaz. Darbecilerin bile onlara güçleri yetmez. Darbelerden sonra kurulan hükümetlerde hep kilit noktalarda masonik isimlerin yer alması da bu işin bir başka yanı. Sn. Benoit, Sn. Joseph liseleri birer kilise okulu, hatta tarikat okulu değil mi? Ecevit'in de okuduğu Robert Koleji niye açıldı, asıl amacı neydi? Hani, Çalıkuşu romanında anlatılan şu Notre Dame de Sion Fransız Kız Lisesi, laik Fransa'nın Türkiye'deki kilise okulu değil mi? Hala bu okulda başörtülü rahibelerin ders verdiklerini biliyor musunuz? Bilirsiniz; Çalıkuşu romanı, bu okulda okuyan bir kızın başından geçen olayları konu alır. Reşat Nuri, mahalle mektebi ve medrese ile bu okulu kıyaslar. Mahalle mektebi ve medrese, ilkel ve çağdışı birer eğitim kurumudur. Romandan çıkan sonuç bu. Zaten bu roman da bir Amerikalı yazarın eserinden bu amaçla uyarlanmış. Reşat Nuri, yer yer cami ve cemaat hakkında olumlu birkaç cümle kullanmış. O zaman romanın bu satırları İslam'a karşı toplumda ilgi uyandıracağı endişesi ile sansür edilmiş. İstenen mesaj şu: İslam ve İslami değerler ile semboller çağdışı; Batılı değerler ve kilise ise, iyi ve güzel. Bu tarikat okulları hala faal. Ne 28 Şubatçılar ve ne de BÇG'nin bu konuda bir kaygısı yok. Sabatayların okulları da öyle. Hemen belirtelim ki, ben hiçbir zaman insanları seçtikleri din ya da doğdukları ana baba sebebi ile kınamadım. Ama insanların olduklarından başka türlü görünmelerine her zaman karşı çıktım. Kimsenin evli ya da bekar olduğu beni ilgilendirmiyor, ama herhalde herkes evleneceği kızın dul mu bekar mı olduğunu da bilmek ister. Ben de beni yönetenlerin, topluma malolmuş insanların kimliklerini ve temel referanslarını bilme hakkına sahibim. Bunu bir kınama ya da yüceltme sebebi saymıyorum, ama bilmek istiyorum. Ben iyi bir otomobil almak isterken, sizin çok iyi ve aynı değerde bana iş makinası satmaya hakkınız yok. Sözü Sabataylara getirmek istiyorum. Hani şu Sabatayların yerinde bir İslam tarikatı olsaydı, devletin zinde güçleri ne yapardı acaba? Fethullah Efendi'nin mekteplerinden duyulan kuşkunun kaçta kaçı Sabataycıların etkin oldukları Fevziye Mektepleri, Işık Üniversitesi, Bilgi Üniversitesi ve Terakki Lisesi'ne gösterildi? Bakın, Türkiye'deki Yahudiler 3 temel gruba ayrılıyor. Birinci grubta Sefarad ve Eşkenaziler var. 2. grubta Osmanlı'dan bize miras kalan Sabataylar. 3. grupta ise Karaim Türkleri. Buna son zamanlarda Kürt ve Ermeni Yahudileri de ekleniyor. Karaimler çok örgütlü değil, ama gelecekte adlarından daha çok söz ettireceğe benziyorlar. En etkin konumda olanlar, Sabataylar. Daha doğrusu ekonomide Sefarad ve Eşkenaziler, siyaset ve kültürde Sabataylar. Sabatayların bir diğer adı "Dönme" ya da "Selanikli". İsmail Cem, Rahşan Ecevit, Tansu ve Özer Çiller, Coşkun Kırca, Altan Öymen, Ercan Karakaş bu ekipten olarak bilinir. Bunlar kendilerini zahiren Müslüman olarak takdim etseler de, gizli olarak Yahudi dini, ritüelleri ve geleneklerine bağlıdırlar. Yani takiye yaparlar. Sorduğunuzda ise, "Türk olduklarını" daha doğrusu "kendilerini Türk hissettiklerini" söylerler. Radikal birer kemalist ve laiktirler. Mustafa Kemal'in okuduğu Şemsi Efendi Mektebi, Kabbalist Yahudiler tarafından açılan bir cemaat mektebi idi. Şemsi Efendi de Sebatay Sevi öğretisine bağlı dini bir liderdi. Kabbalanın en önemli yorumcularından biri idi. Cumhuriyetin ilk yıllarında birçok Sabatayist, Mustafa Kemal'in yanında yer aldı ve kemalist devrimin şekillenmesinde önemli katkılar sağladılar. Halide Edip'ten Hasan Tahsin'e kadar birçok Sabatay da ekonomi, sanat, edebiyat, bürokrasi ve siyaset dünyasında önemli yerlere geldi. Moiz Kohen'in kemalist ideolojinin ve Türk milliyetçiliğinin şekillenmesindeki katkısı bilinen bir gerçek. Ahmet Emin Yalman da o ailedendi. İlginçtir, kapatılan mason locasının meşrik-i azamı M.Kemal Öke, Mustafa Kemal'in en yakın müşaviri ve özel doktoru idi. Mustafa Kemal'in ifadesi ile mason locasının kapatılmasının asıl sebebi, aynı gayeye hizmet eden iki ayrı kuruluşa gerek olmaması idi. Çünkü CHP, aynı idealleri tesis için vücut bulmuştu. Tabii bu yoruma göre; Kuvayı Milliye ve Müdafayı Hukuk hareketinin bir devamı olduğu söylenen CHP'nin bu iki referansı arasında da bir çelişki olmaması lazım gelirdi. Yani, Kuvayı Milliye ve Müdafayı Hukuk hareketi masonik idealleri tesis için gerçekleştirilmiş hareketlerdi.
Tabii, bu iddia ile bu hareketlerin bildirilerinde ifadesini bulan mesajlar arasında nasıl bir uyum sağlanabilir, onu bilmiyorum. Bu Sabatay tarikatının, (Din demiyorum. Cumhurbaşkanlarından Ben Zwi'nin de Sabatay olmasına rağmen İsrail bu gerçeği kabul etmese de bunların dini, İbrahim'i bir öze sahip olan Yahudilik dinidir.) Belki Sabataycılık, Yahudiliğin mistik ve Hermetik bir yorumu olarak bir mezhep ya da köklü bir tarikattır. Sabataycıların şeriatı ile öteki Yahudilerin şeriatı aynı olmakla birlikte yorumları farklıdır. Mezhep ya da tarikat, Sabataylar bugün kendi içlerinde de 3 ayrı alt gruba bölünmüş gözükmektedirler. Karakaşlar, Kapaniler ve Yakubiler. Kendi aralarında ciddi bir şekilde çıkar çatışmaları, yöntem farklılıkları ve teolojik ihtilafları bulunmaktadır. Aslında Türkiye'de Cumhuriyet dönemi içinde biçimlenen Alevi geleneği ve son 2 asır içinde Sünni tasavvuf geleneği içinde bazı grubların nasıl dejenere edildiğini anlamak ve Sabatay etkilerini görmek için uzmanların bu konu ile yakından ilgilenmeleri gerek. Aslında bir hukuku savunma adına, insan hakları adına, bu topraklarda doğup gelişen bu dini inanışa mensup insanların temel hak ve özgürlüklerini, kendilerini ifade etmelerini sağlayıcı şartları oluşturmak gerek. Kuşkusuz, önce çifte standartları ortadan kaldırarak ve bu gizli tarikat içindeki sapma ve cemaatin mal varlığını ele geçirmek isteyen çeteleri de sistemin dışına iterek yapılmalı bu iş. Gizli bir tarikat ve cemiyet olarak ekonomi, siyaset, bürokrasi ve basın dünyasındaki etkilerini, arkasına, gücü ve bu cemaatı kullanmak isteyen çevrelerin karanlık hesaplarını ortaya çıkartmak hem Türkiye ve hem de bu cemaatın geleceği açısıdan önemlidir. Kimse ne İslam'ı ne de Sabataycılığı istismar etmemeli. Eğer birileri bu cemaatın içine sızarak buradan kendilerine iktidar ve servet üretmeye kalkıyor ve cemaat içinden de bu konuda sızlanmalar yükseliyorsa, sanırım bu konuda bir şeylerin yapılması gerekir. CHP ile bu parti arasındaki ilişkinin araştırılması gerek. İddialar son derece mide bulandırıcı. Bilgin ailesi gerçekten Terakki Vakfı'na ait mal varlığının denetimini ele geçirerek, cemaati kendi siyasi ve iktisadi çıkarları için kullanmak mı istiyor? Can Paker bu işin neresinde. Bülent Tanla ve Haluk Arı'nın ortak reklam şirketi CHP'nin seçim kampanyasını alarak, bu cemaatle parti arasında iktisadi manüplasyonlarda mı kullanılıyor? Tanla, Arı ve İlhan Selçuk ortak şirketi Medya C malum sermaye ile Cumhuriyet ve bazı gazeteler arasında haber politikalarına endeksli reklam dağıtımı mı yapılıyor? Bu soruları soruyorum, çünkü bu tür söylentiler artık kulak tırmalamaya başladı. Hatta CHP İstanbul il yönetiminden bazı isimler, laik CHP'nin bir tarikatın arka bahçesi gibi kullanıldığı iddialarının yaygınlaşmasından son derece rahatsız. CHP mi Sabatayları kullanıyor, Sabataylar mı CHP'yi, o da belli değil. Sabatayların güvenlik sistemi içindeki yargı ve istihbarat birimleri ile üst düzey bürokraside ve kurumlarda yer alan Sabataylarla ilgili söylentiler de her geçen gün yaygınlaşıyor. YÖK Başkanı'ndan futbol takımlarının yöneticilerine, birtakım sanatçılardan diplomatlara, yazarlara, ADD ve ÇYDD gibi sivil toplum örgütlerinden Lions, Rotary kulüplerine, masonik kuruluşların yöneticilerine kadar her köşedeki birçok ünlünün Sabatay olduğu iddiası, zaten sayıları binlerle ifade edilen bu topluluğun ekonomi, siyaset ve toplum hayatı üzerinde nasıl bu kadar etkin hale geldiği sorusunu gündeme getiriyor. Anlayacağınız, bilir bilmez herkes Sabatay muhabbeti yapıyor. Sabatay muhabbeti yanında Adnan Hoca rivayetleri, ana okulu çocukları için masal uyduran teyzelerin hikayesi kadar sıradan bir şey. Şu Adnan Hoca muhabbetine de bayılıyorum hani. Hele şu "Çarşaflı Kayakçı" haberinden sonra, Hizbul-kartelin düştüğü durum amma matrak bir hal oldu. Alın gazetelerin hafta sonu eklerini ya da magazin gazetelerini, Aykut Işıklar'ın sosyete dedikodularını okuyun ve sonra da bu manken kızların iffet, namus muhabbetini dinleyin. İnanın, Matild hanım "Namus ve İffet" üzerine bir TV programı yapsa, ancak bu kadar anlamlı olurdu. Sabataycılarla ilgili bir ön bilgi için bakınız: Ilgaz Zorlu: Evet Ben Selanikliyim-Belge Yayınları.. Vaktiniz varsa Üsküdar'a geçerseniz Bülbülderesi Dönmeler Mezarlığına bir uğrayın. Selam ve dua ile. Abdurrahman Dilipak
<<>><<>><>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>>
Dönmeler'le ilgili gizli bir belge
Son günlerde özellikle İslamcı medyada (bu tanımlamadan rahatsız olurlarsa geri alabilirim) bir Dönmelik türküsü söylenip duruyor. Bir zamanlar sallanan her yaprağın arkasında Yahudi parmağı aramayı alışkanlık haline getirenler sanki bu sıralar 'Dönmelik'e aynı işlevi yüklemiş gibi görünüyor.
Kanal 7 televizyonunda İskele-Sancak programındaki Dönmeler'le ilgili program, bu kadar çok söz edip de Dönmelik ve Dönmeler'le ilgili ciddi birşey söylememenin nasıl mümkün olabileceğinin örneğini sundu. Şevket Eygi tıpkı kitabında olduğu gibi, Dönmeler'in ne kadar tehlikeli, güçlü bir grup olduğunu tekrarlamaktan öteye hiçbir şey söylemedi. Niçin yayınlandığı anlaşılmayan ve ciddi hiçbir şey söylemeyen kitabındaki hakaretamiz ifadeleri "masum Anadolu çocuğu" tavrıyla okuyan Abdi İpekçi'nin kızı da ailesine (dolayısıyla Sabetaycılar'a) bu ülkede ne kadar acımasız davranıldığına hepimizi inandırdı (!) Meğer Dönmeler bu ülkede ne kadar mağdur edilmiş... Ahmet Hakan da Sabetayçılar'ın masumiyeti konusunda Nükhet İpekçi'ye elinden gelen yardımı esirgemedi doğrusu. Hüseyin Hatemi'nin işin siyasi yönünü ihmal ederek ihtida ile Dönmelik kavramlarını karıştıran konuşması yine en düzeyli ifadeleri içeriyordu. Tek siyasi duyarlılığı ise, 'Dönmelik'in gündeme getirilişindeki tezgaha dikkat çektiği nokta düşünmeye değer.
Program boyunca hep sorulan ama bir türlü başta Şevket Eygi olmak üzere cevaplanmayan Sabetaycılar'ın çift kimlikli oluşları, gerçek inançlarını gizlediklerinin nereden belli olduğu sorusu hep havada kaldı. Bu soruya tutarlı cevap verilmediği sürece iddiaların havada kalması kaçınılmazdı. İşin tarihî, siyasî ve sosyolojik boyutu ihmal edilerek yapılacak her tartışma 'Dönmelik'in gizemini daha da derinleştirecektir. Ahmet Hakan'ın sık sık "Gizli inançlarının olduğunu nereden biliyorsunuz?" türü sorularına İpekçi ve Eygi'nin verdikleri tarihî perspektiften uzak cevapları, iddianın, gerçek hayatta karşılığı olmayan 'Müslüman fanatizminin evhamı'nın ürünü olduğu yönündeki ithamları haklı çıkarmaya hizmet edecektir.
Müslümanlık, "Müslümanım" diyenin niyeti ne olursa olsun beyanını kabul etmeyi gerektirir. Dönmeler de bu genel prensibe uyularak Osmanlı döneminde sosyal hayatta Müslüman olarak muamele görmüştür. Osmanlı arşivlerinde, Selanik'le ilgili nüfus kayıtlarında Avdetiler'le ilgili farklı tanımlamanın olmaması, Müslüman sayılmaları bunun resmi ifadesidir.
Selanik'te hâlâ ayakta kalan Dönmeler'e ait binalar ekonomik ve sosyal olarak bu cemaatin ne durumda olduğunu göstermeye yetiyor. Çok iyi korunmuş durumda bulunan ve 1908 Selanik Belediye Başkanlığı'nı yürüten ünlü Kapancı ailesine ait villalar buna iyi bir örnek olabilir.
Sabetaycılık'ın esasları
Selanikli bir Dönme yeleğini tamir ettirmek için bir terziye bırakır. Yeleğin cebinde İspanyol Yahudicesi ile yazılmış bir belgenin unutulmuş olduğunu gören terzi belgeyi Journal de Salanique'in yayın yönetmeni Sadi Levy'e gösterir. O da belgenin bir kopyasını hemen kaydeder. Belge, çok kapalı bir cemaat olan Dönmeler'le ilgili ele geçen ilk yazılı belgelerden biridir. Ve bu belge 1897 yılında Paris'te Şarkiyat Kongresi'nde tebliğ olarak sunulmuştur. (Bu tebliğin Türkçe metni için Tarih ve Toplum dergisinin 168. sayısında M.Danon imzasıyla yayınlanan çevrisine bakılabilir)
Bu belgede maddeler halinde 'Sabetaycılık'ın gizli esasları ve gizli rituelleri ile ilgili son derece açıklayıcı bilgiler bulunuyor. Selanikli Dönme'nin cebinden çıkan belge üç bölümden oluşuyor. Bunlar oruçla ilgili dualar, inançla ilgili esaslar, üçüncüsü ise Sabetaycı bayramlarına ilişkin esasları belirliyor. Tam 18 maddeden oluşan bu emirlerin üç maddesini buraya aktarıyorum:
Ondördüncüsü, her gün gizlice Mezmurlar'ın okunmasıdır.
Onaltıncısı, Türkler'in örfleri hakkında dikkat edilmesidir, zira oralarda gözleri kör ediyorlar. Ramazan orucu için, hiçbir (vicdani) rahatsızlık duymasınlar. Böylece onların (Türkler'in) şeytanlara yaptıkları kurbanlar yapılmasa da olur. Dikkati çeken her şey yapılmalıdır.
Onyedincisi, onlarla (Müslümanlar'la) ne hayatlarında ne de ölümlerinde hiçbir bağlantıya girilmemesi ve hiçbir ilişkide bulunulmamasıdır. Zira onlar itici olup eşleri de tehlikelidir ve bu konuda Kutsal Kitab'ın bir deyişi vardır: Bir dört ayaklı ile yatana lanet olsun.
Belgeden alıntı yaptığımız kısım bu kadar. Sabetaycılar bugün de esaslara hâlâ uyuyorlar mı? Muhtemelen bir kısmı, cemaatin dinî boyutunu terketmiş olabilirler. 'Müslümanlık'a dönenlerin sayısı yok denecek kadar az olsa gerek. Bir kısmının ise laikleşerek Sabetaycılık dahil herhangi bir dinle bağlantıları kalmamış olabilir. Her şeye rağmen evlilik gibi önemli günlerde cemaatin dinî havasından uzak gençlere bile Sabetaycı esasların telkin edildiği ve ritüellerin yaptırıldığı biliniyor. Ancak, sosyolojik bir vakıa olarak cemaatin ekonomik, siyasi dayanışma içinde olmadığını düşünmek fazla iyimser bir yaklaşım olur.
Akif Emre - Yeni Şafak 24 EYLÜL 2000 aemre@yenisafak.com
<<>><<>><>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>>
Bir "Sabetaycı"nın problemli düğünü
Kendisinin, bir "dönme" ile evlenen ilk Türk oldugunu söyleyen Zekeriya Sertel, Sabetayci karisi Sabiha Zekeriya Sertel ile olan evliliginde kiz tarafindan herhangi bir problemle karsilasmasa da, bu izdivaç, Sertel'in iddiasi hilâfina bir Türk'le bir "Selânikli"nin kurdugu ilk yuva olma özelligini bu belgeyle kaybetmis bulunuyor
Sabetaycilar, 1666'da mehdiligini isbat edemedigi için Müslüman oldugunu söyleyip, Seyh Mehmed Efendi adini alan ve böylece cezalandirilmaktan kurtulan, gizlice Yahudiligini ve kendi koydugu prensipleri yasamayi sürdüren Yahudi Haham Sabetay Sevi'nin yolunu izleyen cemaate verilen genel addir. Osmanlilar döneminde "Avdetî", Cumhuriyet döneminde de bu kelimenin karsiligi olan "Dönme" ismi ile taninmaktadirlar(1).
Bu cemaatin önemli bir bölümü Selanik'te yasadigi için "Selanikliler" olarak da adlandirilmislar, hattâ cemaate mensup bir yazar olan Ilgaz Zorlu, cemaati ile ilgili olarak yazdigi kitaba, "Evet, Ben Selanikliyim, Türkiye Sabetayciligi" adini vermistir(2). Sabetaycilar, 1666'dan sonra asirlarca Osmanli ve Cumhuriyet dönemlerinde -çogu zaman gizleseler ve içe kapansalar da- kendi inanç ve geleneklerini serbestçe yasamislar; gerek Osmanli devleti, gerekse Cumhuriyet döneminde hiç bir takibata ugramamislardir. Her ne kadar degerli hocamiz Prof. Dr. Ilber Ortayli, Sabetaycilara, Osmanli'nin "adi konmamis bir asimilasyon" uyguladigini ve bu sebeple de Osmanli belgelerinde onlarin adinin geçmedigini ileri sürse de(3), Sabetaycilar'in da kendilerini açikça ifadede çok istekli olmadiklari açiktir. Çünkü, Müslümanlar'dan çok Yahudiler, onlarin açik kimligine tepki gösterebilir; hattâ Sabetay Sevi olayinda oldugu gibi, Sabetaycilar'i Osmanli yönetimine ihbar edip, olayi Yahudiler'in bir mezhep sorunu gibi takdim ederek, kendi düsünceleri dogrultusunda müdahale isteyebilirdi. Dogrusu Ermeni, Rum, Bulgar vb. azinlik problemlerinden bikan Osmanli'nin da "Sabetayci" ya da "Avdeti" adli yeni bir probleme çok sicak bakmayacagi açiktir. Elimizde bulunan belge, Osmanli yönetiminin "Avdetîleri" Müslüman kabul etmedigini; hattâ Müslümanlarla onlarin kiz alisverisi yapmadiklarini bile bildigi halde, Batili devletlerce istismar edilebilecek ve Sabetayistleri tahrik edecek uygulamalardan kaçindigini ve yine bu konuda oldukça hassas davrandigini ortaya koymaktadir. Belgeye göre, Sabetaycilar'in Semseddinzâde Osman Efendi taifesine mensup Ali Efendi'nin 18-20 yaslarindaki kizi Râbia, Manastirli Haci Feyzullah Efendi'ye kaçmis, dönmeligi birakarak Müslüman olmak ve onunla evlenmek istedigini bildirmistir. Israrli girisimlere ragmen kizin babasi Ali Efendi bu evlilige razi olmamis, bunun üzerine durum Selanik Valiligi tarafindan Babiâli'ye bildirilmistir. Osmanli Bakanlar Kurulu, 29 Aralik 1891 tarihinde yaptigi toplantida, kiz babasinin, bu izdivaca muvafakat vermemesine ragmen, kizin resid ve kendi evliligine karar verebilecek yasta oldugunu gerekçe göstererek, bu evliligi onaylamis; ancak Selanik'te olaylar çikmamasi için genç çiftin ilk vapurla ve gizlice Istanbul'a getirilerek, evliligin Selanik'ten uzakta yapilmasini istemistir(4). Belgenin bir baska önemli yani da, kendisinin bir "dönme" ile evlenen ilk Türk oldugunu söyleyen Zekeriyya Sertel'in, "dönme" Sabiha Zekeriyya Sertel ile evlenmesinden yillar önce böyle bir evliligin gerçeklesmis olmasidir. Ancak iki benzer örnekte büyük bir fark mevcuttur. Ilk evlilikteki gelin, Müslümanligi seçip onda devam ederken, ikincisindeki dönmeligini sürdürmüstür(5).
Dipnotlar:
1- Abdurrahman Küçük, Dönmeler ve Dönmecilik, Istanbul, Tarihsiz, Ötüken Yayinlari.
2- Ilgaz Zorlu, Evet, Ben Selanikliyim, Türkiye Sabetayciligi, Istanbul 1998, Belge Yayinlari.
3- Ilber Ortayli, "Osmanli Modernlesmesi ve Sabetaycilik", Alevi Kimligi, (Ed. T. Olsson), Istanbul 1999, Tarih Vakfi Yayinlari, S. 117-126.
4- Meclis-i Vûkela Mazbatasi (MV), 68/44
5- Zekeriyya Sertel, Hatirladiklarim, 1905-1950 Istanbul 1968, Yaylacik Matbaasi, S. 61-62
Meclis-î vûkelâ Müzakerâtina Mahsus Zabit Varakasidir
Tarihi: 17 Tesrini sani: 1307
26 CA 1309 (29-12-1891)
Hülasa-i meali:
Selanik'de mine'l-kadim mütevattin bulunan Avdetilerden Semseddinzâde Osman Efendi'nin hafidesi ve Ali Efendi'nin kerimesi, 18-20 yaslarinda bulunan Rabiâ'nin münâsebet peydâ etmis oldugu Manastirli Haci Feyzullah nâm kimesnenin delâletiyle Nâib-î serif'in hânesine firar ederek, ilân-i ihtidâ ile Avdetîlikten ebâ ve hükümet-i ser'iyyeye iltica etmesi üzerine vilâyetçe cereyan eden muâmeleden ve merkûmenin Meclis-i Belediye Reisi Ibrahim Bey'in hânesine misâfir edilmis oldugundan bahisle, bu babda edilecek muâmelenin istifsârina dâir Selanik Vilâyeti Valiliginden mebus tahrirât olundu.
Kararnâmesi: Tahrirât-i Mebuse'de mezburenin ebeveyni nezdine gitmekten katiyyen ve musirren imti'na etmekte oldugu ve ebeveynine mütavaat etmesi hakkinda mükerreren icrâ edilen nesâyiha muvafakât eylemedigi ve mezbûrenin bu firardan maskadi dâhi merkûm Haci Feyzullah ile tezevvüc'den ibâret bulundugu gibi, is bu Avdetiler Islâmiyet nâm-i celîli altinda bulunduklari cihetle, bu babda bir sey diyememeleri lâzim gelir ise de, simdiye degin Islâmdan kiz alip-vermedikleri bahanesiyle icrây-i icâbi istizân olunmustur. Sûret-i is'ara nazaran merkumenin resîde ve faileyi muhtar oldugu anlasilmis ve bundan men edilemeyecegine binaen bir gûne mahzûr-u mahâl ve mâni-i ser'i olmadigi hâlde kizin tâlibe oldugu Manastirli Haci Feyzullah ile âkdi icrâ ettirilerek ve en evvel hareket edecek vapura konularak Dersaadet'e i'zami ve sâyet oraca akdinde mahzûr oldugu takdirde burada akdi icra ettirilmek üzere kizin vâsita-i mü'temine ile ve kezâlik ilk vapurla Istanbul'a gönderilmesi zimninda vilâyete cevâben telgrafnâme-i sâmi kesîdesi ve sûret-i karardan bahisle kizin vürudunda ale'l-usul mü'temin bir mahâl'de zapt-i nazar altinda müsarefet suretiyle bulundurularak, keyfiyetin vüsulünün bildirilmesi için dâhi Zaptiye Nezâretine tebligât ifâsi kararlastirilmistir.
Cevad-Mahmud Celâleddin-Riza-Hasan Riza-Zühdü-Ali-Zühdü
(Tarih ve Düsünce, Temmuz 2000) Hazirlayan: Ahmet Uçar
<<>><<>><>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>>><<>
1917’de Selânik halkını anlatan bir eser
22 Eylül günü Kanal 7’de yayınlanan İskele Sancak’taki fikir ve görüşler üzerine, size bir eserden bahsedeceğimi bildirmiştim.
Balkan Harbi’nden, 31 Mart vak’asından, Sultan Abdulhamid’in “hal”inden tutarak tarihimizin çok karışık ve hazin bir devrini ele alan bu eserin adı “Selanik’te Bir İsmail”dir.
1915-1917’lerde, Selânik’te görevli olduğu anlaşılan, Fransız zabiti Jean-Jose Frappa’nın yazıp 1917’de Paris’te yayımladığı “A Salonique Sous l’oeil Des Dieux!” adlı bu eser Musa Doğan Bey tarafından Türkçeleştirilmiştir.
Bu yazımda tarihimizin bir dönemini aydınlanmış bulacaksınız. Bu çekici eserin nitelikleri ile birlikte, o yılların, Türk, Dönme, Yunanlı, Yahudi ve Makedon çevrelerini de tanıyacaksınız. Yine bu romanda çeşitli ve karışık Balkan kavimleri ile (o zaman Osmanlı olan ülkeye) yerleşmeye başlayan ecnebileri (Fransız, İngiliz vs.) de gerçek gözlemler içinde okuyacaksınız.
Bu sebeple, Selânik’in 1850-1930 arasındaki Türk, Dönme, Yahudi, Bulgar nüfusuna ait din, ırk ve mezhep bilgilerini romanın sonuna ekliyoruz.
Türklük, Yahudilik, Yunanlılık, Makedonluk vs. ile ilgili çok önemli bir kitap karşısındayız. Ayrıca bu romanın dinî, tarihî, coğrafî çevresi hakkında gözlemlere ve gerçek olaylara dayalı bilgiler de bu eserde takdim edilmektedir.
A Salonique sous I’oeil des Dieux! adlı bu kitap 1913-1916 arası dönemi ele alıyor. O zaman bir Türk şehri olan Selânik’te bulunduğu anlaşılan bir Fransız subayı (genç yaşlarda bir teğmen veya yüzbaşı olabilir) tarafından hâtıralara ve müşahedelere malzeme olarak yazılmıştır.
Yazar, ön sözünde şunları söylemektedir:
Bu eserde çok tipik, çok değişik Makedonya’nın insanlarını ve diğer şeylerini elimden geldiğince aslına uygun olarak tasvir etmeye uğraştım.
Elinizdeki kitap antisemit (Yahudi aleyhtarı) bir eser değildir.
Bu kitap ne bir tezli eserdir, ne de bir kilit romandır.
Genç İsmail ile tatlı Ayşe’nin macerasını tamamiyle art niyetsiz sevgili okuyucularıma sunuyorum.
Halen Türkiye’de bilinmeyen, adı hiçbir yerde geçmeyen, Paris’te dahi yeni baskılarını görmediğim 1917’leri gözlemlerle anlatan ilgi çekici bir eserdir bu.
Tarihimizin Balkan Harbi dönemi gibi çok önemli bir safhası içinde bütün renkleriyle Selânik’i yansıtan dokümanlar dolu bir kitaptır. Şimdi yeniden okuduğumda son derece değerli ve faydalı bulduğum bu kitabın milletimize, önemli bir sanat, müşahede, hatıra eseri kazandırdığına inanıyorum.
Bu eserin yazıldığı tarih Jön Türk hareketinin bilgisizlik, sorumsuzluk ve yabancı parmaklarıyla Makedonya ve tekmil Rumeli’yi parça parça elden kaçırdığı günlere rastlar.
1909’lardan itibaren Sultan Abdülhamid türlü entrikalarla tahttan indirilmiş, ittihatçılar dirayetsiz yönetimleriyle ülkeyi çığrından çıkarmıştır. O tarihlerde Fransız, İngiliz ve Yunanlılar, Selanik ve Makedonya’da başıboş sömürge düzeni kurmuşlardı.
Bu eser ilk okunuşta kolayca anlaşılacak ve sevilecek kadar rahat bir roman tekniği ile yazılmıştır. Eser sahibinin genç bir Fransız subayı olması ve her halde resmi bir görevde bulunması, onun birkaç yıl içinde bütün insanları inançları ve entrikalar ile Selânik ve çevresini tanıması sonucunu doğurmuştur. Genç adam, bu şehrin ve Makedonya’nın yerli ahalisi olan Türkler, Yunanlılar, Yahudiler, Dönmeler, Bulgarlar vs. den başka... Balkan savaşları dolayısiyle (Büyük kozmopolit bir şehir haline gelen) Selânik’i dahi dünyaya tanıtmaktadır.
Hatta romanda anlattığı vakalardan ve kahramanlardan anlaşılacağı üzere Selanik’in zevk, sefahat, eğlence ve ticaret çevrelerini renklendirmektedir.
Roman özet olarak, babasının kim olduğunu bilmeden bir Türk hamal Muhammed Osman tarafından büyütülen İsmail adındaki bir çocuğun hayat ve maceralarını anlatır. Çocuk Türk müdür, Dönme midir, Yahudi veya Yunanlı mıdır? Bunları asla bilmemekte ama, asıl kimliğini çok merak ederek harkese ısrarla sormaktadır. Onu yetiştirmekte olan Muhammed Osman fakir, namuslu bir Türk’tür. Ayrıca onu iyi müslüman olarak yetiştirmeye çalışan bir mahalle imamı Muhammed Ali vardır.
Fakat hayata boyacılıkla başlayan İsmail, Türkler’in karakter ve hayatlarına pek uymayan eğilimler göstermektedir. Delikanlı yaşına gelince tanışıp sevişmeye başladığı Ayşe ve onun ablası Leylâ aracılığı ile bazı patronların çevrelerine girip uzun zaman alışveriş, oyun ve hilelerini öğrenir. Zamanla her çeşit kirli işlere bulaşarak zengin olan bu İsmail, sonradan Selânik’in yine vurgunculuk yolu tutan ünlü patronları ve hahamları vasıtası ile Türk değil, Dönme de değil, ancak Yahudi olduğunu öğrenir. Ayrıca bunlar Ayşe’nin güzelliğini de araya koyarak İsmail’e Yahudiliği benimsediği takdirde zengin olabileceğini telkin eder.
Sonunda haham Levy’nin telkinleri ile Yahudiliğe döner ve adı İsmail iken İsrail’e çevrilir.
Eşi Ayşe’yi ve baldızı Leylâ’yı dahi çok para kazanmak için herkese ve ecnebi subaylara da peşkeş çekecek kadar düşük ahlâklı olan İsrail, sonunda bir gece artık çok zenginleşen evine dönerken kendisini “baba gibi büyüten Muhammed Osman’a (gece sokakta dilenirken) rastlar.”
Bu romanda Fransız zabiti JEAN JOSE FRAPPA Selanik ve Selanik’teki halklar üzerine bazı önemli noktalara da dikkat çekmektedir. Bunların birkaçı şunlardır:
- Selanik’te Türk kabristanları asla süslü mezarlarla dolu değildir. Şatafatlı Yunan, Rum, Musevi kabirlerinin zıttına bu mezarlar yazara göre insana huzur vermektedir. Yazar buralarda yatan ölülerin de gösterişsiz, külfetsiz, sakin ve dolayısiyle daha mutlu olduğunu düşünmektedir.
- Muhammed Osman İsmail’in Yahudi mi, Türk mü, Dönme mi olduğuna dair bilgi vermiyor, onu Osmanlı hoşgörüsü ile evlâdı gibi büyütüyor.
- Yazarın gözlemlerine bakarsak Yahudiler ve Dönmeler bozuk huylu olmalarından ziyade memnun olmadıkları ve aldatmak istedikleri Osmanlı memurlarına karşı bilerek “Takıyye” yani entrika yapmaktadırlar, kendilerini sömürdüğünü sandıkları Osmanlı devletine karşı hile ve düzen kurmaktadırlar.
Not: Bu eser 0212 526 16 15 nolu telefon ve 513 77 49 nolu fakstan istenebilir. Adres: Divan Yolu Cad. No: 14 Sultanahmet/İstanbul
Ahmet Kabaklı Türkiye Gazetesi, 1.10.2000
<<>><<>><>><<>><<>><<> ><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>><<>>
Sabetaycılık - Mehmet Şevket Eygi ve Nükhet İpekçi
22 Eylül cuma gecesi Kanal 7’nin “İskele Sancak” programında sayın Ahmet Hakan’ın yönettiği Türkiye’de kimlikleri çok konuşulan bir zümrenin mahiyeti üzerinde görüşmeler yapıldı. İlmi dilde “Sabetaycı” halk dilinde ise “Dönme” diye anılan ve eski tarihlerden beri sözü edilen bu zümreyi iki kişi tartıştı. Münakaşaya esas olan kitap, sayın Mehmet Şevket Eygi’nin yeni yayımlanan “Sabetaycılar ve Yahudi Türkler adlı eseriydi.” Tartışmaya kendi isteğiyle katılan ise değerli gazeteci merhum Abdi İpekçi’nin kızı Nükhet İpekçi hanımefendiydi.
Gece saat 11’lerde başlayıp ertesi gün üçbuçuk’a kadar süren bu görüşmeler sayın Ahmet Hakan’ın ve karşılıklı tartışan iki değerli zatın konuşmalarıyla gerçekten nezih ve kibar fikir tartışmalarına vesile oldu.
Türkiyemizi yıllardan beri hâlâ üzüntü ve ıstıraplar içinde bırakan merhum İpekçi’nin acılı kızı Nükhet hanımefendi cidden olgunluk göstererek babası ve ailesi hakkında söylenenleri ve bu ünlü yazarın katledilmesinden duyduğu acıları dile getirmek konusunda dinleyenlerin takdirini topladı.
Bir defa mesele Türkiye’de hürriyet ve demokrasi üstünlüğünün bir anlamda, televizyona çıkabilen ilk yansıması idi. İkincisi Nükhet Hanım kendilerinin “Sabetaycı” bir soydan geldiklerini fakat babasının ve kendisinin asla “Sabataist” olmadıklarını yani gizli din taşımadıklarını açık ve seçik bir dille ifade etti.
Sayın yazar Şevket Eygi bey ise Sabetaycılar hususunda, kendi görüşlerine Sabataist dostu Ilgaz Zorlu’nun görüş ve iddialarını da ekleyerek yazdığı kitabında görüşlerini açıkladı. Bazı militan “Dönme”lerin gizli ve zararlı saydığı faaliyetlerini nazik sözlerle ortaya koydu.
Sayın Nükhet İpekçi’nin son derece makul düşünceler ifade ettiğini görmek, bizi sevindirdi. Ancak bu konuşmaları arasında belki beş, belki altı defa hiç tanımadığı ve muhtemelen hiç okumadığı “Ahmet Kabaklı” isminden biraz da kınayıcı bir dille söz etmesi bana son derece hayret verdi ve üzüntülere düşürdü.
Dört saat boyunca ismimin Nükhet Hanım tarafından sürekli tekrarlanmasını büyük ıstırapla dinledim. Söylediklerini her ne kadar tekzip etmeğe çalıştımsa da ne yazık o toplantı boyunca bunu başaramadım. Çünkü tekzip hakkımı kullanmak için Kanal 7 santralına yaptığım başvurular maalesef ihmale uğrayarak sayın yönetmen Ahmet Hakan Coşkun’a iletilememişti. Saat 3’e kadar yaptığım bu çırpınışlar zaten rahatsız olan vücudumu bir hayli sarstı.
Aslında Nükhet İpekçi hanımın benim adımı kasıtlı olmayarak tekrarladığını ümit ediyorum. Çünkü kendileri sözünü ettiği 1977 yıllarında zaten 13 yaşında bir öğrenci olduğunu ifade ediyor. O yıllarda benim adım milliyetçiliğe karşı olan zümrelerin şiddetli öfke ile karşı oldukları bir isimdi. Bu bakımdan “sağ”ı şiddetle savunan bir yazar imajı Nükhet hanımda da meydana gelmiş olabilir.
Oysa benim, öldürülmesini hâlâ içime sindiremediğim Abdi İpekçi beyle hiçbir ırk, dönmelik vs. tartışması yapmadığımı son derece iyi hatırlıyorum. Bilakis Abdi İpekçi beyle dostluk içinde bir çok iç ve dış seyahatlerde bulundum. İki büyük gazetenin önde gelen yazarları olarak daimi selamlaşma içinde olduk. Hatta Merhumun yine o yıllarda beni övmek lütfunda bulunan hoş yazılarını da hatırlıyorum.
Anladığım şu ki: Nükhet Hanım 13 yaşlarında bir çocuk öğrenci olarak kulaktan duyduklarını ve çevresindekilerin bazı sohbetlerini aklında tutmuş. Hiç gereği yokken de yanlış bir sembol olarak benim ismimi bir gecede altı defa tekrarlamak yanlışlığına düşmüştür.
Ama elbette ki benim adımı (delilsiz ispatsız hem de biraz husumetle) anarken bir çok kitap ve gazete küpürleri karıştırmalı idi. Çünkü aksi halde benim, kendisini bu yersiz suçlamalarından ötürü mahkemeye verebileceğimi düşünmeliydi. Nitekim (hiçbir misal ve delil göstermediği halde) belki de Nükhet İpekçi’nin farkında olmayarak ve bilmeyerek yaptığı bu büyük sataşmalara karşı kanun yolu ile herşeyi yapacağım.
Bu tekzibimi yayımlayan Kanal 7’ye ve yönetici sayın Ahmet Hakan Coşkun’a teşekkür ederim.
Sabetaycı ve dönmeler hakkında yapılan son derece değerli tartışmanın her iki tarafını da büyük istifade ile karşıladım. Bu konuda bir katkım olarak ben de size çok okunan bir kitabın adını vermekle yetineceğim.
Bu yıl yayımlanan kitabın adı “Selanik’te Bir İsmail”dir. Bu önemli eseri size ayrıca tanıtacağım. Şimdilik sadece adresini veriyorum. Kitabın Türkçesi Selânik’te Bir İsmail’dir. Yazarı Jean-Jose Frappa olup asıl adı “A Salonique sous l’oeil des Dieux”dür. Roman gibi de okunan bu kitabın yazarı 1915-1917 yani Birinci Dünya Savaşı yıllarında bir Fransız subayı olarak Selanik’te bulunmuştur. O yıllarda Osmanlı devletinin bir ili olan Selanik’te 25-30 milyon Yahudi, 15-20 milyon Türk, 5-6 milyon Rum ve Bulgar yaşamaktadır. Bağımsız bir millet gibi gösterilen Dönmelerin sayısı ise 1.500’den ibarettir. İşte Fransız yazarı Jean-Jose Frappa o zamanın Selanik’ini, Yahudileri, Türkler’i ve Dönmeleri ile karmakarışık ve kendilerine göre hayatları, aşkları, politikaları olan bir topluluk olarak romanlaştırmaktadır. (İsteme adresi Tel: 0212 526 16 15-Fax: 0212 513 77 49)
| ÇAĞIMIZDA dünyanın yuvarlak olmadığını, güneşin etrafında dönmediğini iddia edenler varmış. Dönmelik-Sabataycılık diye gizli bir tarikatın olmadığını iddia edenler de var. Acaba inkârlarında samimi midirler? Hiç sanmam. Onlar Dönmelerin, Dönmeliğini gökteki güneşi gördükleri gibi biliyorlar ama birtakım sebepler, garazlar, menfaatler yüzünden yoktur diyorlar.
Dönmeliğin kökü Türkiye'dedir ama dünyanın başka ülkelerinde de Sabataycılar vardır. Hıristiyan ülkelerde Hıristiyan görünen Dönmeler bulunmaktadır. Amerika'da (www.donmeh-west.com) internet sitesiyle yayın yapan bir Dönme cemaati bulunmaktadır.
Vaktiyle Polonya'da da Dönmeler varmış. Ne oldular acaba? Bir malî skandal dolayısıyla Amerika'ya kaçan bir Dönme, Türkiye'de iken "Ben Müslümanım" diyordu. Oraya gidince "Biz Dönmeler Yahudi olduğumuz için bize baskı yapılıyor" mealinde beyanlarda bulunmuş ve buradaki Musevî cemaati de onu protesto etmişti. Şimdi bu zat Türkiye'ye geri dönecekmiş. Hem de bir Hocaefendinin cemaatine intisap etmiş dindar bir Müslüman olarak. İnanalım mı? Nasıl inanalım?
Dönme olduğunu cesaretle iddia edenler var. Meselâ bir kaç yıl önce bir Dönme, Aksiyon dergisindeki kendisiyle yapılan röportajda cesaretle "Elbette Dönmeyim!" şeklinde konuşmuştu. Ilgaz Zorlu da, henüz Yahudiliğe resmen geçmeden önce "Evet Ben Selanikliyim" adlı kitabı yazıp yayınlamıştı.
Dönmeler Dönmeliklerini gizler. Onların dininde taqiyye ve kitman (gizleme, saklama, inkâr etme) vardır. İslâmî kesime mensup bir günlük gazete birkaç yıldan beri Dönmelik konusunda garip yayınlar yapıyor. "Adamlar ‘Biz Müslümanız’ diyorlarsa elbette Müslümandırlar. Hüsn-i zan etmemiz gerekir" şeklinde bir mantık ve muhakeme yürütüyorlar. Böyle bir muhakeme tek kimlikli kimseler ve zümreler için geçerlidir ama çift kimlikli Dönmeler için geçerli değildir. Dönmelerin bazısı namaz bile kılıyormuş... Kılabilir. Onların camileri de var. Üsküdar Bülbülderesi Dönme mezarlığının yanındaki camiyi Dönmeler yaptırtmıştır ve kıblesi hayli çarpıktır. Kaç kere yazdım, Diyanet bu hususu inceleyip kıbleyi düzeltti mi? Müslüman bir milletvekili Bülbülderesi'ndeki Dönme mezarlığına yanında birkaç kişi olduğu halde gitmiş. Orada, dindar bildiği bir zatın mezarını görünce şaşmış kalmış. Bu zat namaz kılardı, Kur'ân okurdu demiş. Dönmeleri iyi tanıyan biri ona sormuş: "Okuduğu Mushafın içinde küçük broşür gibi bir şey bulunur muydu?" Evet hatırlıyorum bulunurdu, cevabını vermiş. Ötekisi: "İşte o küçük kitap İbranice bir dua kitabıdır" demiş... Bazı Dönmelerin Dönmeliği unuttukları iddia ediliyor. Olabilir. Lâkin bir kısım Dönmelerin de son derece militan olduğu gerçeği de gözardı edilmemelidir.
Dönmelik bir Yahudi tarikatı mıdır, yoksa bir İslâm fırkası mı? Bence Dönmeliğin bir ayağı İslâm'da, bir ayağı Museviliktedir. Mirza Gulam Ahmed Kadiyanî'yi nebi kabul eden Kadiyanîler nasıl dinden çıkmış bir fırka ise, Sabataycılık da, zâhiren Müslüman görünmeleri itibariyle islâmî fırkalar içinde mütalaa edilebilir ve incelenebilir. Hahambaşılık Sabataycıları Musevî kabul etmiyor, onlar bizden değildir diyor ama gerçek böyle değildir. Sabataycıların gizli sinagogları var, kendilerine mahsus din adamları var, İbranice ve Ladino diliyle duaları var. Rafizî de olsalar yine Yahudi, yine Musevîdirler. Evvelce bu sütunlarda yazmıştım, Sabatay Sevi'nin yalancıktan Müslüman olduğu tarihte İstanbul'da bir meczub "Ey ahali, bilmiş olunuz ki, Türkün hakimiyeti sona ermiş, Yahudi hakimiyeti başlamıştır!" diye sokaklarda, meydanlarda bağırarak koşmaya başlamış. Halk bozulmuş, adamı yakalayıp kadıya götürmüşler. Kadı, meczup ve mecnundur diye tımarhaneye yollamış, bir müddet sonra da serbest bırakılmış. Bu konudaki bilgiyi Profesör Scholem'in kitabından almıştım. Meczublara bazı gerçekler mâlum olurmuş... Şu husus da bilinmelidir ki, Türkiye Dönmeleri homojen, üniter bir yapıya sahip değildir. Karakaşlar, Kapancılar, Yakubî'ler arasında çekişmeler, anlaşmazlıklar, gerginlikler, soğukluklar olmuştur. Bugün de, yükseklerdeki bazı Sabataycı-Dönmeler birbiriyle rekabet halindedir, birbirlerine küstür. Nasıl oluyor bu iş? Bu hikâyeler insanlık kadar eskidir ve geneldir. Dönmeler de insandır; onların da ihtirasları, menfaatleri, enaniyetleri vardır. Bence yapılacak büyük hizmetlerden biri şudur: İçindeki bütün bilgiler sağlam yazılı kaynaklardan, ansiklopedilerden, ilmî araştırma eserlerinden alınmak suretiyle sorulu cevaplı bir "Dönmelik nedir, Sabatay Sevi Kimdir?" konulu kırk elli sayfalık resimli bir broşür hazırlamak ve bunu her baskısı yüz bin olmak üzere birkaç yıl içinde milyonlarca adet yurt sathına yaymak, halka ve aydınlara okutmak. Bu broşürün içinde kesinlikle çürük bilgi olmayacak, yalan ve iftira bulunmayacak, kin ve düşmanlığa yer verilmeyecektir. Sadece bilgilendirmek, aydınlatmak için hazırlanacak ve dağıtılacaktır. Bu hizmeti kim yaparsa, ülkemize, halkımıza, devletimize büyük bir hizmette bulunmuş olur. (Böyle hizmetler para kazanmak için yapılmaz. Dini imanı para olanlar heves etmesinler...) Dönme olmak bir suç mudur? Elbette değildir. Dönmeler de bu vatanın çocuklarıdır. Ancaaaak!.. Onların da dikkat etmeleri ve uymaları gereken bazı kurallar ve maddeler vardır:
- Hem Müslüman görünüp hem de din ve dindarlara düşmanlık etmeyecekler.
- Müslümanları baskı altında tutmaya çalışmayacaklar.
- Ülkemizde gizli bir saltanat tesis etmeyecekler, Türkiye'yi bir Tekelistan yapmaya çalışmayacaklar.
- Ehil ve layık olmadıkları halde bütün köşebaşlarını ele geçirmeye çalışmayacaklar.
- İki kimlikli, garip, enteresan bir cemaat, bir azınlık olduklarını bilecekler ve kendilerini sınırlayacaklar, o sınırları aşmayacaklar.
- Türkiye'yi babalarının çiftliği gibi görmeyecekler.
- Demokrasiye, insan haklarına, hukuka, Müslümanların din ve inanç hürriyetlerine saygı gösterecekler.
Mehmed Şevket Eygi
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Devlet Onlarınmış!
KİTAPLARININ büyük reklamı yapılan, romanları yabancı dillere çevrilen ve kısa zamanda hayli şöhret-i kâzibeye sahip olan bir yazarımızın Sabataycı olduğunu ilk defa Yalçın Küçük Aydınlık'ta yazdı. Küçük bu istihbaratı nereden elden ediyor, doğrusu merakımı mucib oluyor.
Her neyse işte bu ünlü Sabataycı romancı New York'ta biriyle konuşurken, Sabatay Sevi'nin dinine inanan Yahudilerin niçin Müslüman olduklarını şöyle anlatmış: Bizim bir devlete ihtiyacımız vardı. Önce Müslüman olduk ve uzun maceralardan sonra Türkiye'yi elimize geçirdik.
Yahudi Türk veya Sabataycı şunu demek istiyor: Yahudiler yirminci asırda iki devlet kurmuştur, biri Türkiye, öteki İsrail...
Cür'etin böylesine pes...
Bu devlet, Türkiye'de yaşayan ve Türkiye'yi vatan olarak benimseyip seven herkesin devletidir. Sabataycıların tekelciliği gülünçtür.
Türkiye devleti yeni kurulmuş bir devlet değildir, mâzisi Anadolu'da bin yıl ötesine dayanmaktadır. 1923'te kurulan, rejimdir, cumhuriyettir. Bu cumhuriyet de Sabataycıların değil, hepimizindir.
Türkiye'de birtakım egemen azınlıklar cumhuriyete sahip çıkmak perdesi altında onu kendi tekellerine almak, kendi emellerine hizmet ettirmek istiyorlar.
Sabataycılar (Tabiî ki, militan olanları) bu kafadadır. Farmasonlar da böyle tekelci bir zihniyet sergiliyorlar.
Peki bu ülkenin ezici çoğunluğunu teşkil eden Müslüman Türkiyeliler ne oluyor? Efendim, onlar ikinci sınıf vatandaş, sömürge yerlisi, gerici, mürteci, parya, zencidir.
Tekelci egemen azınlıkların gözünde en büyük tehlike, çoğunluğun tam mânasıyla siyasî haklara kavuşması ve onların millî iradesinin ülke idaresinde son sözü söylemesidir.
Sabataycılar devleti kendi dinleri, ideolojileri; siyasî, sosyal, kültürel, iktisadî ilkeleri ve emelleri ışığında idare etmek hak ve hürriyetine sahiptirler ama Müslümanların böyle bir hakkı yoktur. Niçin yoktur? Çünkü onlara göre İslâm dini bir Ortaçağ kurumudur, karanlıktır. Peki Sabataycıların kabbalistik felsefeleri, sahte Mesih İzmirli Sabatay Sevi ile ilgili mitolojik inançları, İstanbul'daki gizli sinagoglarda İbranî ve Ladino diliyle yaptıkları âyin ve ibadetler nedir? Bunlar tabu konulardır... "Biz bunları sizden öğreniyoruz..." gibi tiyatrolar ve daha ne numaralar.
Farmasonlar, Türk devletinin temel nizamlarını kendi inançları, itikadları, felsefeleri üzerine oturtmak için çalışırlarsa bu bir suç teşkil etmez, bir tehlike olmaz ama Müslümanlar çalışırsa en büyük suç olur.
Farmasonlara sorarsanız, kendileri en birinci ve âlâ Atatürkçüdür. Atatürk Mason localarını kapattırmıştı. Kemalist devrimlerin biri de budur. Masonluğu yasaklayan, yasadışı ilan eden bir inkılapçıyı nasıl sevebilir, benimseyebilir Masonlar? Mümkün müdür bu? Türkiye'de ne tiyatrolar oynanıyor...
Bazı militan, fanatik Sabataycıların Türkiye'yi ne kadar sevdiklerini görüyoruz. Adam bir bankanın dibini deliyor ve katrilyonluk bir serveti zimmetine geçiriyor. ABD'nin Boston şehrinde, Boğaz'da, dışta ve içte milyonlarca dolarlık kıymetli mülkler, villâlar, kâşaneler... Denizleri köpürte köpürte seyr eden şâhâne bir yat (İngiliz bandıralı imiş)... Milyonlarca dolar... Bu adama sorarsanız en büyük tehlike irticadır, dindar Müslümanlardır. Hani şu, Mason bir bakanı protesto ettiği için kırk küsur gün hapiste yatan onbeş yaşındaki başörtülü kız yok mu, işte o zavallı kızcağız ülkenin en tehlikeli mahlukudur.
Şimdi bütün militan Sabataycılar gece gündüz kulis yaparak varlığıyla iftihar ettikleri o sevgili dindaşlarını ve ırkdaşlarını kurtarmak için çırpınıyorlar.
Müslüman çoğunluk vergi ödesin, askerlik hizmetini yapsın, PKK kurşunlarıyla kimi evlatlarını şehid versin; tarlalarda tahıl ve sebze yetiştirsin, madenlerde çalışsın, bazen grizu patlaması sonunda ölsün; militan Sabataycılar, Farmasonlar, egemen azınlıklar da zevk ü sefa sürsün, yesin içsin...
Bir gazetede kurt bir Sabataycı İslâm'a, Müslümanlara verip veriştiriyor. Sakın ha, diyor, Müslümanlara tam bir hürriyet verilmez.
Çünkü onlara İngiltere'de, İsviçre'de olduğu gibi hürriyet verilir, demokratik haklar sağlanırsa ülkeye hâkim olurlar ve bizim egemen azınlık saltanatımızı yıkarlar... Vay canına! Ne felsefe, ne felsefe...
Adamlar dolaylı olarak şunu söylemek istiyor: Türkiye sizin değil, bizimdir. Egemenlik bizimdir, devlet bizimdir, Cumhuriyet bizimdir. Size bu topraklarda lütf edip yaşama hakkı tanıyoruz; çalışıp karnınızı doyurmanıza da bir şey dediğimiz yok. Lakin fazla ileri gidip de ülkeyi çoğunluğun millî iradesiyle yönetmeye kalkmayınız, size böyle bir şey için asla izin vermeyiz...
Yine şöyle diyorlar: Size din ve inanç hürriyeti de tanıyoruz. Ama onun da bir sınırı vardır. Din hürriyetiniz vardır ama başörtüsü hususunda ileri gitmeyiniz. Din hürriyeti vardır ama yaz tatillerinde on iki yaşından küçük çocuklarınıza din ve Kur'ân dersleri verdiremezsiniz. Biz size ne kadar din ve inanç hürriyeti veriyorsak, o kadarıyla yetinin ve fazla zırlamayın.
Ve ilâve ediyorlar: Derin devlet bizimdir ve en son sözü o söyler. Size kim dedi ki, çocuklarınızı okutup memur kadrolarına yerleştiriniz. Fazla ileri gittiniz. Kırk bin dindar memuru işten atacağız. Karısı başı örtülü olan valileri, kaymakamları işten çıkartacağız. İçki içmeyen, kadınların ellerini sıkmayan, namaz kılan herkes bize karşıdır...
Adamların tuzları kuru... İçlerinde bir tek fakir yok. Dünyanın en ünlü ve güçlü üniversitelerinde okumuş binlerce Sabataycı ve Farmason var. Şehir kültürüne sahipler, kimisi üç beş yabancı dil biliyor. Çevreleri var, tekelleri var... Zavallı çoğunluk... Terazinin bir kefesine bin militan Sabataycı ve Farmason konulsa, öbür kefesine ise bir milyon Müslüman halk konulsa, birinci kefe ağır basıyor.
Biz bu devleti, bu rejimi, bu tekeli sokakta bulmadık, ne zahmetlerle kurduk diyorlar, yıktırtmayız size diyorlar.
Yahu devleti yıkmak isteyen var mı? Biz Müslümanlar kendi ülkemizde tam bir hürriyet ve güven içinde yaşamak istiyoruz. Din, inanç, fikir ve inandığı gibi yaşamak hakkı ve hürriyeti istiyoruz. Kendi öz yurdumuzda en az Sabataycılar ve Farmasonlar kadar hür olmak istiyoruz. Onlar kendi din ve ideolojilerini devlete ne kadar hâkim kılabiliyorsa biz de kendi kimliğimizi o derecede hâkim kılmak istiyoruz. Velhasıl tam bir demokrasi, tam bir hukuk, temel hak ve hürriyetlere tam hürmet ve riayet istiyoruz.
Hayır!.. Büyük yanılgı içindesiniz. Bu ülke, bu devlet, Türkiye sadece sizin değil, hepimizindir ve öncelikle Müslüman halkındır. Tekelciliği bırakın, boş hayalleri bırakın. Bugünkü imtiyazlı ve egemen durumunuzu ilelebed sürdüremezsiniz.
MEHMET ŞEVKET EYGİ Yahudi Kürtler Makalesi İçin TIKLAYINIZ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Üç Sabataycı Bakan
YİRMİNCİ asırdaki tanınmış Osmanlı devlet adamlarından biri de Selânik Dönmesi Câvid beydir. Cumhuriyet devrinde asılarak idam edilen bu zatın büyük bir maliyeci olduğu söylenir. Selanik Dönmeleri yâni Sabataycılar çocuklarına yüksek tahsil yaptırırlar, birkaç yabancı dil öğrenmesini sağlarlar. Sayıları azdır ama ağırlıkları, tesirleri büyüktür.
Türkiye'nin iflâs eden maliyesini ve ekonomisini düzeltmesi için Amerika'dan getirtilen ve kendisinden çok şeyler beklenen zat da Sabataycı cemaate mensuptur. Onların asıl âile adının Tobbias olduğu söyleniyor.
Şu anda kabinedeki Sabataycı bakan sayısı üçe çıkmış bulunuyor.
Yeni Sabataycı bakan çok zengin bir kimsedir. İsviçre'de şahane bir mülkü bulunduğunu duydum.
Ülkemizin çok önemli ve hayatî bir kurumunda 400 kadar Sabataycı eleman olduğu tesbit edilmiş.
Son haftalar içinde Türkiye'de siyasî ve iktisadî bir zelzele oldu. Şiddetli iktisadî ve mâlî kriz, birtakım sosyal patlamalara yol açabilir.
Sadece Türkiye'nin iç siyaseti değil, Ortadoğu da çok karışık. İsrail yüzünden bir savaş çıkması ihtimali var. Halkımız şaşkın ve perişan. Ticarethaneler, dükkanlar, atölyeler, fabrikalar kapanıyor. Krizden sonra bir milyona yakın kişi daha işsiz kaldı. Medya sektöründe kütle halinde işten çıkartmalar var. Ben bu satırları yazarken, işsiz gazeteci ve televizyoncuların sayısı beş bine yaklaşmış bulunuyor.
Ülke allak bullak oldu. Gazete ve televizyonlardan hadiselerin içyüzlerini öğrenemediğim için İnternetteki haber sitelerine bakıyorum. Korkunç, akıl almaz açıklamalar, ifşalar, iddialar var. Türkiye soyulmuş, soyuluyor. Eskiden klasik eşkıya ve haydutlar vardı. Yol keserler, banka basarlar ve silahlı soygun yaparlardı. Şimdi öyle olmuyor. Eşkıya lüks kostümlü, kravatlı, unvanlı, anlı şanlı, makamlı. Bunlara kolay kolay bir şey yapılamıyor.
Yıllardan beri devleti, milleti, ülkeyi soyan haydutlar tam teşkilatlı bir çete kurmuşlar. Banka hortumlaması, uyuşturucu ticareti, silah kaçakçılığı, hayalî ihracat, kredi yolsuzlukları; faiz, repo, borsa oyun ve dalavereleri... Birtakım işlerden yüzde on komisyon alarak yıllardan beri yekûn olarak milyarlarca dolar vurmuşlardır.
İçişleri Bakanı Sadettin Tantan bu işlerin üzerine sonuna kadar gitmek istiyor. İstiyor ama gidebilecek mi? Şimdi bütün hırsızlar, soyguncular, haramiler, vurguncular, hortumlayıcılar, eşkıya, mafya onu devirmek için çalışıyor.
Cumhurbaşkanımız partisiz, siyasî geçmişi olmayan bir hukuk adamı. Halkın ümidi onda. Cumhuriyet tarihinin halk tarafından en fazla tutulan, sevilen, desteklenen devlet başkanı Ahmet Necdet Sezer'dir. Bütün sivil kuruluşların onu tutması, desteklemesi gerekiyor.
Devleti, ülkeyi, milleti soyanlar öyle kolay kolay pes etmezler. Milyarlarca dolarlık avantaları, menfaatleri bırakamazlar. "Bu kadar vurduk, artık yeter" demeyeceklerdir.Ülkemizde elli bin dolara kiralık katil tutularak adam bile öldürülüyormuş... Pisliklerin ancak binde biri ortaya çıkartılmış ve adalete intikal etmiştir. Henüz açığa çıkarılmayan, soruşturma konusu yapılmayan soygunlar için milyonlarca vatandaşın yasal sınırlar içinde harekete geçmesi gerekiyor. Birtakım büyük, saygın, güçlü soyguncuların yakalarına yapışmaya, onları mahkeme huzuruna çıkartmaya yeterli kuvvet yoktur.
Cumhurbaşkanı bu konulardan bahsedince kendisine neler yapıldı gördük. Çok terbiyesizce ve küstahça hareket edildi, yüzüne karşı "Nankör kedi" bile dendi. Bir ülkede namuslu, şerefli, doğru vatandaşlar en az namussuzlar, haydutlar, kötüler kadar cesur, gözükara ve atılgan olmazlarsa o memlekette sabah olmaz.
Kayın biraderler, bacanaklar, kaynanalar, kardeşler, eşler, canlar, ciğerler var. Akıllara durgunluk verecek servetler edinmiştir bunlar. Yalılar, köşkler, villalar, yazlıklar, şahane yatlar, krallarınki gibi arabalar, milyarlarca dolar, öze jet uçakları. Sefahat mekânlarında su gibi harcanan para... Fransa'ya özel uçakla giderek kumar oynamak... Daha neler neler.
Bu adamlar ne diyor? Başörtüsü rejim için büyük tehlike ve tehditmiş. Atatürkçülük'ten tâviz verilemezmiş. Ortaçağ zihniyeti kol geziyormuş.
Bu adamlar mı Atatürkçü?..
Maalesef birtakım İslâmcı, milliyetçi, Türkçü kişi ve zümreler de kokuşmaya, pisliğe bulaşmışlardır. Onlar içinde de yüzde on komisyon alan eşkıya ve haşarat vardır. Dilerim Allah'tan dosyaları da dürülsün, yaptıkları açığa çıksın.
Tabiî ki, samimî Müslümanları, temiz dâva adamlarını, idealist ve pak milliyetçi ve Türkçüleri tenzih ediyorum, kendilerine selâm ve hürmetlerimi sunuyorum. Onlara bir sözüm yok.
Dış dünyadan yirmi beş milyar dolar yardım gelecekmiş. Haydutlar, soyguncular, eşkıya, mafya şimdi ellerini uğuşturuyor. Yirmi beş milyarın acaba ne kadarını yiyecekler, vuracaklar, hortumlayacaklar.
Son devalüasyonla Türkiye bir gecede yüzde kırk fakirleşti. Miktarı az zamları beğenmeyen memurlar ve işçiler geriye gittiler. Kuyumculara her gün yüzlerce kederli kadın gelerek bileziğini paraya tahvil etmek istiyormuş. Para nerede ki, kuyumcu verebilsin.
Böyle giderse Türkiye'de kıtlık ve açlık bile olabilir.
Kötü idare, talancılık tarımı, hayvancılığı, sanayii, üretimi, ihracatı, her şeyi çökertti. Krizden bir gün önce Merkez Bankası'ndan üç milyar dolardan fazla para verilmiş birilerine. Bir günde bir milyar dolardan fazla kazandılar. Millet kan ağlıyor, vurguncuların ağızları kulaklarında. Allah belâlarını versin.
Gerçekten milletin temsilcisi olan, millî iradeye bağlı bulunan temiz bir uzlaşma hükümeti kurulsa, kimsenin gözünün yaşına bakmasa ve ülkeyi kurtarmak, pisliği temizlemek, vatan haînlerini cezalandırmak hususunda son derece kararlı, cesur, tâvizsiz bir siyaset ve icraatla ülkeyi, devleti, halkı selamete çıkartsa... Allah'tan ümit kesilmez.
Mehmet Şevket Eygi - Milli Gazete 06/03/2001 M.Ş.Eygi’yi Tenkit Eden Makale İçin Tıklayınız
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Beş Bin Militan Sabataycı
OSMANLI İmparatorluğu'nun Adriyatik sahillerindeki küçük Ülgün şehrinde, sürgün edilmiş yalnız bir adam olarak 1676'da ölen ve bugün mezarı bile bilinmeyen İzmirli Sabatay Sevi, modern Türkiye'ye dolaylı olarak damgasını vurmuş önemli bir tarihî şahsiyettir. Çünkü onun doktrinine bağlı olan iki kimlikli Yahudi Türkler, yahut Sabataycılar, yahut da Selânik Dönmeleri, 1908 İkinci Meşrutiyet inkılabından bu yana ülkemizde gizli, esrarlı, güçlü bir saltanat kurmuşlar ve iradelerini nice önemli kuruma hâkim kılmışlardır.
Türkiye'deki militan, fanatik, hırslı, zorlamacı, direten, dediğim dedik zihniyetli Sabataycıların sayısı kaç kişidir? Bence onlar beş bin kişi kadardır. Kelle sayısı itibarıyla az olan bu grup tahsil, kültür, nüfuz, güç, vasıf, tesir bakımından büyük bir ağırlığa sahiptir. Bunların çoğu Amerikan ve Avrupa üniversitelerinde okumuş, birkaç yabancı dil bilen, şehir kültür ve görgüsüne sahip, zeki, kurnaz, (en geniş mânâsıyla) politikacı vatandaşlardır. "Büyük satranç" oyununda onlarla başetmek kolay değildir.
Bugünkü dünyada medya birinci güç haline gelmiştir. Bizde Sabataycılar medyanın hemen hemen yarısına, doğrudan doğruya veya dolaylı olarak hakimdirler. Televizyondan önce de sinema ve film sektöründe tekel kurmuşlardı. Üniversitelerde, büyük hukuk kuruluşlarında, dev finans ve iktisat teşekküllerinde, topluma yön veren önemli mevkilerde, hariciyede ve daha nice önemli ve hayatî kurumlarda köşebaşlarını tutmuşlardır.
Birkaç bin Sabataycı ülkenin yağını, balını, kaymağını yemekte; çok lüks, çok rahat, çok şaşaalı bir hayat sürmektedir. Gazete ve televizyonlarında siyasî iktidarlara akıl hocalığı yapan, İslâm'la ve dindar Müslümanlarla savaşan bir Sabataycının, İngiliz bayrağı taşıyan ve milyonlarca dolar kıymete sahip bulunan lüks ve şahane bir yatı vardır. Amerika'da, Boğaziçi'nde, başka yerlerde her biri milyonlarca dolar eden villaları, kâşâneleri, mülkleri vardır.
Geçim sıkıntısı çeken, evlâtlarını okutmakta zorlanan bir tek militan Sabataycı göremezsiniz. Hepsinin tuzları kurudur. Militan Sabataycılar bu ülkeyi, bu halkı, bu devleti severler mi? Elbette kendilerine göre severler. Bir mandracının ineklerini ve mandrasını sevdiği gibi severler.
Ünlü bir Sabataycı bir bankayı ele geçirdi, onun dibini delerek bir katrilyona yakın parayı hortumladı. Türkiye'yi; bu ülkeyi, bu milleti, bu halkı gerektiği gibi ve hakkıyla sevmiş olsaydı böyle yapabilir miydi?
Militan Sabataycılar 70'li yıllarda başlayan islâmî hareketi kendileri için büyük bir tehlike olarak gördüler ve tedbirlerini aldılar. Bin türlü entrika ile İslâmcıların içine ajanlar ve casuslar sokarak, bir takım ahlâksız ve karaktersiz adamları manipüle ederek islâmî hareketi kirlettirdiler, çürüttüler; Sabataycı güce alternatif olmaktan çıkarttılar.
İslâmî hareketi bitirdikten sonra şimdi Milliyetçi ve Türkçü hareketi çürütmek için sinsî planlar tatbik ediyorlar.
Sabataycıların en güçlü tarafı bilinmemeleri, gizlilikleriydi. Birkaç aydan beri bu bilinmezlik, gizlilik, esrar perdesi aralanmaya başlamıştır. Bundan dolayı çok ama çok tedirgindirler. Sahte, iğreti bir Türk kimliği ile İslâm, Şeriat, dindar kesime düşmanlık yapmak oldukça kolaydır ama gerçek kimliklerinin Yahudilik olduğu anlaşılınca işleri zorlaşacak, büyük bir muhalefetle karşılaşacaklardır.
Ülkemizdeki birkaç bin militan Sabataycının bu kadar güçlü olmasının ana sebeplerinden biri de, ülkede çoğunluğu teşkil eden Müslümanların kırsal kesim, gecekondu, varoş, köylü, taşra zihniyet ve kültürüne sahip olmasıdır. Sabataycıların derin devlet üzerindeki tesir ve nüfuzları ne kadardır? Bu hususta kesin bir söz söyleyecek, hüküm verecek durumda değilim.
Sabataycılar ülkemizdeki statükonun devam etmesini istiyorlar mı? Bundan en ufak bir şüphe yoktur.
Ülkemizde tam bir demokrasinin olmasını, hukukun üstünlüğü sisteminin uygulanmasını, temel insan hak ve hürriyetlerine hürmet ve riayet edilmesini samimî olarak istiyorlar mı? Onlar bunları asla istemezler.
Sabataycılar Müslümanların arasına sızmışlar, ajanlar sokmuşlar mıdır? Elbette sızmışlardır. Büyük Bektaşî dedelerinden biri Sabataycı idi. Melamilerin bozuk kolu Sabataycılar tarafından idare edilmektedir. Mevlevî tarikatına da girmişlerdir. Hakikî Mevlevileri tenzih ederim ama, şu anda rakı içen, karı ve kızlara erkeklerle birlikte sema yaptıran adamlar vardır.
Militan Sabataycılar evrensel ahlâk prensiplerine uyarlar mı? Maalesef uymazlar, son banka rezaleti bu konuda ibret verici bir örnektir. Kendi içlerinde, kendi vakıf ve müesseselerinde bile büyük yolsuzluklar, hortumlamalar olmaktadır. Çoğunun dini imanı paradır.
Sabataycılık konusunu işlediğim, bu iki kimlikli cemaati açığa çıkartmak istediğim için birtakım yazarlar beni engizisyonculukla, din mahkemesi kurmakla, ortaçağ kafalı olmakla suçluyorlar. Bunlar boş telâşlar ve iftiralardır. Gizli olan bir cemaate ışık tutmak, iki kimlikli ve çok güçlü bir lobiden bahsetmek ne ahlâken, ne de kanunen suçtur. Onlar benim dinime, şeriatıma, mensubu bulunduğum dindar kitleye savaş açacaklar, hakaretler ve tehditler yağdıracaklar; onların yüzünden on milyonlarca Müslüman vatandaş bu memlekette korku ve güvensizlik içinde titreyecek, bir sürü baskı ve zulüm yapılacak; onbeş yaşındaki başörtülü bir kız çocuğu kırk günden fazla zindanda tutulacak ve ben bu adamları açığa çıkartmak için çalışırsam yaptığım engizisyon olacak... Yağma yok!
Sabataycılardan ne istiyoruz:
1. İki kimlikli olmaktan vazgeçmelerini istiyoruz. Müslüman olmadıkları halde Müslüman görünmeleri bizim hukukumuza bir tecavüzdür. Yahudiliklerini açıkça ilan etsinler.
2. İslâm'a, Müslümanlara açmış oldukları gayr-i meşru savaşı durdurmalarını istiyoruz.
3. Türkiye'yi ülke, halk ve devlet olarak samimî bir şekilde sevmelerini ve korumalarını, yücelmesi için çalışmalarını istiyoruz.
4. Çok küçük bir azınlık olmalarına rağmen ülkeyi ve delveti tekellerine almak, kendi cemaat iradelerini millî iradenin üzerinde görmek, tarihî devamlılığa ters düşen bir tarihî ârızanın sürmesi için çalışmak, millî kimliği erozyona uğratmak, ülke üzerinde gizli bir saltanat ve hükümranlık kurmak gibi emellerden vazgeçmelerini istiyoruz.
Büyük ölçüde onların hırsları yüzünden bu ülkede on milyonlarca Müslüman çoğunluk hürriyetsizlik, güvensizlik, baskı, korku, eziyet, zulüm içinde yaşıyor. Bu hal böyle devam edemez. Her kemâlin bir zevâli vardır. 1924 mübadelesine kadar ülkemizde milyonlarca Rum yaşıyordu. Yanlış ata oynadıkları için bu topraklarda varolma hakkını yitirdiler. İyonya ve Pontus Rumları Türkleri, Müslümanları, Osmanlı Devleti'ni desteklemiş olsalardı, işgalci Yunan kuvvetlerine Türklerle ve Müslümanlarla birlikte karşı çıkmış olsalardı; İzmir metropoliti Hrisostomos işgal kuvvetlerini takdis etmemiş olsaydı onlar Türkiye'de var olacaklardı. Tarihten ibret almak gerekir.
(TARİH ve DÜŞÜNCE dergisi Kasım 2000 tarihli 13'üncü sayısında Sabataycılarla ilgili önemli makalelere, röportajlara, belgelere yer vermiştir. Tebrik ve tavsiye ederim. Tel: (0.212) 511 75 00)
Mehmet Şevket Eygi
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
YAHUDİ OLMAK İSTEYEN SABATAİST (Yahudi Olmak İsteyen Sâbık Başbakan Mahdumu)
ILGAZ Zorlu bey, mahkemeye müracaat ederek Sabataycı olduğunu, nüfus hüviyet kartındaki "Dini: İslâm" kaydının gerçeği aksettirmediğini, Musevi olduğunu beyan ederek Mahkemeye müracaat etmiş, mahkeme onun iddia ve isteğini kabul ederek resmî kayıtlara Musevî olarak yazılmasına karar vermişti. Hahambaşılık mahkemenin bu isteğine direnememiş ve Zorlu'yu cemaat üyeleri arasına kaydetmişti. Böylece 350 yıllık Dönmelik-Sabataycılık tarihinde ilk defa olarak bir Dönme iki kimlikli olmaktan çıkıyor ve Sinagoğun çatısı altındaki yerini alıyordu.
Bu hikayeyi biliyorsunuz. Ben size, bilmediğiniz bir hususu arz etmek istiyorum. Ilgaz Zorlu'nun Musevî oluşundan dolayı çok heyecanlanan ve o tarihte ABD'de bulunan, eski başbakanlardan birinin oğlu "Biz de aslen Yahudiyiz. Ben de Zorlu gibi resmen Musevî olacağım" demiş. Lakin o, Zorlu gibi Türk mahkemesinden karar çıkartarak değil, ABD'deki bir sinagoga gidip kaydını yaptırarak gerçek kimliğine dönmek niyetindeymiş. Eski başbakanlardan birinin oğlunun bu istek ve kararı Türkiye Yahudi ileri gelenleri üzerinde soğuk bir duş tesiri yapmış. Hahambaşılıktaki önemli bir şahsiyet "Bu adam böyle bir iş yaparsa biz Türkiye Musevileri mahv oluruz, hepimizi buradan sürerler..." diyerek telaş ve heyecanını dile getirmiş. Eski başbakan da, "Aman oğlum ne yapıyorsun, sen aklını mı kaçırdın? Otur oturduğun yerde..." diyerek mahdumunu frenlemiş.
Mankenlerin, şarkıcı ve türkücülerin yatak odaları hikayelerini bile tafsilatıyla (ayrıntılarıyla) sayfalarına geçiren büyük basınımız nedense Sabataycılıktan ve Sabataycılardan hiç bahs etmez. Halbuki Sabataycılar ve "Benzeme benzet" prensibi gereğince kendilerine benzetmiş oldukları zümre ülkemizin en güçlü lobisidir.
Sabataycılık hakkında son yıllarda en güçlü kitapları profesör Yalçın Küçük yazıp yayınladı. Dördüncü kitabını hazırlıyordu ki, üniversitedeki işinden atıldı. Bin sayfa kadar olacağı tahmin edilen bu dördüncü kitabını sonbaharda piyasaya çıkartmayı düşünüyordu. İnşaallah herhangi bir aksaklık olmaz.
Evrensel ve temel insan haklarından biri de "Bilgilenmek, aydınlanmaktır." Sabataycılık ülkemizin en büyük gücü, Sabataycılar Türkiye'nin en güçlü lobisi... O halde halkımızın, aydınların, gençliğin, seçmenlerin bu konuda bilgi sahibi olmaya hakları vardır. Futbol ve diğer spor faaliyetleri hakkında her gün sayfalar dolusu resim ve haber veren gazetelerimiz niçin bu konuyu işlemiyorlar? Hangi irade halkımızın bu konuda bilgilenmesini engelliyor?
Sabataycılığı ve Sabataycıları yazmak ayıp mıdır, suç mudur, ahlâka ve kanuna aykırı bir fiil midir? Değildir. O halde bu suskunluğun, bu sessizliğin, bu tabunun mânası nedir?
Bazıları "Efendim, antisemitizm ırkçılıktır, kötüdür..." diyeceklerdir. Sabataycılık ve Sabataycılar konusunu işlemekle antisemitizm arasında bir bağ yoktur ki. Sabataycılık nedir, Sabataycılar kimlerdir, Türkiye'deki sayıları ve güçleri nedir, şimdiye kadar neler yapmışlardır; ülkedeki sosyal, siyasî, kültürel, iktisadî, ahlâkî krizde rolleri ve tesirleri ne kadardır, yakın tarihimizdeki ihtilal, darbe, yenilik, inkılap hareketlerinde ne gibi roller oynamışlardır, felsefe ve doktrinleri nelerdir, Türkiye'yi nereye götürüyorlar?... Bunları incelemek antisemitizm olur mu?
Sabataycılar kendilerine "Mâmin" (Mü'min) derler; Müslümanlara da "Acı Soğan" dediklerini duydum.Musevîlere de iyi gözle bakmazlar. Türkiye'de, Sabataycılık ve Sabataycılar konusunda çok yoğun bir cehalet ve karanlık vardır.Bu cahillik ve karanlık ancak bilgi ışıklarıyla giderilebilir.
Bütün Sabataycıları, bir tarağın dişleri gibi aynı yapıda ve eşit sanmak büyük bir yanlıştır. Onlar homojen değil, heterojen bir yapıya sahiptir. Kendi aralarında klanları, aşiretleri, mezhepleri, ihtilafları bulunmaktadır. Üsküdar Bülbülderesi Mezarlığı'nda bile Karakaşların, Yakubîlerin, Kapancıların yerleri ayrıdır.
Son derece militan, fanatik, jakoben, muhteris, aşırı Sabataycılar olduğu gibi ılımlı, yumuşak, orta yolda gidenleri de vardır. Sabataycılar işçilik, çiftçilik, küçük esnaflık, işportacılık, küçük memurluk yapmazlar. Onlar hep yükseklerdedir. Köşebaşlarını işgal ederler. Tayfa takımının, makinistlerin, gemi işçilerinin onlardan olmaması sakıncalı değildir ama kaptanlar Sabataycı olmalıdır.
Türkiye'deki vahim krizler, ârızalar, yanlışlıklar bir türlü çözüme kavuşturulamıyor. Çünkü birtakım çok güçlü ve kudretli Sabataycılar çözümden yana değil, çözümsüzlükten yanadır. Niçin? Büyük fikir adamlarımızın, büyük akademisyenlerimizin, büyük beyinlerimizin bu sorunun cevabını aramaları ve halka bildirmeleri gerekmez mi?
Devlet Arşivimizdeki Sabatay Sevi ile ilgili belgeler ve dosyalar niçin yok edilmiştir? Gerschom Scholem dosya numarası vererek bu hususa parmak basıyor da bizde bir profesör veya araştırıcı bu konuyu niçin incelemiyor?
Sabataycıların YÖK'te, üniversitelerde ağırlığı, tesiri, rolü nedir?
Sabataycılar'ın "benzettikleri" kimlerdir? Türkiye'de kaç kişidirler? Gayeleri, hedefleri, plan ve programları nelerdir?
Bazı İslâmcı yazarlar "Sabataycılar madem ki, 'Biz Müslümanız' diyorlar, onların bu beyanlarına hüsn-i zan etmemiz gerekir" şeklinde bir mantık yürütüyor ve konuyu meskûtün anh geçiyorlar (susuyorlar), Onların bu sessizliği ve pasifliği doğru mudur?
İslâmî hareket ve siyasi İslâm ile Sabataycıların arası nasıldır? Müslümanlar içinde ajanları, casusları, elemanları bulunmakta mıdır? AKP ve Recep Tayyip Erdoğan ile Sabataycılar arasında bir takım gizli görüşmeler, anlaşmalar olmuş mudur?
Türkiye'deki büyük sermayenin, servetin kaçta kaçı Sabataycıların elinde ve kontrolundadır?
27 Mayıs 1960, 12 Mart 1971, 12 Eylül 1980, 28 Şubat 1997 darbe, ihtilal ve hareketlerinde Sabataycıların tesiri, rolü, gücü, tuzu biberi var mıdır, ne kadardır?
Sabataycılar Türkiye'deki saltanat ve hakimiyetlerini devam ettirmek için ne gibi bir strateji, plan program uygulamaktadır?
Bütün bu soruları incelemek, cevaplandırmaya çalışmak, bu konuda halkı bilgilendirmek asla antisemitizm olmaz.
Müslüman ve milliyetçi kesimde binlerce profesör, yazar, fikir adamı bulunuyor. Bunlardan, yeterli sayıda güçlü, ehil, ciddî araştırıcı bu konuları incelemekle mükelleftir. "Efendim, bu konuları araştıran, bu sorulara cevap arayan kimselerin başına kiremit düşebilir. Bunlar netameli şeylerdir..." Haysiyetli, vatansever, cesur ilim ve fikir adamları böyle bahanelerin arkasına sığınarak vazifeden kaçmazlar. Sabataycılık ve Sabataycılar meselesi yadınlığa kavuşmadan Türkiye selamete çıkmaz.
e-mail: mseygi@milligazete.com.tr ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dönmeler ve Dönmeleşmişler
(1) Sabataycıların on sekiz maddelik gizli protokollarının bir maddesinde “Benzeme, benzet” yazılıdır. Onlar bu maddeyi uzun zamandan beri hayata uygulamış ve hayli Müslümanı kendilerine benzetmiştir. Binaenaleyh, bugün Türkiye’de gerçek Dönmelerin yanında, Dönmeleştirilmiş, Dönmelere benzetilmiş Müslümanların ve Türklerin sayısı az değildir.
(2) Dönmeler, Müslümanlardan çok önce medyanın, sinemanın, televizyonun, basının gücünü anlamış ve bu sahada bir imparatorluk kurmuşlardır. 1930’larda Dönme İpekçi ailesi Türkiye’de sinemayı kontrolu altına almıştı. O zaman televizyon yoktu ve sinema halk yığınlarının, gençliğinin birinci eğlencesiydi. Günümüzde de büyük medyada Dönmelerin ve Dönmeleştirilmişlerin gücü, tesiri, ağırlığı büyüktür.
(3) Dönmelerin laiklik anlayışı kendilerine mahsus, nev’i şahsına münhasır (sui generis) bir laikliktir. Dönme laikliğini, Fransız lakliği ile bir tutmak büyük bir yanılgıdır. Fransa’da din ile devlet (Alsas Loren bölgesi dışında) birbirinden tamamen ayrılmıştır. Dönme laikliğinde ise din–devlet birliği vardır. Lakin bu birlik bir uyum birliği değildir.
(4) Dönmeler eğitime, üniversiteye çok önem verirler. Kendilerinin Dönme okulları ve üniversiteleri bulunduğu gibi, “Benzeme, benzet” prensibi uyarınca genel eğitim sistemine ve üniversitelere de damgalarını vurmuşlardır.
(5) Her değerin, her şeyin istismar ve istihdam edildiği Türkiye’de Atatürk’ü, Kemalizmi en fazla Dönmeler kullanmaktadır.
(6) Demokrasi, insan hakları, eşitlik, hukuk, adalet Dönmeler ve Dönmeleştirilmişler içindir.
(7) Dönmeler, çeşitli tarihî ârızalar ve kazalar yüzünden çok kolay bir şekilde elde etmiş oldukları bitakım büyük kazançları, imtiyazları, menfaatleri, tekelleri kolayca bırakmak temayülünde (eğiliminde) değildirler. Direniyorlar, direneceklerdir.
(8) Dönmeler homojen bir yapıya sahip değildir. Asırlardan beri aralarında rekabet, çekişme, ittifaksızlık mevcuttur. Bugün de bazı önemli, güçlü, ünlü Dönmeler birbiriyle kıyasıya bir mücadele içindedir. Müslümanlar bu çekişmeleri seyrediyorlar, fakat binde dokuz yüz doksan dokuzu ne olduğunu, ne gibi dolaplar döndüğünü anlamıyor.
(9) Dönmeler İslâmî hareketin içine sızmışlar, ajan provokatörlerini sokmuşlardır; birtakım islâmî cemaatleri manipüle etmektedirler. Büyük bir dinî cemaatin gerek Dönmeler, gerekse Yahudiler ve İsrail tarafından parasal destek aldığına dair ciddî rivayetler vardır. Ülkemizin çok zengin bir Dönmesi dinî bir cemaate ayda on bin dolar yardım yapıyor. Niçin yapıyor? Her halde İslâm’ı sevdiği, Müslümanların kara gözlerine âşık olduğu için değil!
(10) Türkiye’de Dönmeler ve Dönmeleştirilmişler şehir kültürü ve zihniyetine sahiptir. İslâmî hareket ise genellikle kırsal kesim, gecekondu, varoş, taşra zihniyetine saplanıp kalmıştır. Bu eşitsizlik ile Müslümanların Dönme tahakkümünden kurtulup hürleşmeleri, izzet bulmaları mümkün değildir.
(11) Dönmeler, kendileri için tehlike ve tehdit olarak gördükleri şahıslara, zümrelere karşı son derece insafsız ve merhametsizdir. Onlarda Müslümanlardaki toleransın binde biri yoktur.
(12) Gerçek demokrasi Dönmelerin ve Dönmeleştirilmişlerin menfaatlerine, ideallerine, ideolojilerine uymaz. Onlar demokrasiye, insan haklarına, hukuka sınırlar çizmişlerdir. Bu sınırları aşanlar ağır şekilde çarpılır, cezalandırılır.
(13) Dönmelerin ve Dönmeleştirilmişlerin hayalî bir gündemleri vardır. Onlar halk yığınlarını, gençliği, okur–yazarları bu hayalî ve bulutlar üstü gündem maddeleriyle oyalar, uyutur, sersemletir. Derviş ne yaptı, ne yapacak?.. İsmail Cem ne yapıyor, nereye koşuyor?.. gibi konu ve dedikodularla on milyonlarca vatandaşı meşgul edip dururlar. Arada Türkiye batmaya devam eder, soygunlar gece gündüz sürer, çöküntü ve dağılma korkunç boyutlara ulaşır. Umurlarında bile değildir.
(14) Ne kadar ehliyetli, uzman, yararlı, hizmet etmeye istidatlı olursa olsun Dönmelerin ve Dönmeleşmişlerin gözüne girmemiş, dümen suyundan gitmeyen, emel ve menfaatlerine âlet olmayan vatansever, güçlü, lüzumlu şahsiyetlerden bahsedilmez, onlar gündem konuları içine alınmaz.
(15) İslâmî kesimde bazı adamlar yularlarını Dönmelerin ve Dönmeleşmişlerin eline vermiş bulunmaktadır. Bu hususta fazla ve açık yazmıyorum, lütfen ne demek istediğimi iyi düşününüz.
(16) Dönmeler ve Dönmeleşmişler, samimî Müslümanları cahillikle terbiye etmektedir. Dindar, takvalı, zâhid Müslümanların okumalarını, yüksek ve parlak tahsil yapmalarını asla istemezler.
(17) İslâmî kesimdeki ahlâksız, şerefsiz, namussuz, alçak din sömürücüleri, bilerek veya bilmeyerek Dönmelerin ekmeğine yağ sürmektedir. Din sömürücüleri; İslâm dâvasını ve Müslümanları satmıştır. Din sömürücülerinin dini imanı para ve menfaat, putları nefs-i emmareleridir. Onlar riyaset, makam, mevki, servet, ün, alkış için yanıp tutuşmaktadır. Böyle haşarattan ne bu ülkeye, ne bu millete, ne bu devlete, ne de Din-i Mübin-i İslâm’a bir hayır gelir.
(18) Devlete ve Cumhuriyete en büyük zararı militan ve fanatik Dönmeler ve Dönmeleşmişler vermektedir. Demokrasinin, insan haklarının, hukukun, adaletin önündeki en büyük engel onlardır.
(19) Militan Dönmeler ve Dönmeleşmişler İslâm dininde reform yapılmasını istemektedir. Mensubu olmadıkları bir dinin iç işlerine ne hakla karışıyorlar? Dinle ilgili konular Müslümanları ilgilendirir. Namazın ve Ezanın Türkçe kılınıp okunması onların karışabileceği bir mesele değildir.
(20) Dönmeler ve Dönmeleşmişler, Türkiye’nin en güçlü ve tesirli lobisi olarak, eserlerini seyr etsinler. Siyaset, iktisat, kültür, medya, finans, ziraat, sanayi, eğitim, üniversite sahalarındaki büyük yozlaşma, büyük çöküntü, büyük yıkım onların eseridir. Türkiye’nin bugünkü manzarası karşısında iftihar edebilirler mi?
(21) Dönmeler halkın büyük kısmını eğitim ve propaganda ile kendilerine benzeterek Türkiye üzerindeki emperyalist, tekelci, sömürgeci tahakkümlerini sağlama bağlamak, ilelebed devam ettirmek istiyorlar. Onların son büyük planı ve stratejisi budur.
Ilgaz Zorlu'nun Zor Mücadelesi Aşağıdaki röportajda yer alan Fatma Arığ, Terakki Vakfı Başkanı Haluk Arığ’ın eşi. Haluk Arığ ve Vakfı, Ilgaz Zorlu’yu Şişli Terakki Yolsuzluğu diye bilinen açıklamalarından dolayı mahkemeye veriyor; iki yıl öncesinin parasıyla 50 milyarlık tazminat davası açıyorlar ve ayrıca ceza davası da açılıyor. Haluk Arığ’ın, Ilgaz Zorlu Şişli Terakki için "cemaat okuludur" demesine çok kızmış ve Şişli Terakki’nin de, benim de Sabetaycılıkla hiç bir ilgim yoktur diyor. Önce röportajdan bir bölüm okuyalım ve sonra devam edeceğiz :
"Fatma Arığ 1949 yılında İstanbul'da doğar. Annesi ve babası, Selanikli dönme cemaatinin Kapancılar grubundan. Annesi Güzin Hanım'ın ailesi, Balkan Savaşı'ndan (1912-13) sonra İzmir'e göç etmiştir. Güzin Hanım 1922 İzmir doğumludur. Fatma Arığ'ın babası İsmail Dural, (…) İsmail Bey’in ailesi 1924 yılında İstanbul'a geldiğinde, İsmail Dural 12 yaşındadır.
(…)
Çocukluğumda ailem tamamen red havasındaydı. Bakıyorum, eniştem oruç tutuyor ama Ramazan ayı değil. Sorunca, 'üç ayları karşılıyor' diyorlar. Sonra Ramazan geliyor, aynı adam oruç tutmuyor. Yıllar sonra, bu orucun Yahudilikten gelen bir kuzu yeme yasağı öncesi orucu olduğunu anlıyorum. Tam bir azınlık psikolojisi olarak, sosyal dayanışma bizim ailede de devam ediyordu. Kötü gün dediğinizde, bir bakıyorsunuz o grup tamamen bir arada. O dayanışmayı bana nasıl açıklayacak? 'Onlar benim can arkadaşlarım.' Tamam, can arkadaşların ama tesadüf değil bu. Bir de anlayamadığım espriler vardı. Küçükken annemin yatağına kaçtığımda, anneannem benim boş kalan yatağımın, 'Osman Baba'nın yatağı' olduğunu söylerdi. Ben de birşey anlamazdım. Sonradan, Sabetay Sevi'den sonra Osman Baba adında bir mesih beklendiği için, evlerde bir yatak boş tutulduğunu ve başında daima bir kandil yandığını öğrendim. Bizde böyle bir yatağın ancak esprisi kalmıştı. Benim büyükannem ve büyükbabamın nesli, bu kimliğin bütün kurallarını ve vecibelerini yerine getirmişler. Şimdi ben bunu nasıl yok varsayabilirim?
(…)
Anneannemin niye namaz kılmadığını sorguladığımda hep, 'biz Atatürkçüyüz' cevabını aldım. Yani bu grup, Atatürk'ün arkasına sığınmış, laiklik kavramı kendilerini de rahatlatan bir kavram olduğu için, topluma karşı kendilerini 'Selanikli/dönme' değil, 'Atatürkçü/laik' diye tanıtarak bu külfetten kurtulmaya çalışmışlar. Sorduğum zaman rahatsız edici olduğumun farkındaydım. 'Ne demek efendim, bazısı İstanbul'da doğar bazısı Selanik'te, bizim başka hiçbir farklılığımız yoktur. Biz Müslümanız, ama modern ve Atatürkçüyüz' diyorlardı. "
( Leyla Neyzi’nin Gazete Pazar’da çıkan ve Şişli Terakki Davaları kitabında yer alan söyleşisinden bir bölüm)
Bu röportajı yapan Leyla Neyzi de Sabetaycı kökenden gelen ama Sabetaycılık hakkında yazılar yazan bir öğretim üyesi. Terakki Vakfı Sitesi’ne gidip baktığımız zaman Fatma Hanım’ın da 1968 Şişli Terakki mezunu olduğunu görüyoruz.
Okulun kurucusu Şemsi Efendi (gerçek adıyla Şimon Zvi) Ilgaz Zorlu’nun anne tarafından dedesi oluyor. Zorlu, aile büyüğünün kurduğu okulun cemaat okulu olduğunu ispata çalışıyor ve okulun mülklerinin Dinç Bilgin ve Bilgi Üniversitesi’yle Medyakronik’in sahibine birlikte ünlü emlakçı Nevzat Ak vasıtasıyla peşkeş çekildiğini söylüyor. Nevzat Ak, orman arazilerini Demirel’in kardeşlerine peşkeş çekiyor, sonra Özer Çiller’le birlikte arazi yolsuzlukları yapıyor ve şu anda cezaevinde. Bu yolsuzluk ekibi ayrıca Şişli Terakki Mezunları Derneği Başkanı Yetkin Gürsel’i de hedef almış durumda.
Vakıf Başkanı Haluk Arığ aynı zamanda, Sabah Gazetesi’nde çalışıyor yani gazete elden gidene kadar Dinç Bilgin’in maaşlı elemanı ve peşkeşi patronuna yapıyor. Terakki Vakfı
Mütevelli Heyeti Başkanı olan kişi de tesadüf (!) Dinç Bilgin’in sağ kolu Zafer Mutlu’nun babası. Etibank Yolsuzluğu’nda kör, sağır ve dilsizi oynayan Medyakronik’in yani Ümit Kıvanç’ın babası Halit Kıvanç da, THK Yayını olarak çıkan Sabiha Gökçen kitabını yazmış. Murat Belge’nin (Belge de Bilgi Üniversitesi’nde ) ekibinden olan Ümit Kıvanç, İletişim’in sahibi Silah Tüccarı Osman Kavala’nın da çalışanıdır. Osman Kavala’nın babası da oğlu gibi Şişli Terakki mezunu zaten.
Bilgi Ünivesitesi’nin ilk Rektörü ve halen de öğretim üyesi Asaf Savaş Akat (Emine Uşaklıgil’in 2. Kocasıdır ve halen de Boğaziçi’nde sosyoloji profesörü olan Nilüfer Göle ile evli) aynı zamanda Terakki Vakfı Mütevelli Heyeti Üyesi. Yetmiyor bir de Sabah Gazetesi’nde yazıyor. Asaf Savaş Akat’tan sonra Prof. Dr. İlter Turan Bilgi Üniversitesi Rektörü oluyor ve o da Terakki Vakfı Mütevelli Heyeti Üyesi. Bu üyelikler öyle üç-beş sene falan da sürmüyor, kaydı hayat şartıyla ömür boyu sürüyor.
Ilgaz Zorlu, davalı olarak yazdığı savunmada şimdiye kadar hiç yazılmayan bilgi veriyor. Bu okula, Müslüman ve Hristiyan çocukların da alınması için ilk defa 1907’de izin verildiğini söylüyor. Bu çok önemli bir bilgidir, bu tarihten önce okula gidenlerinin tümünün Sabetaycı veya Yahudi olduğu anlaşılıyor. Böylece, bu okula, okulun ilk kurulduğu yer olan Selanik’te başlayan bazı tarihi şahsiyetlerin de, Sabetaycılığı belgelenmiş oluyor. Kuşkusuz Ilgaz Zorlu bunu söyle(ye)miyor ancak sonuç budur.
Ilgaz Zorlu, savunmasının sonlarında aynen şunları söylüyor : "Sabetaycılar bugün Türkiye’de (…) , Türk Silahlı Kuvvetlerinin üst kademelerinde yer alan etkin kişilere sahip gizli bir cemaattir."
Ayrıca kitaptaki yazılardan Ilgaz Zorlu’nun, Halil Bezmen’in Türkiye’ye döneceği ve bir Müslüman tarikatına gireceği bilgisini de alıyoruz ve bu da, bizim vurguladığımız tarikat bağlantılarını anlatıyor. (Şişli Terakki Davaları)
GÖKYÜZÜ llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Cin Şişeden Çıktı
Sabetaycılık olgusunun tartışılamama nedenlerinden birincisi ve en etkilisi kuşkusuz bizzat egemen unsur olan Sabetaycıların gücünden kaynaklanıyor. Bu güç, kah general, kah gizli servis müsteşarı, kah siyasi parti başkanı, kah da büyük sermaye olarak bu muazzam oyunun gündeme getirilmesine engel oluyor. Geçmişten bugüne medyanın iplerini ellerinde tutanların da bizzat bu gizli dinin, en etkili ve egemen tarikatın mensupları olması önemli bir etken.
Ülkenin ideolojisi de bizatihi bu tür konuları tartışmanın önünde engel zaten. Tek dil, tek din, tek millet olarak şekillendirilen ülkenin bu inkar ve yalan rejiminin öne sürdüğü resmi ideolojinin dışında söz söyleyenin de başına gelenler malum. Bu konudan en çok rahatsız olanların başında Kemalistlerin gelmesi kuşkusuz tesadüf değil. Çünkü, Kemalizmin sorgulanmasının ötesinde kendine muhalif bir tartışma, sorgulama bu.
Sabetaycıların, Yahudi kökenli olmaları, geçmişte yaşanan Yahudi Soykırımı nedeniyle bu konuyu bu açıdan duyarlı kılıyor. Oysa, Sabetaycılar örneğin ateşe tapan gizli bir din, tarikat olsaydı bu tartışma çok daha kolay yapılabilirdi.
Bu konunun gündeme gelmesi bizzat Karakaşzade Rüştü tarafından 1924 yılına denk geliyor, ancak büyük bir panik içinde bu tartışmanın önü kesilmiş ve unutturulmuş. Rüştü Bey’in ifşaatlerini gazeteci olarak yayınlayan Necati Bey (Tansu Çiller’in babası) de, gazeteden uzaklaştırılmış ve konu uzun yıllar uykuya yatırılmış. Sabetaycıların yatılı kız okulunda müdürlük yapan A. Gövsa’nın elli yıl önce yazdıkları da Marx’ın güzel deyişiyle "susuş komplosuyla" geçiştirilmiş.
Konu daha sonra 1977’de yayınlanan ve çok az bilinen Selahattin Galip’in "Türkiye’de Dönmeler ve Dönmelik" (Kıraç Yayınları, 1977) kitabıyla tekrar işlenmiş ancak, yazarın konuya hakim olamaması ve meseleye nesnel yaklaşamaması, kitabın daha çok bir derleme niteliğinde olması da eklenince, tekrar "susuş komplosu" devam etmiş.
Konunun sadece İslamcılar tarafından ele alınması da bir büyük dezavantaj olmuş ve bu kesimlerin söylediği her şeye baştan muhalif olan ve böyle de şartlandırılan kitleler, meselenin önemini anlayamamış maalesef. Bu çevrelerin sabetaycılıkla, Yahudiliği aynı şey sanmaları ve kullandıkları dil ve daha da önemlisi üzüm yemek değil de bağcı dövmek niyetleri de karanlığı örten perdenin aralanmasına engel olmuş durumda. İlhami Soysal’ın masonlar üzerine yazdığı ve hala aşılamamış eserine kadar masonluk konusu da aynı kaderi yaşadı.
Bu tür içrek (ezoterik, batıni) öğretiler hakkında içeriden birisi bir çıkış yapmadığı sürece dışarıdan birilerinin konuya vakıf olması da son derece zordur. Ilgaz Zorlu bu açıdan cin’i şişeden çıkaran kişi oldu. Tüpten sıkılmış macun nasıl geri sokulamazsa, bu olgu da artık bu durumda. Bu düzeni anlamak, anlatmak derdi olan ve yürek sahibi olan pek çok kişi bundan sonra çok daha fazla sayıda bu konuda yazı yazacak ve araştırma yapacaktır. Örneğin tanınmış tarihçi İlber Ortaylı bu konuda makaleler yazmaya başladı. Kuşkusuz sayı daha çok yetersiz, ama bu muazzam muammayı, bu muazzam oyunu anlatacak insan sayısı çığ gibi artacaktır
Hayatında Marx’ın bizzat kendisinden bir şey okumamış ama kendisini Marksist diye nitelendiren yarı cahillerin Marx’ın "Yahudi Sorunu Üzerine" yazdıklarından da bihaber olmaları nedeniyle, farkında olmadan rejimin destekçisi olarak konuyu kapatmaya çalışmaları da işin tuzu biberi olmuş durumda. Bu çevrelerin sayısal gücünden çok sahip oldukları yayın organları ve bizzat yaşadıkları göbek bağı, mideden bağlılıkları rejimin payandası olmalarını doğurmakta. Bu mideden bağlıların içinde Marx’tan, sosyalizmden haberdar, bu rejimin esas gövdesini anlayan tanıyanlar var ama onların "geçim" derdi engel. Solcı sıfatlı cahillerin en çok kullandıkları argüman ise ırkçılık oluyor.
O kadar cahiller ki ırkçılık nedir, birisi dahi bu kavramın anlamını bilmiyor. Irkçı, bir ırkın başka ırka üstün olduğunu söyleyen kişidir. Irkçılık bir öğretidir. Kimdir ırkçı, X ırkının Y,Z vs ırklardan üstün olduğunu söyleyen kişi.
· Bizler, bir ırkın, tarikatın, gizli din mensuplarının egemenliğine karşı çıkan insanlarız sadece. Irkçlığı ve bu rejimin temelinin ne olduğunu anlatmaya çalışan insanlarız.
Nedir bu rejimin temeli ?
Örneğin laiklik en önde gelenlerindendir. Türkiye’de laiklik yoktur, Sabetaycılıktan kaynaklanan İslamiyet ve Hristiyanlık düşmanlığı vardır; biz bütün dinlerin eşit, özgür ve açık olmalarını istiyoruz. Bu satırların yazarı bir dinsiz olarak özgürlüğün bir parçası olarak gördüğü din özgürlüğünü savunur ve bütün dinlere eşit mesafede hisseder kendini. Doğuştan gelen özelliklerin bir avantaj ya da dezavantaj olmasına karşıdır. Bir takım güçlerin doğuştan gelen bir gizli din mensubu olması nedeniyle diğer insanların haklarını gaspetmelerine, hakkı olmayanı da almaya, dededen toruna aynı insanların hayatın tüm alanında rant yemelerine, üstünlük sağlamalarına ve bu rezil düzenin sürdürülmesine karşı olmaktır mesele.
Rejimin özelliklerini tek tek saymaya gerek yok, ancak rejimi ister faşizm, ister trekelci kapitalizm, ister Bonapartizm olarak tanımlayın, bu tanımlarda egemen unsur olarak kimi koyarsanız koyun (tekelci kapitalistler, TÜSİAD, TSİK generaller, gizli servis, bürokrasi vs) sergilemeye çalıştığımız gizli ağ ve mensupları ve elbetteki ideolojileri, siyasetleri karşınıza çıkacaktır.
Ne yaparsanız yapın egemenler ve onun payandaları, bir dostumun bu konuda söylediği gibi CİN ŞİŞEDEN ÇIKTI !
GÖKYÜZÜ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bonapartizm ve Sabetaycılık Bonapartizm, iktidarı emekçilerin alamadığı, Marx’a göre burjuvazinin de alamadığı Engels’e göre burjuvazinin siyasal gücünü devrettiği rejimin adıdır ve 19 Yy ortalarında Fransa’daki rejim hakkındaki tanımlarıdır. Melih Pekdemir "Bonapartizm burjuvazinin dini ise Kemalizm bu dinin mezhebidir" diyor.
(Melih Pekdemir, Kemalistler Ülkesinde Cumhuriyet ve Diktatörlük, 2. Cilt, s.93, 1. Basım 1997)
Yani, küçük burjuvazi (asker ve sivil bürokrasi ile aydınlar ittifakı) büyük burjuvazinin bir sınıf olarak iktidarı alacak gücü olmayınca bu tür bir iktidar yapısı doğuyor. Bu iktidar yapısı, burjuvazi adına, ama burjuvaziye iktidarı tam olarak teslim etmeden onun adına erki elinde tutuyor.
"Bu tür ülkelerde hakim siniflar ittifaki çelisen sinif çikarlarindan dolayi (sömürüyü paylasmak temelinde) ellerindeki devleti, ittifak içindeki güçlerin herbirini esit sekilde memnun edecek tarzda kullanma olanagina sahip degillerdir. Hakim siniflarin en irilerinin toplanmis oldugu çeliskili bir ittifak olan oligarsinin içinde, devletin kendi çikarlarina kullanilmadigi sikayetleri hiç bitmez. Oligarsinin her kesimi bu bakimdan digerleriyle çekisme içindedir." (Devrimci Yol Savunması)
1923’ü ya da İttihat Terakki’yi başa alırsak, o dönemde, burjuvazi denebilecek sınıfın en göze çarpanları Müslüman olmayanlar, Levantenlerdir. Bu pek çok yerde saptanır ancak görece olarak sermaye birikimi sağlamış "Müslümanların" niteliği vurgulanmaz ya da hiç bahsedilmez. Bu "Müslüman" burjuvazinin ezici çoğunluğu Sabetaycılardır. İttihat ve Terakki’nin asli unsuru bir Müslüman-Burjuvazi yaratmaktır. Başta Rumlar olmak üzere Levantenlerin ve Ermenilerin birikimleri de bu yeni sınıfa kanla aktarılmıştır. Mevcut Sabetaycı burjuvazi "Müslüman" görüntülüdür ve bu açıdan bir sorun yoktur ve zaten İttihat Terakki, etnik/dini unusr olarak bir Sabetaycı hareketidir ve ırkdaşlarına/dindaşlarına "gavurun" elindekileri aktarmıştır. Aynı durum, Cumhuriyet için de geçerlidir. Cumhuriyet’in İslamiyet karşıtı, pozitivist, Batılı "örnek" vatandaşlarının ezici çoğunluğu Sabetaycılardır ve "gavurun" yerine yaratılmak istenen burjuvazi de ezici çoğunlukla Sabetaycılardan oluşmuştur. Bu hem, ideolojik ve siyasal bir çakışmadan doğar hem de İttihat ve Terakki gibi Cumhuriyet’i kuran kadroların bizzat Sabetaycı olmalarından. Hem bir ideolojik, siyasi tavırdır hem de en az bunlar kadar bir dinin, Sabetaycı dinine mensup olanların kayırılmasıyla, suistimalle, yolsuzlukla olmuştur.
Ancak, Bonapartizm, büyük burjuvazi adına iktidarı tutsa da, onların sınıfsal çıkarlarını temsil etse de, iktidarın gücünü doğrudan büyük burjuvazinin kadrolarına devretmek istemez. Bu rejimin tanımladığımız niteliği dolayısıyla sadece ezici çoğunlukla bir dinden (Sabetaycı) olanlardan yeni bir burjuvazi yaratmak ve var olanı daha da palazlandırmakla olmaz. Asker-Sivil Bürokrasi ve aydın ittifakı dediğimiz Bonapartizmin bizzat bu kadrolarının da Sabetaycılardan oluşmasıyla, büyük burjuvazinin çıkarlarını bizzat soydaşlarının korumasıyla olmuştur. Asker-Svil Bürokrasi ve rejimin ideologluğunu yapacak teorik gıdasını sağlayacak kadroların da Sabetaycı olması elbette, sadece bu dinin mensuplarının kayırılması sonucu değildir. Evet inanılmaz derecede kayırılmışlardır ama sadece kayırma, haksızlık bu durumu tam açıklamaz. Pozitivizmi amentü yapmış, İslamiyet’ten düşmanlık derecesinden uzak olmak, memur-aydın olabilecek kadar mürekkep yalamış olmak ve böylesine bir kadroyu da Müslümanların içinden bulmak çok zordur. Türkleri İslamiyet’ten uzaklaştırabilir miyiz diye yapılan gizli bir toplantıya katılabilecek Müslüman bulmak kolay olmasa gerek.
Yeni bir rejim, yeni bir millet, laiklik adı altında yeni bir din ve bütün bunları sağlayacak olan gerek burjuvazi gerekse de asker-sivil bürokrasi ve aydın kadrosu ancak Sabetaycılardan olabilirdi ve öyle de olmuştur.
Sabetaycılık, oligarşi dediğimiz muğlak kavramın kabuğu soyulmuş vaziyetteki halidir.
Burjuvazi zaman zaman bu Bonapartist iktidarla sorunlar yaşıyor ve iktidar üzerindeki dengeler zaman zaman değişebiliyor. Cumhuriyeti kuran bu Bonapartist yapıya karşı burjuvazi palazlandığı zaman iktidarını -tam olarak hakim olamayabildiği- bu yönetici sınıftan almak ister.
Türkiye’de iktidara ortak olmak isteyen büyük toprak ağası, ticaret erbabı ve kısmen palazlanmaya çalışan cılız sanayi burjuvazisi 50’li yıllarda atak yapmış ve kısmen yönetici sınıfla bu iktidarı paylaşmıştır. Adnan Menderes, bir toprak ağası olarak, yönetici bürokrat İnönü’nün yerine, bizzat bu sınıfın (kendi sınıfının )temsilcisiydi. İkinci Dünya Savaşı sonrası yeni düzenle, İnönü’ye oranla, kapitalizme eklemlenmede daha iyi bir isim olduğu için, uluslararası odaklarca da desteklenmiştir. Menderes’in bu anlamda bir benzeri de Özal’dır. Milli pazar içinde burjuvazinin mal satışını sağlamanın birinci yolu, malı, pazara ulaştırmaktır ve Menderes ve Özal dönemleri bu anlamda, ulaşımda, iletişimde altın çağdır.
(Menderes’in çapsızlığı, rezillikleri ile başarısızlığının sonucu olarak son yıllarda ABD ile bozulan ilişkileri, SSCB ile dirsek teması, iç dinamiklerle birleşince sonunu hazırladı.)
Bugün, Kemal Derviş eliyle aşağı yukarı-elbette tarih tekerrür etmeyeceği için- benzer bir kapitalizme entegrasyon planı uygulanıyor. Büyük burjuvazi, iktidarı bizzat Bonapartizmden devralmak istiyor. Sabetaycı elitlerin istisnalar dışında ABD yandaşı olmaları, böylesine baskın bir eğilim içine girmesi çok çarpıcıdır.
İttihat Terakki’yle başlayan, Cumhuriyet’le süren yeni bir devlet, sistem bizzat Sabetaycı kadrolar tarafından kurulmuştu; şimdi bir başka cumhuriyet yine Sabetaycılar tarafından kurulmak isteniyor. Asker-Sivil Bürokrasi içinde Sabetaycı ağırlığı geçmişe göre daha az zaten. Memuriyetin çekiciliğini yitirmesiyle, geçmişin Sabetaycı üst düzey bürokratların çocukları bugün ağırlıkla memur değiller. TRT, THY, Telekom, Merkez Bankası, Hazine, Borsa, Yargı, YÖK vb çekici, etkili kuruluşların dışında diğer kuruluşları elde tutmak çok da önemli değil artık. Geçmişin DSİ, Karayolları, gibi kilit kuruluşları, imar hamlesi eskisine göre yavaşlamış bir ülkede eskisi kadar önemli değil.
Silahlı Kuvvetleri savunan Yalçın Küçük, Perinçek gibi isimlerin Sabetaycılığa itirazları bu noktadan başlıyor. Yoksa Sabetaycıların çok büyük bir rant yediklerini, büyük bir haksızlıkla pek çok noktaya geldiklerini söyleyen Yalçın Küçük, bu işin "banisinin" Sabetaycı olduğunu bal gibi biliyor ama işine gelmiyor…
GÖKYÜZÜ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
MODERN MEZAR TAŞLARI - AÇILIMLAR
12 Mart’ın Adalet Bakanı İsmail Hakkı Arar diye birisi. Bu tipleri nerden bulurlar diye düşünürüm hep. Merak işte, ben de bu üç ayrı bakanlık yapmış, 12 Eylül’de de meclis üyesi seçilmiş bu muhterem zatın kim olduğuna bakarken baktım ki, yollar yine kesişmiş gerçekten. Bu zat yine açık faşizm dönmelerinde milli eğitim bakanlığı da yapmış ve kendi yazdığı okul ansiklopesidini de elbette bütün okullara aldırmış.
"İsmail Hakkı Arar, Mustafa Kemal’in hekiminin, ölüm raporunu imzalayanlardan birinin oğlu oluyor. Dedesinin ismi Mehmet Ali Ayni. Babaannesi Feride Hanım. Babaannesinin babası ünlü Giritli Sırrı Paşa. Giritli Sırrı Paşa’nın diğer çocuğu ünlü mimar Vedat Tek. Vedat Tek’in karısı Firdevs Dino. Giritli Sırrı Paşa’nın kardeşi Mustafa Nuri Bey, yani Rasih Nuri İleri’nin dedesi". Kısacası N. Hikmet’ten, Aybar’a, Umur Talu’ya daha pek çok ismini saydığımız ailenin ferdi. Mehmet Ali Ayni’nin kardeşi ise ismi Prof. Dr Hasan Tahsin Ayni. Bu kişinin kızı Emine Nesrin Garan, eşi Prof. Dr. Reşat Garan.
Osmanli Devletindeki hizli cöküsü önlemek icin ciddi bir reform hamlesi yapmak amaciyle Abdulmecid'in tahta cikisindan dört ay sonra 3 Kasim 1839'da aydin ve ileri görüslü devlet adami Mustafa Resit Pasa tarafindan okunan Gulhane Hatti Humayunu (Tanzimat Fermani)bu zorunlulugun ortaya koyduğu eser olmustur. Turklerin İlk Haklar Beyannamesi olarak nitelendirilen bu belgenin Osmanli Devletinde insan haklarinin taninmasi yolunda ilk onemli adim sayilmasi bakimindan kisilere sağladigi haklar ve yenilikler nelerdir?
Kisi haklarinin tertip ve sistem icerisinde maddeler halinde siralayan bir liste yoktur.
Tanzimat Fermani hukuki sekil ve karakter yonunden bir Berat bir Chart niteligindedir.
Boylesine onemli bir gelismeyi tarihe sunmak Mustafa Resit Pasa ya nasip olmus.Yukaridaki gorusler bir panel den alinma yalnizca sunu belirteyim ki ortada tarihin masonik yorumu var bunu ilerde inceleyip basli basina bir konu olarak ele alacağım.
Mustafa Resit Pasa Londra da mason olan ilk Osmanli Masonlarindan ve modern mezar taşımız ilk belirleyicisi.
Ahmet Salih korur ise Basbakan Adnan Menderes in sag kolu hariciyeci ve istihbarat gorevlisi, Muvaffak Akman in Hacettepe anilarinda İhsan Dogramaci'dan Hacettepe prensiplerini bozan bir doktorla ilgili bir ricada bulunuyor. Gerci Dogramacinin bu kisiyi bir ay sonra Hacettepe'den uzaklastirdigini bu kardes (birader) ricasini kismen de olsa yerine getirerek bir ay göz yumdugunu anliyoruz. M. Akman in anilarinda Dogramacinin iyi duzeyde İbranice de bildigini ogreniyoruz. Ahmet Salih Korur un ayrica mason oldugunu da belirtelim.
M.Vedat Urul un nerelerde gorev yaptigini zaten ölüm ilanindan okursunuz.
Bengü Hanimla mudavimi sayildigi (Star Life dergisinden buldum) Deniz Ticaret Odasindaki Sardunya restourantta yemek yerken belki diger mudavimlere de rastliyorlardi. Onlar kimler mi; Gönensin, Mustafa Oguz, Banu Birkan, Cigdem Simavi, Rutkay Aziz, Berna Toker, Murathan Mungan, Lale-Guliz Hasmin, Mustafa Sadikoglu, Esref Cerrahoglu, Emin Bengisu, Rauf Tamer, Müge-Ali Titiz. Hos bir yer deniz kenarinda tarihi SALİ PAZARİ rihtiminda Sabetay SEVİ de yakalandiginda oraya getirilmisti, sanirim aman bende cok kuskucuyum.
Neyse bu iki köklü ailenin endogomik evlilik yapan bireyleri oldugunu görüyoruz. İsimbilim acisindan da genc kusaklara gelenegin devami secimlerde bulunulmus. Zaten onlarda simdiden ufak tefek roller almaya baslamislar bile Aslan Galatasaraycilar’da Emre Baskan olmus. Maalesef Hisar Vakfi ile ilgili bilgi bulamadim ama yukarida anlattigim bütün bilgileri internetteki mason, MIT ve gazete sitelerinde bulabilirsiniz. Savaş Dost ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ Kafatasçı, Antisemitist Sabetaycılar ve Türk Milliyetçiliği Türk ırkçlığının ve kafatasçılığının en önemli isimlerinden birisi Nihal Atsız’dır. Nihal Atsız, Türkeş’le birlikte yargılandığı ünlü ırkçılık davasından sonra Sabetaycıların Yakubi koluna mensup Boğaziçi Lisesi’ne öğretmen olarak alınmıştır.
Bir diğer ırkçı ve kafatasçı olan Cevat Rifat Atilhan, Trakya Olayları öncesi İstanbul Üniversitesi önünde gençlere gamalı haç dağıtan kişi bir emekli albaydır ve Nazi hayranıdır. (Bkz. Tanzimat ve Meşrutiyetin Birikimi, İletişim yayınları 2001)
Cevat Rifat Atilhan, Şair Oktay Rifat’in amcasıdır. Oktay Rifat’in baba dedesi yani Cevat Rifat Atilhan’nın da babası Macar Ali Rifat Bey. Macar diyorlar çünkü adam, 1848’den sonra Osmanlıya sığınan bir Macar Sabetaycı. Bektaşi oluyor ve ilk operalardan birisi olan Bülbül’ün de bestecisi. (Sabetaycı inanışa göre Mesih bülbül seslerinin ötüşüyle gelecektir) Bu geniş sülalede şairlik, ressamlık ve müzisyenlik ortak payda zaten. Çocukları da müzisyen yani Oktay Rifat’in babasi Samih Rifat, kahramanlık şarkıları besteliyor (torunla ayni isime sahipler) ve amcası Ali Rifat (sonradan Çağatay soyadını almış) da bugün söylenmeyen ama ilk kabul edilen İstiklal Marşı’nın da bestecisi.
Oktay Rifat’in dayısı Ali Fuat Cebesoy, teyze çocukları da Nazım Hikmet ve M. A. Aybar Cumhuriyet’in yolsuzluktan düşürülen ilk bakanı da Ali Fuat Cebesoy’un babası, zamanın Bayındırlık Bakanı, İsmail Fazıl Paşa. Hayat bu, yarım kalan Bayındırlık Bakanlığı işine daha sonra da; İsmet İnönü zamanında oğlu Ali Fuat gelir. Ali Fuat, Mustafa Kemal gibi, İttihat ve Terakki içinde Cemal Paşa yanlısıdır, yani Enver’e karşı olan gruptan. Mustafa Kemal ile Harbiye’den sınıf arkadaşı.
Mason ve Sabetaycı Nuri Demirağ, MKP’yi kurarken sağ kolu da Cevat Rifat Atilhan’dır. Sol cenah bu ismi pek bilmez ama sağcılar arasında çok iyi tanınır ve saygı görür. Atilhan’ın büyük özelliği Masonlar aleyhine yazdığı kitaplardır.
Cevat Rifat Atilhan, Yeşilçam’da en çok senaryo yazan adam, şapkasını hiç çıkarmayan adam Bülent Oran’ın babasıdır. (İkinci Bahar filminde T. Şoray’ın babası rolündeydi). Amerikan Kolejli olup sonradan tarikate girdiği için pek sevilen Yazar Ayşe Şasa’nın da kayınpederidir. Ayşe Hanım, Bülent Oran’la evli. Atilhan soyadı da Macarların Türk olduğu safsatasından dolayı Atilla’dan geliyor.
Türk Milliyetçiliği’nin (pek çok milliyetçiliğin de "kaderi" gereği) aslen Türk olmayanlar, fena halde Türk Milliyetçisi olmuşlar. E, millet, milliyetçilerin uydurması bir kavram. Türkiye özeline indirgediğimiz zaman, bütün ilk milliyetçiler (milliyetçiliğin ötesinde ırkçılar) gerek pratikte gerekse teoride Sabetaycılardır. Yani ilk ırkçıların, kaftasçıların, milliyetçilerin Sabetaycılardan çıkması elbette tesadüf değildir.Ülkesi olmayan, ama çok uzun yıllardır Osmanlıyı yöneten Sabetaycılar, ulus-devlet aşamasında da öne geçmiş ve kendilerine gereken bir millet ve devlet yaratmışlardır ve bu ulus-devletin batıya dönük yüzünün ve ırkçlığının tek dil-tek millet şiarının da bayraktarlığını yapmışlar. Bunu yaparken de, yok edilen Ermeni ve Rum Burjuvazinin servetlerini ve rollerini de almışlardır. Milliyetçiliğin doğal gelişimi olan ulus-devlet sürecinde burjuvazinin de mal satabilmesi için bir milli pazara ihtiyacı vardı ve bu milli pazar ancak bir ulus-devletle gerçekleşebilirdi ve öyle de olmuştur.
Ermeni Kırımı tabusu ile Sabetaycılık arasında çok yakın bağlar var ve İttihat ve Terakki’den, Cumhuriyet’e bu katliamın sorumluları da ezici çoğunlukla Sabetaycılardır. Milli Mücadelenin subay ve eşraftan kadroları da Sabetaycılardan oluşmuştur. Babıali’nin Tercüme Odası’ndan Rum ve Ermenilerin çıkarılmasıyla, o dönemde dil bilen tek "müslüman" grup olan Sabetaycılar aynı zamanda ilk aydınları da oluşturmuştur ve Türk Milliyetçiliği bir aydın hareketidir.
==================================================================================== |
| | | İSLAM DEMOKRAT PARTİSİ |
| | | |
| -1951, İstanbul
-Kurucu ve Yöneticiler: Cevat Rıfat Atilhan, Zühtü Bilimer, Kerim İnan, Hakkı Sadık Azarlı, Hamit Tekinsoy, Nuri Çallı, Feridun Okyanus, İ.Galip Hamikoğlu, Hacı Nuri Erdoğdu, Naci Yeter, mehmet Reşat Düşünür, Ahmet İlkol, Neşet Aslın, Şevket Üzümcü, Mahmut Düşünür. (http://gulunesi.8k.com/bilinesi/partiler_2.html)
Bir Sabetaycı, İslamcı parti kurar mı, işte kuruyor. Cevat Rifat Atilhan daha önce de, ilk faşist parti olan Milli Kalkınma Partisi (MKP)'ni Melike Demirağ'ın dedesinin kardeşi Nuri Demirağ ile kuran kişi. Masonluk aleyhine kitapları olan, her gün masonluğa ve Yahudiliğe küfreden kişi de Cevat Rifat Atilhan'dır. Masonluk aleyhine yazdığı bir kitap da bende var. Nuri Demirağ'ın da mason olduğu bütün kaynaklarda yazıyor.
Memlekete, antisemitizim gerekliysa onu da Yahudiler yapıyor. Durum bu.
Cevat Rifat Atilhan, İstanbul Üniversitesi önünde gençlere gamalı haç dağıtan kişi bir emekli albaydır ve Nazi hayranıdır. (Bkz. Tanzimat ve Meşrutiyetin Birikimi, İletişim yayınları 2001)
Cevat Rifat Atilhan, Şair Oktay Rifat’in amcasıdır. Cevat Rifat Atilhan'ın babası Macar Ali Rifat Bey, ilk operalardan birisi olan Bülbül’ün de bestecisi. (Sabetaycı inanışa göre Mesih bülbül seslerinin ötüşüyle gelecektir) Cevat Rifat Atilhan'ın kardeşi Ali Rifat (sonradan Çağatay soyadını almış) da bugün söylenmeyen ama ilk kabul edilen İstiklal Marşı’nın da bestecisidir.
Cevat Rifat Atilhan, senarist Bülent Oran'ın babasıdır. Bülen Oran'ın eşi Ayşe Şasa da, İslami çevrelerde, ağır ve uzun bir şizofreni sonrası İslamı seçtiği için, el üstünde tutulan bir kişi. Peki bütün bunlardan yani, Sabetaycılık, masonluk bağlarından bahseden var mı, yok...
Bugün Yapı Kredi Yayınları'nda Enis Batur'un sağ kolu olarak çalışan Samih Rifat, Oktay Rifat'ın oğlu.
Mesele, göründüğünden çok daha karmaşıktır...
Gökyüzü
==================================================================================== Tarih-i Selaniki
Yaklaşık yedi-sekiz ay önce yazdığımız bir yazıda, Benim Adım Kırmızı’nın kahramanlarından bahsetmiştik ve o zaman kitapta geçen dul kadının Orhan Pamuk’un annesi ve çocuklarının da (kitapta isimleri Şevket ve Orhan’dır) Orhan Pamuk ve ağabeyi Şevket Pamuk olduğunu söylemiştik. O zaman kitapta sıkça geçen Ester’e de değinmiştik. Ester Kira’dır bu kadının ismi ve o zaman için fırtınalar yaratan olayların kahramanıdır. (Müthiş bir zorlu dönemdir ve açlık, kıtlık geçim sıkıntısı had safhadadır.)
Bunu Orhan Pamuk da, Yalçın Küçük de herkes gibi Tarihçi Mustafa Selaniki’nin yazdığı, Tarih-i Selaniki’den biliyorlar. Pamuk’un kitabında anlattığı dönem Sultan III. Mehmed Dönemi ve o dönemde bir de ortaya Mehdi iddiasında bulunan birisi çıkar ve epey taraftar toplar, sonra idam edilir. Tarih-i Selaniki’nin 1989 basımını bulmak ve okumak mümkün. Ayrıca Necdet Sakaoğlu’nun "Bu Mülkün Sultanları" isimli ilk basımı 1999'da yapılan kitabında da yine zikredilen eserden alınan bilgilerle o dönem ve Ester Kira’dan kısaca bahsedilmektedir. gokyuzu@hotmail.com llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll SELÂNİK, BALKANLARIN KUDÜS'Ü
ROMA, 09/09(BYE)--- Tirajı günde 515 bin olan Il Sole 24 Ore gazetesinin 08 Eylül 2002 tarihli sayısında, yukarıdaki başlık altında ve Alberto Negri imzasıyla yayımlanan, Selanik çıkışlı makalenin ülkemize ilişkin bölümünün çevirisi şöyledir:
Afrika'nın kapısı Tanca, Doğu'nun kapısı İstanbul ise, bugünkü nüfusu bir milyon olan Yunanistan'ın ikinci büyük şehri Selanik de Balkanlar'ın Kudüs'üdür. 16. yüzyıldan Birinci Dünya Savaşı'na kadar, nüfusun çoğunluğunu Yahudilerin oluşturduğu zamanlar gerçekten de böyle olmuştur. Burada, Venedik ve İstanbul'da olduğu gibi Yahudi mahalleleri yoktu; Rumların, Türklerin ve Yahudilerin mahalleleri yan yana idi.
1430'dan itibaren Osmanlıların eline geçen ve İmparatorluğun ikinci limanını oluşturan kozmopolit şehir Selanik, Yahudi cemaatının kurallarıyla yönetiliyordu. Liman cumartesi günleri kapatılıyordu. Gerek Müslümanlar gerekse Hristiyanlar Yahudilerin bayram takvimini izliyordu: Yunanlıların egemenliği altına girdiği tarihten 10 yıl sonra pazar gününün resmi tatil günü yapıldığı tarihe, yani 1923 yılana kadar bu böyle devam etti.
İstanbul sultanları için, gerek Hristiyanlar gerekse Yahudiler "zimmi" idi, yani alt sınıftan insanlardı. Ancak, Türk imparatorları, o çağlardaki Batılı prenslerin yabancı olduğu dinsel hoşgörüyü bu insanlara gösterdi. Granada'nın düşürülmesinden sonra, İsabella di Castiglia ve Ferdinando d'Aragona'nun 31 Mart 1492'deki Alhambra fermanıyla Yahudileri ve Müslümanları kovduğu zamanlar, Osmanlı İmparatorluğu, Sefarad'dan (İspanya'ya verdikleri ad) gelen on binlerce Yahudiye kapılarını açtı. Osmanlı sultanları Sefaradlıların Selanik, İstanbul, İskenderiye ve Beyrut'a gelmesinin yararlı olacağını tahmin ettiler.
1600'lü yıllarda tam bir ticari gelişmenin yaşandığı Selanik'te nüfusun yüzde 68'ini Yahudiler oluşturuyordu. Yahudiler geriye kalan tek miraslarını, yani dillerini de buraya taşıdılar. İbranice ve İspanyolca karışımı olan bu dil, daha sonra Müslümanlar ve Hristiyanların da ortak dili haline dönüştü. Yüzyıl önce burada doğan büyük Türk şairi Nazım Hikmet'in annesi Ayşe, Baudelaire ve Lamartine'nin dizelerini öğretiyordu: Osmanlı İmparatorluğu'nun işini bitirecek olan kalem ve kılıç, o zamanlar askeri okulda parlak bir subay olan Mustafa Kemal'i burada yetiştirdi.
Burada vaaz veren Sabetay Sevi'nin 1657 yılında "Mesih" olduğunu iddia etmesinden sonra ayaklanma olasılığından tedirgin olan Osmanlı, İslam dinini seçmesi koşuluyla onun ve arkadaşlarının hayatını bağışlayacağına söz verdi. "Taraf değiştiren" anlamına gelen "dönme"lik bu şekilde ortaya çıktı.
Şehrin Türk nüfusunun yarısını oluşturan bu kişiler modern okullar açtılar. Sultan Abdulhamid'e karşı, 1908 yılında Jön Türklere katılacak olan ve modern Türkiye'nin atası sayılan, Müslüman dünyasının en büyük devrimini yapan Atatürk bu okulardan birine gitti. Kasım ayında yapılacak seçimlerde fundamentalistlerin zaferini engellemek amacıyla "Yeni Türkiye" adlı laik partiyi kuran eski Dışişeri Bakanı İsmail Cem de Selanikli "dönme" ailelerden birinden geliyor.
Atina için Küçük Asya'nın felaketi olan 1922'deki mübadele esnasında bir milyon kişi evlerini bırakarak Türkiye'ye gitti. Türkiye'den de insanlar Yunanistan'a göç etti. Bu, Selanik'in de demografik oluşumunu bozan ve Avrupa tarihinin o güne kadar yaşanan en büyük etnik temizliği oldu.
Selanik'in Tarihi Nüfus Yapısı:
- Türk egemenliğinin sonu (1912): Nüfus: 157.000. Yahudi nüfusu: Yüzde 39.
- Mübadele (1922): Nüfus: 175.000. Yahudi nüfusu: Yüzde 30.
- Alman işgali (1941-44): Nüfus: 254.000. Yahudi nüfusu: Yüzde 20 (Yahudi kültürünün yüzde 6'sı yok edilmiş).
- Büyük Selanik (2000): Nüfus: 1 milyon. Yunanlar: Yüzde 96.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Sanat, Şov ve Medya Ünlüsü Bazı Sabetaycılar Tarkan, Bülent Ersoy, Zeki Müren, Yıldız Kenter, Müşfik Kenter, Filiz Ali Lazlo, Fazıl Say, Orhan Pamuk, Zeki Alasya, Haldun Dormen, Mehveş Emeç, Sevgi Soysal, Bülent Fenmen, Duygu Aykal, Aziz Üstel, Mükerrem Berk, Levent Kırca, Oya Başar, Mehmet Ali Erbil, Celal Sahir Erozan, Nermin Bezmen, Rutkay Aziz, Doğa Rutkay, Mustafa Alabora, Derya Alabora, Mehmet Ali Alabora, Ayşe Kulin, Füreyya Koral, Aliye Berger, Halikarnas Balıkçısı, Azra Erhat, Yusuf Atılhan, Orhan Gencebay, Muazzez Tahsin Berkant, Peride Celal, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Halit Ziya Uşaklıgil, Halit Refiğ, Müjde Ar, Mehtap Ar, Samim Değer, Yasemin Kozanoğlu, Ayten Alpman, Yıldırım Gencer, Ayşe Gencer, Bora Gencer, Melih Kibar, Şinasi, Attila İlhan, Çolpan İlhan, Kerem Alışık, Çiğdem Talu, Ajda Pekkan, Semiramis Pekkan, Yesari Asım Arsoy, Sibel Egemen, Şerif İçli, Selahattin Pınar, Ali Rıfat Çağatay, Faiz Kapancı, Mısırlı İbrahim, Selanikli Ahmet Efendi, Tülay German, Erdem Buri, Refik Talat Halman, Şekip Memduh, Barış Manço, Rakım Elkutlu, Hüseyin Saadettin Arel, Leyla Saz, Osman Nihat Akın, Mahmud Celalettin Paşa, Mehmet Fehmi Tokay, Emin Ongan, Cenk Eren, İdil Biret, Mükerrem Berk, Suna Kan, Aysel Gürel, Gönül Yazar, Melike Demirağ, Şanar Yurdatapan, Tuğrul Dağcı, Zeliha Berksoy, Semiha Berksoy, Ömür Göksel, Uğur Akdora, Bülent Ortaçgil, Engin Noyan, Eser Noyan, Leyla Gencer, Ahmet Adnan Saygun, Ulvi Cemal Erkin, Arif Mardin, Ahmet Ertegün, Oya Küçümen, Cem Mansur, Sertap Erener, Levent Yüksel, Pakize Suda, Işıl Yücesoy, Gürer Aykal, Mithat Fenmen, Bülent Tarcan, Muzaffer İlkar, Alpay, Rüçhan Çamay, Kenan Kalav, Yıldız Sertel, Özlem Savaş, Okan Karacan, Ömer Karacan, Erkan Özerman, Cemil İpekçi, Metin Bükey, Abdülhak Hamit Tarhan, Metin Erksan, Turgut Demirağ, Altan Erbulak, Cem Davran, Hande Ataizi, Okan Bayülgen, Metin Serezli, Nevra Serezli, Nisa Serezli, Selin Dilmen, Mustafa Denizli, Murat Özaydınlı, Cüneyt Tanman, Ali Uras, Aziz Basmacı, Günseli Başar, Meltem Hakarar, Neşe Erberk, Selin Toktay, Perran Kutman, Hüseyin Kutman, Oktay Rifat, Samih Rifat, Asuman Tuğberk, Muhip Arcıman, Behzat Butak, Refik Kemal Arduman, Reşat Nuri Güntekin, Munis Faik Ozansoy, Enis Fosforoğlu, Renan Fosforoğlu, Mete İnselel, Şemsi İnkaya, Turgut Boralı, Ayten Gökçer, Deniz Gökçer, Cüneyt Gökçer, Hüseyin Baradan, Yasemin Baradan, Ümran Baradan, Hulusi Kentmen, Can Gürzap, Arsen Gürzap, Çetin Tekindor, Saltuk Kaplangı, Erman Kunter, Mustafa Altıoklar, Meral Orhonsay, Zihni Küçümen, Talat Artemel, Ülkü Kuranel, Tuncel Kurtiz, Köksal Engür, Yasemin Kumral, Ahmet Say (Buradaki bazı isimleri okuyunca insanın “Bu kadari da olmaz” diyesi geliyor, ama araştırmak lâzım. WM.)
GÖKYÜZÜ llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll |
| Dolma Akil Koyma Akil, Haldun Taner'in bir kitabinin adi ve durumu anlatiyor. Simdi liste verilmis bu listenin bir kismi dogrudur ve zaten ben de yazdim. Büyük harfle baslik atinca hakli olunmuyor tabii ki. Sabetayci ile Yahudi arasindaki farki bilmeyeceksin hatta Sabetayci demek Türkiye Yahudisi demek diyeceksin, sonra da bu konuda ahkam keseceksin. Her yanlisi düzeltmek zor. Zirvalara ise cevap vermek vakit kaybi. 19. yüzyil Selanik'i, Ittihat Terakki, Mason Localari, Selanik Burjuvazisi hakkinda üsenmezsem yazarim, konu çok boyutlu. Orhan Pamuk, Yeni Hayat'ta "Felsefenin Temel Ilkeleri"ni bir gecede okuyup, solcu olanlarla güzel alay eder.
Karatas Yahudi semti, o zaman Karatas Lisesi de mutlaka Yahudilerindir! Listenin "önemli" isimlerinden Sezen Aksu'yu yazdik. Simdi de Karatas Lisesi'ni yazalim.
Karatas Lisesi'nin eski adi Karatas Ortaokulu'dur ve 1972-1973 ögretim yilinda lisesi faaliyete geçmitir. Bu okulun ilk binasi Ermeni Balyazoglu tarafindan 1887'de yapilmistir. Bu okul devlet lisesi oldugu için sahibi de yoktur. Bu ortaokul ve lisede de, sadece yahudiler degil, Izmir 'in güneyinde kalan semtelerde oturan herkes okur.
Karatas yoksul Yahudilerin oturdugu bir semttir. Artik çok azinlikta kalmislardir. Halen, Asansör'e giderken cadde üzerinde bir sinagog faal durumdadir. Asansör'ün bulundugu (alt tarafi) sokagin adi da, o sokakta yasamis olan Dario Moreno sokagidir. I. Zorlu bilmiyor, ama iyi uyduruyor.
17. yüzyilin sonunda Sabetayci Baruhia Ruso, Osman Baba adini almis ve Sevi'nin ruhunu tasidigini iddia etmistir. Buna inanlara ise Karakaslar (Konyozos) tarikati denir. Karakaslar, Sabetaycilar içinde digerlerinden kopmus ayri bir tarikattir.
Talat, 33. derceden masondur bu daha fazla bilinir, daha az bilineni ise Talat'in Bektasi olmasidir. Bektasilikle, Masonluk, Yahudilik arasinda ilginç baglar, ittifaklar var.
Aklima gelen bir diger seyi de yazayim. Seyh Bedrettin'in sag kolu olan ve Torlak Kemal olarak taninan kisinin gerçek adi Samuel'dir ve Manisali bir Yahudidir.
Gariban Sabetaycilar meshur degil tabii ki onlari kim sayacak listeye alacak. Dinç Bilgin gibi alçaklari savunuyoruz yalanlarini uyduran irkçilarin palavralari bitmez. Sabetayci Burjuvazi ile Ittihat Terakki vs arasindaki bagi inkar eden yok ki. Bunlarin burjuvalarinin etkilerini de inkar eden yok. Ama, bu durum, yazdigim gibi çogunlugunu garibanlarin olusturdugu Sabetaycilara top yekün düsman olmak ve hele ki kökenleri itibariyla buram buram antisemitizm kokan irkçilik gerçekten igrenç. Kan gruplarina kadar geldiler. Bütün Sabetaycilar, Yahudi kökenli olanlar tek tek saptanmali diyor adam. Sonra da yakarlar mi ne bileyim? Yapmayacaklari sey yok gerçekten. Simdi ben de bu memleketin gerçek sahiplerinin aklima gelenlerini yazayim. Paranin dini imani olmaz. Hangi etnik, dinsel kökenden lursa olsun bütün sermayedarler halk düsmanidir. Sermaye usaklari ise meselenin sinifsal özünü saptirmak ve efendilerine hizmet etmek için dezenformasyonu da asip irkçilik yapmaktadirlar.
"Soylu" Halk Düşmanları ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kayserili Sabancı, Hacı Bektaş soyundan gelen Koç, Niğdeli Ayhan Şahenk (Doğuş Holding, Garanti Ban.vs), Bitlisli İsmet İnönü, Ö. Soysal'in hemşerisi Aydın Doğan, Rizeli Mesut, Kayserili Anadolu Holding, Çeçen Asıllı Kilisli Doğan Güreş, Kürt Eşref Bitlis, Kürt Selahattin Beyazıt, Vanlı Yalım Erez, Vanlı Ferit Melen, Erzurumlu Alevi Polat Holding, Ankaralı Ercan (M.A.N), Adanalı Has, Tarsuslu Karamehmetler (Yapı Kredi, Pamukbank, Turkcell), Tarsuslu Eliyeşiller
Rusyalı Menger (Mercedes), Ferman Kimya, Kürt Parlamento Başkanı Yalak Yaşar, Liceli Halis Toprak, Kürt Ağa Ceylan, Kıbrıslı Sezai Türkeş (STFA), Sivaslı Nurettin Koçak (Kutlutaş), Kutahya Asıllı Eskişehirli Zeytinoğlu Holding (ESBANK, Eston vs), Karadenizli Ulusoylar, Karadenizli M. A. Yılmaz, Buldanlı Akın Holding, Süryani Transtürk Holding, Adanalı Sapmazlar. (Kimseyi, kimsenin düşmanı göstermek gibi bir niyetimiz yok. Yazıyı aynen aldık.WM)
Gökyüzü lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll |
| | BUNLARI TANIMAK İÇİN RESİMLERE TIKLAYINIZ | Bu linklere bağlı sayfalardaki yazılar “Gökyüzü”ne ait olup Mavera’dan alınmıştır. |
|
|
|
